Ίσως η καλύτερη ταινία της χρονιάς
Yπόσχομαι (υπόσχομαι; τι να υποσχεθείς όταν μια ταινία σε έχει παρασύρει τόσο) να μη γράψω πολλά για το Holly Motors. Για τον πολύ απλό λόγο του ότι δεν χρειάζεται να ειπωθεί σχεδόν τίποτα. Δεν μπορεί να ειπωθεί τίποτα, οι λέξεις προκύπτουν ορφανές στην ικανότητά τους να περιγράψουν αυτή την ταινία που δεν είναι καν ταινία. Είναι ένα αστραφτερό αυτοφλεγόμενο τρενάκι του λούνα παρκ που διασχίζει πεδιάδες, βουνά, υπονόμους, λεωφόρους της ζωής και της τέχνης. Μια δίωρη εμπειρία που δεν έχεις άλλη επιλογή από το να την περιγράψεις ως κάκιστη, ή ως μεγαλειώδη. Σαν το αποτέλεσμα της επίσκεψης σου στο γιατρό λίγο πριν καταλάβεις ότι ο γιατρός αυτός προορίζεται για εραστής της ζωής σου.
Μια δεκαετία και βάλε μετά την τελευταία του ταινία, ο Λεό Καράξ επιστρέφει με το μόλις πέμπτο φιλμ της καριέρας του για να αποδείξει ότι το τρομερό κάποτε παιδί του γαλλικού σινεμά, συνεχίζει να είναι και τρομερό και παιδί. Ευαίσθητο, ανυπόμονο, σκληρό, εκμεταλλευτικό, παιχνιδιάρικο, ενθουσιασμένο, έτοιμο να παρασυρθεί και να σε παρασύρει χωρίς καμία επίγνωση κινδύνου. Με βασικό του συνένοχο τον ηθοποιό - σεξπιρικό καρτούν Ντενίς Λαβάν, σε 11 διαφορετικούς ρόλους που υποδύεται στη διάρκεια μιας μέρας. Ζητιάνος, γιάπι, πληρωμένος δολοφόνος του εαυτού του, πίθηκος, μουσικός, κομπάρσος σε κινηματογραφικό green screen. Στο πίσω κάθισμα μιας λιμουζίνας που οδηγεί η θεϊκή Εντίτ Σκομπ από το «Μάτια Δίχως Πρόσωπο» αλλάζει μακιγιάζ, ενδυμασία, χαρακτήρα περιπλανώμενος στο Παρίσι. Για ποιο λόγο; Για τη ζωή που είναι σινεμά που είναι ζωή. Για τη χαρά και τον πόνο και το ερωτηματικό. Όλα τα υπόλοιπα είναι περιττές αναλύσεις μικρών και κατά κύριο λόγο ατάλαντων εξερευνητών.
Το Holly Μotors, δεν εξηγείται, βιώνεται. Όπως η ίδια η ζωή. Με αυτή την απίστευτα πλούσια γκάμα συναισθημάτων και εικόνων. Η ζωή μέσα από την ιστορία του ίδιου του σινεμά και τα είδη του, η ζωή σαν ερωτικό παθιασμένο δάκρυ χαρμολύπης πάνω σε ένα ροκ σκίτσο από ποπ καρτούν. Σαν ένα απονενοημένο, υπαρξιακό αντιμιούζικαλ που εξελίσσεται στο γκαράζ ενός διαστημικού σταθμού, και γεννιέται, πεθαίνει, ξαναγεννιέται στον συμπαντικό πόλεμο ανάμεσα στα άστρα και τις μαύρες τρύπες που καταπίνουν ολόκληρους κόσμους. Και η Κάιλι Μινόγκ, όχι απλώς στην καλύτερη στιγμή της καριέρας της, αλλά σε μία από τις πιο όμορφες σκηνές του φετινού κινηματογράφου.
*Δείτε ολόκληρες σκηνές της Kάιλι από την ταινία και απολαύστε ολόκληρο το τραγούδι της ME ENA ΚΛΙΚ ΕΔΩ
*Η ταινία κυκλοφορεί στις αίθουσες από την Πέμπτη 22 Νοεμβρίου.
***ακολουθήστε τον ΤΑΖ στο facebook στο www.facebook.com/tazthebuzz ή στο profile Tassos Theodoropoulos, στο twitter ως klarinabourana ή στο terra_gelida@hotmail.com για μέιλ και υποθέσεις προσωπικής εκδίκησης