Ποιούς αυνάνισε η Κρίστεν Στιούαρτ;(Αγαπητό μου Καννολόγιο Μέρες 6,7)

Αγαπητό μου Καννολόγιο, κατ’ αρχάς είναι άδικο να μου λες ότι χρησιμοποιώ «κίτρινους» και πιάσάρικους τίτλους που βεβηλώνουν την αξιοπρέπεια σου. Δε φταίω εγώ. Με το που γράφω κάτι για σεξ στον τίτλο, χαμός τα ιντερνετικά «χτυπήματα». Αν γράψω κάτι πιο σεμνό και ταπεινό, παίρνω τα ποσοστά των Οικολόγων στις εκλογές. Επομένως δεν φταίω εγώ αλλά το κοινό. Και αφού φέτος, δεν με βοήθησε ο Θεός να κάνω σεξ στις Κάννες, (ή να κάνω σεξ που να θέλω να στο περιγράψω εν πάσει περιπτώσει) ασχολούμαι με τα γαμησιάτικα των άλλων. Που δόξα να ‘χει ο μεγαλοδύναμος, στην μεγάλη οθόνη των Καννών, δεν έχουν σταματημό. Θυμάσαι την Κρίστεν Στιούαρτ Καννολόγιο μου, την αειπάρθενη βαμπιρολάγνα του «Λυκόφωτος»; Ε, είδε η κοπέλα και απόειδε με το μούγκλαβο τον Ρόμπερτ Πάτινσον, και τώρα που τελειώνει η ιστορία του «Λυκόφωτος» είπε να ξεσκάσει. Κι έτσι, σε μια πολύ ωραία σκηνή της ταινίας «Στο Δρόμο» που παίχτηκε για δημοσιογραφική προβολή σήμερα το πρωί, αυνανίζει ταυτόχρονα και τους δύο συμπρωταγωνιστές της τον Σαμ Ράιλι και τον Γκάρετ Χένλαντ αλλά για την ταινία θα στα γράψω πιο αναλυτικά αύριο.

Δύο μέρες πέρασαν από την τελευταία μας επικοινωνία Καννολόγιο μου και ο πυρετός εδώ στο ψαροχώρι καλά κρατεί από όλες τις απόψεις, εφ’ όσον φέτος οι Κάννες διαθέτουν ένα πρόγραμμα ταινιών super bombastic και δεν είναι εύκολο να τη σκαπουλάρεις από προβολές αν θες να είσαι μέσα στα πράγματα. Όπως σου είπα και την προηγούμενη φορά, δεν είχα και δεν έχω σκοπό να δω τον Κεν Λόουτς (Τhe angel’s share), τον Αλέν Ρενέ (“You ain’t seen nothin’ yet”), τον Αμπάς Κιαροστάμι («Like Someone in love” και έναν κορεάτη με όνομα γλωσσοδέτη (“In another country”) γιατί βαριέμαι αφόρητα αλλά και των τριών οι ταινίες δεν τα πήγανε άσχημα όσον αφορά την αποδοχή των κριτικών με πιο χαμηλά από όλους τον κορεάτη (λόγω και φυσικού ύψους της φυλής του προφανώς). Όπως και να έχει, δε βλέπω καμία από τις προαναφερθείσες ταινίες να σκαρφαλώνει στην πολυπόθητη Φοινικιά αν και με τον Νάνι Μορέτι («γεννήθηκα ξινή και άκληρη») πρόεδρο, ποτέ δεν ξέρεις. Πάντως στις προτιμήσεις και τις βαθμολογίες των κριτικών συνεχίζουν να βασιλεύουν οι ταινίες που σου έχω ήδη πει Καννολόγιο μου, δηλαδή το βαρετό «Beyond the hills» του Κριστιάν Μουντζίου και το σπαραχτικό «Amour» του Μίκαελ Χάνεκε.

Από την καινούργια σοδειά των ταινιών που προβλήθηκαν είχαμε δύο όμορφες δουλειές. Το στιλιζαρισμένο, βραδυφλεγές, νουάρ «Killing them softly» με τον Μπραντ Πιτ είναι ακόμα μια απόδειξη του ταλέντου του ιδιόμορφου σκηνοθετικού ταλέντου του Άντριου Ντόμινικ μετά τη «Δολοφονία του Τζέσε Τζέιμς». Σκοτεινό, μοντέρνα παλιομοδίτικο και υπόκοφα εκρηκτικό σίγουρα δεν είναι για όλους, αλλά για αυτούς που είναι, είναι μια και δυο χαρές και ο Μπραντ Πιτ μάλλον έχει βρει επιτέλους τον σκηνοθέτη που μπορεί να αναδείξει το υποκριτικό του βάθος. Το «Ηoly Motors» του Λεό Καράξ είναι με διαφορά η πιο αγαπημένη μου ταινία στο φεστιβάλ ως αυτή τη στιγμή. Την έχω αυτή την πετριά Καννολόγιο μου, αν δεν πέσουν γιούχα σε μια ταινία δεν τη χρίζω αγαπημένη μου και στην προβολή του φιλμ, η μισή άιθουσα γιουχάιζε (η πτέρυγα των δυστυχισμένων αγάμητων) και η άλλη χειροκροτούσε μανιακά. Ένα μοναδικό σουρεαλιστικό ταξίδι στη ζωή και το θάνατο που δεν μπορώ ειλικρινά να στο περιγράψω, με τον Ντενίς Λαβάντ να υποδύεται μοναδικά έναν άνθρωπο που υποδύεται άλλους 11 ανθρώπους σε μια σειρά από συναντήσεις, ανάμεσα στις οποίες τρώει τα μαλλιά της Εύα Μέντες, σκοτώνει τον εαυτό του, είναι παντρεμένος με μια οικογένεια χιμπατζήδων και συναντάει την αεροσυνοδό Κάιλι Μινόγκ στην απόλυτη κινηματογραφική της εμφάνιση. Ξεχάστε την Κάιλι που ξέρετε, εδώ είναι μια πανέμορφη 45άρα χωρίς ίχνος glamour αλλά με περίσσια ευαισθησίας που τραγουδάει κι ένα τραγούδι σε μια μιούζικαλ σεκάνς της ταινίας ενώ παίζει ανέλπιστα καλά.

Από όλον αυτόν τον κόσμο εννοείται πως την τιμητική του στο κόκκινο χαλί είχε ο Μπραντ Πιτ αν και ο νέος μου συγκάτοικος ο Τρωγλοδύτης, (γιατί η Ραπούνζελ, ο Ουίγκις και ο Σογκούν φύγανε σήμερα) μου είπε ότι στη συνέντευξη τύπου παρατήρησε ένα κακάδι στη μύτη του. Ο Μπραντ από κοντά κι από οθόνης λάμπει με μοναδικό τρόπο και μάλλον αυτό, όσον αφορά το από κοντά δηλαδή, οφείλεται στο ότι για πρώτη φορά εδώ και χρόνια στις Κάννες δεν τον συνόδευε η κακιά μάγισσα – ευνουχίστρια Αντζελίνα που με ένα χαμόγελο της είναι ικανή να παγώσει στη στιγμή ακόμα και καυτό τραχανά. Δεύτερη μεγάλη (και συγκινητική) άφιξη στο κόκκινο χαλί αυτή της Ναστάζια Κίνσκι με τον Ρομάν Πολάνσκι, με αφορμή την προβολή της αποκατεστημένης κόπιας του «Τess» αν και για να σου είμαι ειλικρινής Κανννολόγιο μου, όσον αφορά την λίγο αγνώριστη μουτσούνα της γλυκύτατης Ναστάζια που ήταν σαν είχε περάσει από πάνω της η Στιρέλα μεταλάσσοντας την τσαλάκα σε ταχυδρομικό φάκελο, ήταν συγκινητική μάλλον για λάθος λόγους. Συγκίνηση νούμερο 3 η αστείρευτη ενέργεια του 90χρονου «παιδιού» Αλέν Ρενέ και κλασάτη κομψότητα αστέρων από τον μοναδικό Τζέρεμι Άιρονς.

Κόκκινο χαλί είναι αυτό, κι αν σε έχουν καλέσει κάνεις ότι θες, από κωλοτούμπες μέχρι να σηκώνεις μέχρι τα μπούτια τα σκοτσέζικα κιλτ σου όπως έκανε το cast του Κεν Λόουτς, κάποτε τα έκανα κι εγώ αυτά αλλά μάλλον τα νέα φάρμακα που μου έχει δώσει ο ψυχίατρος μου μου έχουν επιβάλλει συντηρητισμό. Σκέψου ότι πήγα σε ολόκληρο πάρτι της Chopard ήπια μόνο μια σαμπάνια κι έφυγα στις 1.30. Ναι Καννολόγιο μου κι εγώ ανησυχώ αλλά θα το ψάξω και θα το διορθώσω τις επόμενες μέρες αλλά το πάρτι (που ονομαζόταν Mystere) σαν πάρτι ήταν υπέροχο και ένα από τα πιο πριβέ events όλων των ημερών εδώ στις Κάνες. Κατ’ αρχάς, κανείς μας δεν ήξερε που γίνεται. Έπρεπε να βρεθούμε με τις προσκλήσεις μας, στην αριστερή πλευρά του Μartinez. Eκεί, μια ομάδα εμπειρογνωμόνων αφού τσέκαραν τις προσκλήσεις μας, μας έβαζαν μια αόρατη σφραγίδα στο χέρι η οποία φαινόταν μόνο κάτω από ειδικό φωτισμό. Μετά μας ανέβαζαν σε mini shuttles των 8 ατόμων. Τα shuttle μας ανέβαζαν στους λόφους των Καννών χωρίς να ξέρουμε που στο διάολο πηγαίνουμε. Φτάνοντας μετά από ώρα στην είσοδο μιας τρομαχτικά όμορφης βίλας – κάστρο, μια άλλη ομάδα εμπειρογνωμόνων μας πέρναγαν το χέρι με την αόρατη σφραγίδα κάτω από ένα μηχάνημα υπερύθρων που έκανε τη σφραγίδα να εμφανίζεται δια μαγείας. Αφού μας προμήθευαν με μάσκες που έπρεπε να φορέσουμε σαν το «Eyes Wide Shut» μας επιβίβαζαν πάλι, σε μικρά cart σαν αυτά που χρησιμοποιούν στα γήπεδα του γκολφ που ανέβαιναν ένα ανηφορικό, φιδίσιο και τρομαχτικό δρομάκι μέσα από ψηλά δέντρα φωτισμένα με προβολείς ώστε να φτάσουμε στην είσοδο της βίλας. Κι από κει και πέρα ο χαμός της απόλαυσης: θεαματική μίνι performance από το Cirque du Soleil, μια τζαζ ορχήστρα σε ένα από τα σαλόνια της βίλας με τους Michael Arenella & His Dreamland Orchestra and the Gypsy Queens, μία χαρτομάντισσα που μας διάβαζε τα Ταρό, ένας κυριούλης της L’ Oreal με όλα του τα βαφτικά που σοβάτιζε όποιον καλεσμένο ήθελε να αναβαθμιστεί και στον οποίο πήγα κουνάμενος σινάμενος και του είπα «Μy make up has klatarei, my nose is shigning, please put some poudre in my nose» κι έκατσε ο καλός άνθρωπος και μου πέρασε όλη τη μουτσούνα μια περασιά με το πινέλο του χωρίς να διαμαρτυρηθεί ενώ οι περαστικοί με τραβάγανε φωτογραφίες. Συν φαγητό από το επώνυμο γερμανικό catering Kafer’s (μη νομίζεις Καννολόγιο μου ότι καταλάβαινα τι έτρωγα γιατί είμαι βλάχος, ψάρι να μου δώσεις κοτόπουλο θα στο πω) αλλά ήταν όλα υπέροχα. Ε και μετά, ξέρεις εσύ Καννολόγιο μου, όπως πάντα, δε θυμάμαι πολλά πράγματα, καλύτερα για όλους μας νομίζω πως είναι αυτό, ε;

***δείτε όλα τα trailer των ταινιών παρακάτω

***Ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο facebook στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο profile Tassos Theodoropoulos, στο twitter ως klarinabourana ή στοterra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης