Ο Προμηθέας "έκαψε" το Ίντερνετ

33 ολόκληρα χρόνια μετά την δημιουργία δια χειρός Ρίντλεϊ Σκοτ, μιας από τις ταινίες ορόσημα της επιστημονικής φαντασίας, του «Alien» ο σερ, επιστρέφει στη μυθολογία του κόσμου που μας γνώρισε, αποφασισμένος να ξεκινήσει από το σημείο μηδέν, με συνοδοιπόρο του στο σενάριο, έναν εκ των δημιουργών του «Lost”, τον Ντέιμον Λίντελοφ. Kαι το διαδίκτυο άρπαξε φωτιά.Οι μισοί χρήστες, ζητάνε κυριολεκτικά το κεφάλι του σεναριογράφου, και του σκηνοθέτη, μιλώντας για ένα ακατανόητο και γεμάτο σεναριακές τρύπες, υπερφιλόδοξο ανοσιούργημα. Και οι άλλοι μισοί, ανάμεσα στους οποίους ανήκω κι εγώ, παραμιλάνε ακόμα από το εύρος του οράματος, την ασύλληπτη σκηνογραφία και το οπτικό μεγαλείο της πρώτης σκεπτόμενης ταινίας επιστημονικής φαντασίας μεγάλου προϋπολογισμού που έχει κυκλοφορήσει εδώ και χρόνια.

Και το ερώτημα παραμένει: Τι είναι τελικά ο «Προμηθέας», αριστούργημα ή φόλα; Για να είμαι ξεκάθαρος μαζί σου αναγνώστη και να παίξω με ανοιχτά χαρτιά θα σου πω απ’ την αρχή, ότι δεν σου έχω αντικειμενική απάντηση. Ήμουν είμαι και ελπίζω να συνεχίσω να είμαι ερωτευμένος με την κάμερα των αφων Σκοτ, (ναι, όχι μόνο του Ρίντλεϊ αλλά και του αδελφού του, Τόνι). Και η πρώτη μου αντίδραση μετά την προβολή του «Προμηθέα» ήταν το απόλυτο δέος, παρά τις επί μέρους μου αντιρρήσεις που αφορούν κυρίως το σεναριακό τομέα. Για τον οποίο έχεις κάθε δίκιο να πεις, ότι είναι μέσα στην τρύπα τη χαοτική. Από την άλλη όμως σου αντιλέγω το εξής: Γιατί να βαφτίσω τα αναπάντητα ερωτήματα της ταινίας «τρύπα» και να μην τα θεωρήσω εσκεμμένες, καλλιτεχνικές αποφάσεις ασάφειας; Γιατί ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ πχ (και δεν τον αναφέρω τυχαία) είναι στο απυρόβλητο με το «2001» και όχι και ο Ρίντλεϊ Σκοτ; Επειδή το «2001» έχει εκτοξευθεί στη σφαίρα του μύθου, του αριστουργήματος και της στοχαστικής ποιητικοσύνης; Είναι φανερές οι επιρροές του Σκοτ από τον μαέστρο Κιούμπρικ στον «Προμηθέα». Κι όπως κάποιος ξένος κριτικός έγραψε, το θέμα μετά από αυτήν την παραδοχή, είναι αν το τελικό αποτέλεσμα πλησιάζει το «2001» ή μοιάζει περισσότερο με την άλλη υπερφιλόδοξη προσπάθεια ενός σκηνοθέτη να αποτίσει φόρο τιμής στον Στάνλεϊ, το αποτυχημένο και βαρετό «Αποστολή στον Άρη» του Μπράιαν Ντε Πάλμα. Αν τώρα σε όλο αυτό προσθέσεις ότι ταυτόχρονα ο «Προμηθέας» κουβαλάει πάνω του ένα όνομα και μια μυθολογία τόσο βαριά και σημαντική για εκατομμύρια οπαδούς της επιστημονικής φαντασίας, όπως αυτή του «Alien», μπορείς να καταλάβεις τις αντιδράσεις του κόσμου.

Είναι η ταινία ένα prequel του «Alien» λοιπόν; Ναι, σαφέστατα είναι. Αλλά με έναν εντελώς ιδιαίτερο και αυτόνομο τρόπο που ανοίγει μια εντελώς καινούργια μυθολογία, απαντώντας σε αρκετά ερωτήματα, και δημιουργώντας μια πληθώρα καινούργιων που θα απαντηθούν σε μια πιθανή συνέχεια. Κάτι που σίγουρα θα δυσαρεστήσει όσους περιμένουν μια επανάληψη ή «ενίσχυση» της γνωστής και πετυχημένης (πλην όμως και τόσο ταλαιπωρημένης κινηματογραφικά στις τελευταίες συνέχειες της σειράς) συνταγής. Γιατί ο «Προμηθέας»» πάνω από όλα, είναι , είναι μια τολμηρή σαν σύλληψη και συναρπαστική σαν θέαμα, εξερεύνηση ενός καινούργιου κόσμου, εμποτισμένη από μια πληθώρα φιλοσοφικών και κοσμογονικών συμβολισμών και ερωτημάτων, στην πιο σημαντική (αν και άνιση) ταινία της καριέρας του σκηνοθέτη μετά το «Blade Runner».

Το κυριότερο επιχείρημα των χιλιάδων υβριστικών σχολίων στο διαδίκτυο, αφορά στο γιατί, εφ’ όσον ο Σκοτ, ήθελε να δημιουργήσει μια νέα μυθολογία, έπρεπε να την μπλέξει με το σύμπαν του "Alien". Kαι η απάντηση που οι ίδιοι οι επικριτές δίνουν, είναι πως το κίνητρο ήταν η εξασφαλισμένη διαφήμιση. Πιθανόν. Υπάρχει όμως και μια άλλη απάντηση. Αυτή του καλλιτέχνη και της τρέλας του και της επιθυμίας του. Η απάντηση «γιατί έτσι» που κάθε δημιουργός έχει δικαίωμα να επικαλεστεί απέναντι στο δημιούργημα του.

Μετά από μια συγκλονιστική τόσο σαν κινηματογράφηση όσο και σαν ιδέα για τη δημιουργία της ζωής στη Γη, σεκάνς της ταινίας, μεταφερόμαστε πολλά χρόνια πριν από τα γεγονότα της πρώτης ταινίας «Alien», με μια ομάδα ανθρώπων και όχι μόνο (Νούμι Ραπάς, Σαρλίζ Θερόν, Μάικλ Φασμπέντερ και άλλοι) οι οποίοι ταξιδεύουν με το διαστημόπλοιο «Προμηθέας» αναζητώντας αποδείξεις που σχετίζονται με τη δημιουργία του ανθρώπινου είδους από μία φυλή εξωγήινων ανώτερων όντων. Μόνο που αυτό που θα ανακαλύψουν, απέχει πολύ από αυτό που περίμεναν. Πάνω σε αυτό το στόρι, και μέσα σε ένα από τα εντυπωσιακότερα σκηνικά που στήθηκαν ποτέ σε studio (ατόφιο, κατασκευασμένο και όχι κομπιουτερίστικη αηδία), ο Σκοτ, θα χτίσει σούπερ ατμόσφαιρα. Θα ανακατέψει ένα κάρο ερωτήματα για τη φύση της ύπαρξης. Θα αφήσει αναπάντητα άλλα τόσα. Θα δημιουργήσει έναν αξέχαστο χαρακτήρα, αυτόν του αμφιλεγόμενου ανδροειδούς Ντέιβιντ που παρακολουθεί τον «Λόρενς της Αραβίας» και συμπεριφέρεται – χτενίζεται σαν τον Πίτερ Ο Τουλ (συγκλονιστικός ο Μάικλ Φασμπέντερ). Και θα στήσει τουλάχιστον δύο υπέροχες σκηνές ατόφιου τρόμου. Και ο σεναριογράφος του «Lost», Ντέιμον Λίντελοφ, θα θολώσει ακόμα περισσότερο τα νερά, ακολουθώντας τις τακτικές ανησυχίας και σύγχισης που τον χαρακτηρίζουν, αλλά ευτυχώς δε θα καταλήξει όπως στο τέλος της σειράς, στο ότι όλοι οι ήρωες ήταν εξ’ αρχής (ή εκ διαμέσου όπως με συμμόρφωσε να κατανοήσω και να διορθώσω στο κείμενο μου ένας αναγνώστης που σχολιάζει παρακάτω, προφανώς επειδή έχει ζοχάδα που του τελείωσε το Topexan και έμεινε με μπιμπίκια στη μούρη), νεκροί. (Αγαπάω τα μπινελικώματα με ανώμαλα troll στο Internet τελικά).

Το κατά πόσο η ασάφεια του τελικού αποτελέσματος, οφείλεται σε παρεμβάσεις των παραγωγών που ζήτησαν περικοπές «χρόνου» ή στις προσδοκίες για τη δημιουργία ενός franchise με τα ερωτήματα που μένουν μετέωρα να απαντώνται στη συνέχεια, είναι κάτι που θα το δείξει ο χρόνος. Και ομολογουμένως ακόμα και μένα λίγο με ενοχλεί. Αλλά ταυτόχρονα με συνεπαίρνει. Γιατί δε θέλω μασημένη τροφή, και το ταξίδι μου στον φωτογραφημένο με όμορφο 3D, εντυπωσιακά σκοτεινό και ντιζαϊνάτο κόσμο του «Προμηθέα» αποκτά έτσι τα χαρακτηριστικά μιας διαδικασίας μύησης. Μιας συναρπαστικής μυστικιστικής τελετής «εισόδου» σε ένα πολλά υποσχόμενο σύμπαν, για το οποίο δε χρειάζεται να ξέρω πολλά, αρκεί να το αισθάνομαι, να πιστεύω σε αυτό και να προσδοκώ με λαχτάρα να το ξαναβρω. Τ.Θ.

***Διαβάστε εδώ την αποκλειστική συνέντευξη του Μάικλ Φασμπέντερ στο Cinebomb και δείτε δηλώσεις των συντελεστών της ταινίας.

***H ταινία κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Πέμπτη 7 / 6

***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο facebook στο www.facebook.com/tazzthebuzz ή στο profile Tassos Theodoropoulos, στο twitter ως klarinabourana ή στο terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης