Παντρεμένη με τον master chef, ερωτευμένη με τον ζωγράφο

Nαι, υποτίθεται ότι σαν κριτικός πρέπει να είμαι αντικειμενικός και μπλα μπλα μπλα, και να προσεγγίζω τις ταινίες ανεξάρτητα από το είδος τους μπλα μπλα μπλα ακόμα κι αν το είδος τους μου φέρνει αλλεργία μπλα μπλα μπλα μπλα. Τες πάντων, θα το δοκιμάσω για πρώτη (και τελευταία φορά) για να σου αποδείξω ότι μπορώ να συμπεριφερθώ ώριμα, και θα αποδεχτώ αυτήν εδώ την ταινία με τσάι και συμπάθεια αντί να την ξεχάσω όπως θα έπρεπε να κάνω (και μάλλον θα κάνω). Αυτή είναι παντρεμένη, αυτός είναι γείτονας της, γοητευτικός και καλλιτέχνης, τι θα κάνει αυτή, θα ενδώσει; Ο παλιός κακός μου εαυτός θα απαντούσε «στα απ’ αυτά μας κι αν ενδώσει» «στα απ’ αυτά μας κι αν δεν ενδώσει». Αλλά επειδή σήμερα νοιώθω ξαναγεννημένος χριστιανός, πρέπει να σκεφτώ και το είδος του κοινού, αυτό το τύπου καλλιεργημένο, τύπου γυναικείο, τύπου ευαίσθητο που ενώ ψοφάει να δει αλλαξοκωλιά και μελούρα με χαριτωμενιά απ’ την άλλη έχει και αναστολές και ντρέπεται μην τους πούνε «χολλιγουντιανούς». Οπότε με τι βολεύεται αυτό το κοινό; Με κάτι τέτοια «ανεξάρτητα» όπως αυτή εδώ η ταινία που έχει το άλλοθι της καλλιτεχνικής ματιάς και του ψυχογραφήματος και των χαμηλών τόνων που αν χαμηλώσουν κι άλλο σε πήρε ο ύπνος ο βαθύς. Η Σάρα Πόλεϊ σκηνοθετεί με ατμόσφαιρα ομολογουμένως και αρκετή τιμιότητα, αλλά αν ήθελα αφ’ ενός να κάνω ατμόσφαιρα πήγαινα να αγοράσω αρωματικά κεριά και με την τιμιότητα προκοπή δεν βλέπεις. Η Μισέλ Γουίλιαμς όπως πάντα, ξεχωρίζει με την εύθραυστη ισορροπία της. ΥΓ: Να υποθέσω πως τελικά δεν κατάφερα να είμαι και τόσο αντικειμενικός, έτσι;

***Στις αίθουσες από την Πέμπτη 23 Αυγούστου

***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο facebook στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο profile Tassos Theodoropoulos, στο twitter ως klarinabourana ή στοterra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης