Η ταινία μύθος ξανά στις αίθουσες

Πρέπει να είσαι κομμματάκι γελοίος για να γράψεις κάτι για την Καζαμπλάνκα. Όχι επειδή πέρασαν 70 χρόνια μετά την κυκλοφορία της και έχουν γραφτεί τόσα κι άλλα τόσα που θες μια ολόκληρη ζωή για να τα μελετήσεις. Αλλά γιατί δεν γίνεται να γράψεις για το σινεμά του έρωτα σου, δημοσία δαπάνη, χωρίς να καταστήσεις τον έρωτα σου φτηνό. Η "Καζαμπλάνκα" ξεπερνάει κρίσεις και προσεγγίσεις γιατί πολύ απλά είναι μία από εκείνες τις λίγες, τις ελάχιστες ταινίες που παρά την υπερέκθεση τους και μολονότι είναι γνωστή σχεδόν σε όλους, αγγίζει ξεκάθαρα τη θέση του μύθου. Λες και κάποιος αόρατος Θεός, έβαλε το μαγικό του χέρι ώστε όλα να μπούνε στη θέση τους με τρόπο που φαντάζομαι ότι ούτε οι συντελεστές της το γνώριζαν, και μια αρχικά προορισμένη για b movie ταινία, να μεταμορφωθεί στο απόλυτο συνώνυμο της κινηματογραφικής, ψυχαγωγικής και μαζικής πλην όμως ακραία εκλεκτικής, ψυχαγωγίας. Ένα άθλιο θεατρικό έργο, άναψε φωτιές σαν πρώτη ύλη σε όσους το διάβασαν και αποφάσισαν σοφά να το αγοράσουν προκειμένου να του κλέψουν την κεντρική ιδέα, να του αλλάξουν τα φώτα και να το μετατρέψουν σε αριστούργημα σε μια ταινία που φημολογείται ότι αρχικά προοριζόταν να έχει πρωταγωνιστεί τον Ρόναλντ Ρίγκαν. Ο σκηνοθέτης Μάικλ Κέρτιζ, ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και η Ίνγκριντ Μπέργκμαν, έχοντας για μαγικό χαλί ένα μοναδικό σενάριο κεντημένο στη αστραφτερή (και πλέον θρυλική ατάκα) δημιούργησαν τον απόλυτο κινηματογραφικό παθιασμένο ανολοκλήρωτο έρωτα, παντρεύοντας την πολεμική προπαγάνδα της εποχής (1942) με τον ραφινάτο ερωτισμό, τον εξωτισμό, τα αρσενικά και θηλυκά αρχέτυπα, την περιπέτεια, την κατασκοπική ίντριγκα, το μελόδραμα και την ευγενική, σχεδόν ποιητική μελαγχολία. Όσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και σεναρίου και μια μοναδική ευκαιρεία να τη δείτε στη μεγάλη οθόνη αρκεί να ρωτήσετε πρώτα την αίθουσα που προβάλλεται (CINE ΨΥΡΡΗ), αν πρόκειται για κανονική προβολή ή προτζέκτορα με dvd, κι αν είναι κανονική προβολή, του πότε είναι η 70χρονη επετειακή αποκατάσταση της, εφ' όσον αφ' ενός δεν το διάβασα στο δελτίο τύπου κι αφ' ετέρου το trailer που μου στείλανε μιλάει για τα 50 χρόνια εορτασμού από την κυκλοφορία της, δηλαδή το 1992. Και με τις επανεκδόσεις γενικότερα, συμβαίνουν συχνά περίεργα, και όχι ιδιαίτερα καλοδεχούμενα πράγματα.

***στις αίθουσες από την Πέμπτη 31 / 5