Για κάποιους από μας, ευτυχώς το "Λυκόφως" τελείωσε

Επιτέλους τέλειωσε. Μετά από 4 χρόνια βασανιστικής μορμονικής μονογαμίας και βλεμμάτων δυσκοιλιότητας (έτσι βιώνουν η Μπέλα και ο Έντουαρντ το πάθος) αδελφές και παλληκάρια, λυκάνθρωποι, θνητοί και βαμπιρέλοι γίνανε μαλλιά κουβάρια και πάνε σπίτια τους με μια επική (χμμμ…) μάχη. Σχετικό πράγμα βέβαια το τι θεωρεί κανείς επικό, και οι Τούρκοι τον «Σουλεϊμάν» για επική σειρά τον έχουν. Κι ακόμα πιο σχετικό το τι θεωρεί κανείς ψυχαγωγία, κι εμείς το "Dancing with the stars" για ψυχαγωγικό πρόγραμμα το έχουμε. Αν είσαι 15χρονο (γιατί παραπάνω σε πιάνουν και τα ορμονικά σου και κοιτάζεις αλλιώς τον παράγοντα σεξ) μπορεί και να ψυχαγωγηθείς. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση όμως έχεις σοβαρό πρόβλημα και να το κοιτάξεις ειδικά από τη στιγμή που στην τηλεόραση μπορείς να βγάλεις τα βαμπιρικά σου απωθημένα σαπουνόπερας και ρομάντζου με πολύ πιο στιλάτο τρόπο, τόσο με το πιο νεανικό “Vampire Diaries” όσο και με το ξέσαλλο “True Blood”.

Ευτυχώς σε αυτό το τελευταίο μέρος της σειράς, έχουμε ξεμπλέξει από δυο βασικά προβλήματα: Το αν θα πηδηχτεί η Μπέλα με τον Έντουαρντ, το αν θα διαλέξει αυτόν ή τον Λυκάνθρωπο παύλα gay go go dancer με ολική αποτρίχωση και πως θα τα βγάλει πέρα ως θνητή. Η Μπέλα έχει πηδηχτεί, έχει γίνει βαμπιρέλα και έχει και μια κόρη μισή θνητή μισό βαμπίρ για κληρονομιά. Που φαντάζομαι ότι και αυτή όταν μεγαλώσει θα μας βγάλει το λάδι μέχρι να αποφασίσει να πηδηχτεί αλλά αυτό είναι το στόρι μιας άλλης πιθανής σειράς (τρέμω και μόνο με την ιδέα.) Oπότε τι μένει; Η τελική σύγκρουση με τους Βολτούρι που δεν μπορούν να συγχωρέσουν το μπαστάρδεμα της φυλής.

Και ο πάλαι ποτέ πολλά υποσχόμενος οσκαρικός Μπιλ Κόντον που ανέλαβε τη σκηνοθεσία και αυτής και της προηγούμενης (και χειρότερης όλων) ταινίας της σειράς, να αποχαιρετάει κάθε πιθανότητα να τον ξαναπάρει κανείς στα σοβαρά, εκτός ίσως από κανένα τραβεστί κλαμπ στο Γουαϊόμινγκ που θα του αναθέσει το ανέβασμα παράστασης. Ακόμα δηλαδή και ο ίδιος μάλλον εδώ αντιλαμβάνεται τη γελοιότητα του πράγματος, και σε επί μέρους σκηνές, φαίνεται σχεδόν να το πουσάρει επίτηδες, φυσικά με την αμέριστη βοήθεια μερικών από τους πιο αστείους διαλόγους που μπορείς να ακούσεις σε blockbuster. H δράση σώζει κάπως τα πράγματα από την αβάσταχτη βαρεμάρα του προηγούμενου μέρους αλλά ακόμα κι εκεί, αρκούνε να πεταχτούνε μπροστά σου μερικοί από τους πιο φτηνιάρικα σχεδιασμένους σε computer animation λυκανθρώπους που έχεις δει ποτέ σου ώστε να κινδυνέψεις να πνιγείς με το ποπ κορν από τα γέλια. Για το μωρό του ζεύγους, δε λέω τίποτα, πρέπει να το δεις για να (μην) το πιστέψεις.

Οπότε θα μου πεις γιατί το 4άρι στη βαθμολογία? Αφ’ ενός από σεβασμό στις φιλότιμες προσπάθειες όλων των πρωταγωνιστών να μη σκάσουν στα γέλια. Πραγματικά θέλει μεγάλο ταλέντο και επαγγελματισμό κάτι τέτοιο με αυτό το υλικό, ανάλογο της Κάτιας Δανδουλάκη όταν μεθυσμένη παράγγειλε στη «Λάμψη» του Φώσκολου ποτό λέγοντας «βάλε μου άλλη μία από αυτή την εκρηκτική γόμωση». Κι αφ’ ετέρου από κατανόηση στις ορδές ανηλίκων κορασίδων που δεδομένης της οικονομικής και πολιτιστικής ένδειας, μπροστά στην Φλορεσίντα που δείχνει το Star έχουν κάθε δικαίωμα να πιστεύουν ότι αυτό εδώ είναι ένα αριστούργημα. Συν του ότι έχει μια πλάκα να βλέπεις την Μπέλα να βαράει κλωτσιές με την νεοαποκτηθείσα δύναμη της και γενικότερα να αποκτάει μια πρέζα υπόστασης σαν χαρακτήρας μετά από τέσσερις ταινίες δρόμο που τiς έβγαλε με την παθητικότητα της ζαβής που τη συναντάς στο δρόμο και λες «κοριτσάκι χρειάζεσαι βοήθεια;»

Και πάνω από όλα, στην τελική, όλη η κινηματογραφική πενταλογία του Twilight μέσα στο άρλεκιν καφριλίκι της, ήταν αν μη τι άλλο μια απολύτως τίμια υπόθεση: Διασκευή μιας μετριότατης σειράς αβάσταχτα φλύαρων βιβλίων με εκατομμύρια φανατικούς αναγνώστες σε μια μετριότατη κινηματογραφική και αβάσταχτη φλύαρη saga φτιαγμένη κυρίως για την δική τους ικανοποίηση. Κάτι που το πέτυχε απόλυτα, με πολλούς από τους φανατικούς «Λυκοφωτισμένους» να λένε πως αυτή εδώ η ταινία είναι η καλύτερη της σειράς και τις εισπράξεις της να έχουν ξεπεράσει μέσα σε 3 μέρες τα 340 εκ δολάρια παγκοσμίως (υπολογίζεται πως όλες οι ταινίες της σειράς έχουν μέχρι τώρα αποδώσει 2 δις). Πιθανότατα για κάποιους φανατικούς να είναι η καλύτερη ταινία της σειράς (που δεν είναι, το μόνο Twilight που πραγματικά είχε νεύρο, μετάδοση συναισθήματος και μια ανεπαίσθητη ροκιά ήταν το πρώτο). Το θέμα είναι, τι αντικειμενική αξία έχει κάτι τέτοιο όταν μιλάς για την γευστική υπεροχή έναντι των υπολοίπων, ενός νηστήσιμου χάμπουργκερ, από τη σειρά των Μc Σαρακοστή;

*Η ταινία κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Πέμπτη 15 Νοεμβρίου.

***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο facebook στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο profile Tassos Theodoropoulos, στο twitter ως klarinabourana ή στο terra_gelida@hotmail.com