Ο J.A.C.E. βάζει φωτιά ΤΩΡΑ στις αίθουσες. Μην το χάσετε

Είναι μία από εκείνες τις φορές που η οθόνη του υπολογιστή μου φαίνεται ανελέητα ψυχρή για να της καταθέσω αυτά που σκέφτομαι, μάλλον αυτά που αισθάνομαι, για το J.A.C.E. Μία από τις φορές που πραγματικά αισθάνομαι πόσο ζωτική και χαμένη πλέον είναι η σχέση μου με το χαρτί και το γράψιμο έναντι του απρόσωπου πληκτρολογήματος. Γιατί το τελευταίο πράγμα που μπορείς να κάνεις με το J.A.C.E. είναι να το αντιμετωπίσεις ψυχρά κι απρόσωπα. Ακόμα και αν ανήκεις σε εκείνους που για δικούς τους λόγους, θέλουν να του επιτεθούν, ακόμα κι έτσι, πρέπει να έχεις αρχίδια για να το κάνεις κι όχι φυματικό, εξυπνακίστικο, αγάμητο μικροαστισμό.

Ο Μενέλαος Καραμαγγιώλης, κατάφερε κάτι ιδιαίτερα δύσκολο σε σχέση με την πολυπλοκότητα και το μέγεθος του υλικού του: Να προσφέρει συγκίνηση και συναίσθημα σε πρωτόγνορα επικό μέγεθος για την ελληνική κινηματογραφία, τιθασεύοντας ιστορίες, πάθη, ερωτικές καταχνιές, ειρωνία και σκληρή τρυφερότητα, σε διόμισι ώρες δρόμο την ώρα που θα μπορούσε να έχει γυρίσει 10ωρη μίνι σειρά. Γητευτής των δικών του αγριεμένων αλόγων ή μάλλον εν προκειμένω, των δικών του μπερδεμένων ελεφάντων εδώ ο Καραμαγγιώλης, σε ένα βίαιο παραμύθι πραγματικής ζωής που δεν φοβάται ούτε στιγμή να αναμετρηθεί με την οπερατική υπέρβαση, το camp και το ατόφιο συναίσθημα, διατηρώντας ταυτόχρονα τόσο την ρεαλιστική του ποιότητα όσο και τη μυθοπλαστική, μεθυσμένη του γοητεία. Και ενίοτε θύμα της ταχύτητας αυτών ακριβώς των αφηνιασμένων ίππων που καίνε τη βενζίνη της ταινίας, εξ' αιτίας του περιορισμένου χρονικού διαστήματος που προσφέρεται για κινηματογραφική αφήγηση.

Δε θα ήθελα να λείπει τίποτα από την ιστορία του J.A.C.E. Θα ήθελα περισσότερο χρόνο για να αναπτυχθούν και να μην εξαφανιστούν μέσα στην ορμητική δυναμική του συνόλου μερικά επί μέρους κεφάλαια. Αυτά που ίσως κάποιοι θεωρήσουν περιττά, προσωπικά τα βρήκα αναγκαία, και εκείνα που κάποιοι άλλοι μπορούν να βρουν υπερβολικά, ή κατά την προσφιλή έκφραση που με κάνει και ξερνάω, “μη αληθοφανή” είναι εκείνες οι νότες που μεταμορφώνουν τη σκληρότητα σε γοητεία και το ρεαλισμό σε μύθο συναισθηματικής παραζάλης, και αναζήτησης – επαναπροσδιορισμού, ταυτότητας και οικογένειας. Το βάπτισμα του φωτός μετά την κατάδυση στο σκοτάδι, στον σιωπηλό αλλά εκρηκτικό κόσμο του ήρωα, της νύχτας, της απατηλής ιλουστρασιόν επιφάνειας, των λαθρομεταναστών, του πληρωμένου πόθου, του διαφορετικού έρωτα, του μακιγιάζ και των θανάσιμων οικογενειακών μυστικών.

Αν κατά λάθος ταυτίζεις την πολυπλοκότητα μιας μυθοπλαστικής αφήγησης με τη σαπουνόπερα, το πρόβλημα είναι καθαρά δικό σου, εφ' όσον έτσι ακυρώνεις τόνους λογοτεχνίας και διήγησης ιστοριών. Γιατί πάνω από όλα το J.A.C.E. θέλει και επιτυγχάνει να αφηγηθεί μια συναρπαστική, ιδρωμένη ιστορία, με αρχή, μέση, τέλος, χωρίς προσποιήσεις και δήθεν συμβολισμούς. Μια ιστορία που σε καθηλώνει από την αρχή ως το τέλος. Μια Οδύσσεια ενός σύγχρονου Όλιβερ Τουίστ που ξεκινάει με την δολοφονία της οικογένειας του στο Αργυρόκαστρο, και συνεχίζεται ως την ενηλικίωση του στην Αθήνα, μέσα από μία σειρά περιπετειών, συναντήσεων, θανάσιμων συμπτώσεων και καταλυτικών αποκαλύψεων, σαν μια αιώρηση ακροβάτη σε τσίρκο χωρίς δίχτυ ασφαλείας από κάτω, μέσα από την πιο γοητευτική, ανταποδοτική για τον θεατή και γεμάτη παλμό, ελληνική ταινία που έχω δει εδώ και χρόνια.

Just. Another. Confused. Elephant. Δηλαδή Ακόμα Ένας Μπερδεμένος Ελέφαντας. Δηλαδή J.A.C.E. Aυτή είναι η ταυτότητα του ήρωα μέχρι να βρει την ταυτότητα του. Αυτό είναι το μυστικό που κουβαλάει και ο λόγος που θα κυνηγήσει και θα κυνηγηθεί. Από τον έρωτα, από τη σκιά του, από το παρελθόν και το μέλλον. Το γιατί και το πως σε περιμένουν να τα ανακαλύψεις σαν “μπερδεμένη σκιά” όπως τραγουδάει η Ελευθερία Αρβανιτάκη στο όμορφο τραγούδι των τίτλων, σε μια κινηματογραφική οθόνη που φλέγεται από την υγρά καθαρή και ταυτόχρονα ύπουλα υπνωτιστική και παραπλανητική στην αλήθεια και το ψέμμα της, φωτογραφία του Γιώργου Φρέντζου. Σε μια περιπέτεια επαναπροσδιορισμού του χάους έξω και μέσα μας που τους μίτους της κρατάνε στα χέρια τους οι Στεφανία Γουλιώτη, Αργύρης Ξάφης, Ιερώνυμος Καλετσάνος, Μηνάς Χατζησάββας, Κόρα Καρβούνη, Χρήστος Λούλης, Ακύλλας Καραζήσης και ο σιωπηλά, γοητευτικά μπερδεμένος ελέφαντας, Alban Ukaj.

*Στις αίθουσες από τις 8 Νοεμβρίου

*Δες ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στο ΝΕWSBOMB.GR ολόκληρα αποσπάσματα της ταινίας με ΕΝΑ ΚΛΙΚ ΕΔΩ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 1) και ΕΔΩ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 2)

*Άκου το τραγούδι της Ελευθερίας Αρβανιτάκη και δες το video clip με ΕΝΑ ΚΛΙΚ ΕΔΩ

***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο facebook στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο profile Tassos Theodoropoulos, στο twitter ως klarinabourana ή στο terra_gelida@hotmail.com