Κυνηγημένη από το κράτος, θα ερωτευτεί ή θα δραπετεύσει;

Υπάρχουν αρκετές παγίδες όταν επιλέγεις να αφηγηθείς μια απλή ιστορία. Ακόμα περισσότερες όταν το ιστορικό φόντο αυτής της ιστορίας αφ’ ενός κουβαλάει ιδιαίτερη φόρτιση, αφ’ ετέρου αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ευρωπαϊκού κινηματογράφου τα τελευταία χρόνια με τις «Ζωές των Άλλων». Υπάρχει η παγίδα της μίμησης, υπάρχει η παγίδα της υπεραπλούστευσης. Ή της υπερφόρτωσης και της με το στανιό διαφοροποίησης. Ευτυχώς για όλους μας, ο Κρίστιαν Πέτζολντ («Yella», «Jericho») εδώ δεν πέφτει σε καμία από τις παγίδες που θα μπορούσε κάποιος άλλος εύκολα να χαθεί. Πολύ απλά γιατί το στιλ του είναι συγκροτημένο σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια. Μια μαθηματική ακρίβεια ιδιαίτερης ποιότητας, γιατί ενώ φλερτάρει συνεχώς με την ψυχρότητα, κατορθώνει να περικλείει κάτω από την επιφάνεια έναν τεράστιο πλούτο συναισθημάτων. Σαν να παρακολουθείς σκηνές υποβρύχιας ζωής πάνω από μια παγωμένη λίμνη. Η λίμνη μπορεί να έχει παγώσει στην επιφάνεια της, όμως αυτό δε σημαίνει πως η ζωή από κάτω της δε συνεχίζεται. Αυτό συμβαίνει και με τα αισθήματα των ηρώων της « Βarbara» και το εκπληκτικό βλέμμα της μούσας του σκηνοθέτη και πρωταγωνίστριας, Νίνα Χος. Αυτό συνέβη σε μια ολόκληρη χώρα για δεκαετίες, την Ανατολική Γερμανία. Βρισκόμαστε στη δεκαετία του 80, και η μυστηριώδης, λιγομίλητη γιατρός Μπάρμπαρα φτάνει σε ένα επαρχιακό νοσοκομείο με δυσμενή μετάθεση από το Βερολίνο. Δυσμενή μετάθεση που έχει ως επακόλουθο τη συνεχή της παρακολούθηση από τη Στάζι, μέσα σε ένα συνεχές κλίμα ανησυχίας, φόβου και δυσπιστίας στις σχέσεις των ανθρώπων. Όπως στη σχέση της Μπάρμπαρα με το νεαρό γιατρό του νοσοκομείου και το υπόκωφο ρομάντζο που αρχίζει να δημιουργείται. Μπορεί όμως η Μπάρμπαρα να τον εμπιστευτεί; Κι επίσης μπορεί αυτός να εμπιστεφτεί την Μπάρμπαρα, την ώρα που η τελευταία σχεδιάζει να αποδράσει με τη βοήθεια του εραστή της στη Δύση; Σχέσεις και διλήμματα μέσα στα οποία θα παίξουν καθοριστικό ρόλο, οι σχέσεις της ηρωίδας με τους ασθενείς της και περισσότερο από όλους με μια κοπέλα από στρατόπεδο «αναμόρφωσης» η οποία υποφέρει από μηνιγγίτιδα. Όπως καθοριστικό ρόλο θα παίξει το ίδιο το τοπίο, ο αέρας, οι σιωπές της φύσης, η θάλασσα, το πετάλ από ένα ποδήλατο. Σε ένα σχεδόν θριλερικό ως προς το χτίσιμο της αγωνίας του σύμπαν, που όμως δεν εκβιάζει την ζοφερή ατμόσφαιρα του, αλλά αντιθέτως την κοντράρει με μια αστραφτερή, σχεδόν pop φωτογραφία, απόλυτα συμβατή με την εποχή που η ταινία διαδραματίζεται, σαν στιγμιαία πολαρόιντ συναισθημάτων. Κάτι το οποίο είναι και το απόλυτα επιτυχημένο ζητούμενο για το σκηνοθέτη, που αποφεύγει τις κορόνες, τιθασεύει (ίσως παραπάνω από ότι θα χρειαζόταν) το δράμα, και κοιτάζει με σασπένς, τρυφερότητα, ψυχραιμία, κατανόηση και ένα σχεδόν voσταλγικό μέσα στην απειλή του, retro στιλιζάρισμα, την ζωή της λίμνης κάτω από την επιφάνεια. Βλέμμα που του εξασφάλισε και την Ασημένια Αρκούδα Σκηνοθεσίας στο τελευταίο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.

*Από την Πέμπτη 18 Οκτωβρίου στους κινηματογράφους Ιντεάλ και Γαλαξίας

***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο facebook στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο profile Tassos Theodoropoulos, στο twitter ως klarinabourana ή στοterra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης