«Πόλεμος» στο Μεταξουργείο! - Η αποκαθήλωση της China Town

Ο πιο ισχυρός -και πλέον οργανωμένος επιχειρηματικά- πυρήνας των κινέζων μεταναστών στην Αθήνα που βρίσκεται στο Μεταξουργείο με επίκεντρο την China Town, ένα πολυώροφο κτίριο στην οδό Αγησιλάου που θα μπορούσες να το πεις και «εμπορικό κέντρο», εδώ και μερικούς μήνες βρίσκεται υπό στενή πολιορκία από έλληνες επιχειρηματίες!

Βαθιά μέσα στην κρίση κι ενώ κάποιος θα ανέμενε κάτι διαφορετικό στη μέχρι πρότινος κινέζικη καρδιά που χτυπά τα τελευταία χρόνια στο Μεταξουργείο, ένα μετά το άλλο ξεπηδούν τα ελληνικά καταστήματα που πωλούν ότι και τα κινέζικα.

Γυναικεία ρούχα σε πολύ οικονομικές τιμές με τη διαφορά ότι είναι ελληνικά! Ναι, όπως παλιά στο Μεταξουργείο –εκεί στις αρχές του 2000- ξεφύτρωνε το ένα μετά το άλλο κινέζικο κατάστημα με προϊόντα ένδυσης αρκετά οικονομικά ακόμη και για το πιο πονεμένο βαλάντιο, τώρα ξεφυτρώνει το ένα μετά το άλλο τα ελληνικά καταστήματα που προσφέρουν το ίδιο.

Δε δίνουν λιανική, αλλά μόνον χονδρική και ο στόχος είναι να γεμίσουν με εμπόρευμα τα μαγαζιά του κέντρου που απευθύνονται σε χαμηλά βαλάντια. Αντικαθιστώντας με αυτόν τον τρόπο τα κινέζικα προϊόντα και κλείνοντας το ένα μετά το άλλο τα κινέζικα καταστήματα του κέντρου (σ.σ., αρκεί να μην αποδειχθεί ότι τα ελληνικά ρουχάδικα έχουν βαφτίσει τα προϊόντα τους ελληνικά!).

Ήδη τα ρούχα που συναντά κάποιος στο Μεταξουργείο σε ελληνικά μαγαζιά θα τα βρει να πωλούνται σε μαγαζιά της Αιόλου που επίσης διαφημίζουν με τη σειρά τους ότι το εμπόρευμα τους είναι ελληνικό.
Αυτό σημαίνει τι για το Μεταξουργείο που μέχρι πρότινος –και ακόμη βέβαια, αλλά όχι τόσο- η κινέζικη επιχειρηματική παρουσία ήταν το σήμα κατατεθέν κυρίως της περιοχής που περικλείεται από την οδό Αγησιλάου, τη Μυλλέρου και φυσικά την οδό Πειραιώς;

Κάτοικοι της περιοχής με τους οποίους μιλήσαμε εκτιμούν ότι τους επόμενους μήνες θα παιχτεί «άγριος πόλεμος» σε ότι αφορά στην επικράτηση των ελληνικών καταστημάτων χονδρικής πώλησης ενδυμάτων. Εν μέρει αυτό που λένε δεν είναι και τόσο εκτός πραγματικότητας. Αρκεί να δει κάποιος ότι αυτήν την στιγμή η επικράτηση των ελλήνων ιδιοκτητών είναι εμφανής στους γύρω δρόμους πλην της Μυλλέρου. Εκεί ακόμη το πάνω χέρι το έχουν οι Κινέζοι.

«Ήρεμη δύναμη»;

Δεν είναι τυχαίο ότι λένε γι' αυτούς ότι τους χαρακτηρίζει μία «ήρεμη δύναμη». Η μέχρι προ της κρίσης επεκτατική επιχειρηματική διάθεση των Κινέζων φαίνεται να έχει μετατοπιστεί προς την Ιταλία όπου έχουν μεταναστεύσει και αρκετοί λόγω της οικονομικής κρίσης στη χώρα μας. Όχι ότι επηρεάστηκαν οι πωλήσεις στα κινέζικα μαγαζιά, αλλά οι «πυρήνες» που ελέγχουν την επιχειρηματική διασπορά των μικρομάγαζων δε σκοπεύουν σε... χασούρα. Άλλωστε τη μετανάστευση των κινέζων στη χώρα μας την καθόρισε το εμπορικό και μόνον στοιχείο. Αρκεί να αναφέρουμε το εξής στοιχείο: για τους κινέζους απαγορεύεται η διπλή υπηκοότητα. Και όμως. Οι κινέζοι ιδιοκτήτες καταστημάτων στη χώρα μας διαθέτουν ευρωπαϊκό διαβατήριο. Άραγε πως γίνεται αυτό; Γίνεται διότι όταν οι μπίζνες το επιβάλλουν, ακόμη και οι πιο σκληροί κινέζοι αξιωματούχοι που δε διστάζουν να τουφεκίσουν έναν πολίτη διότι εξέφρασε ελεύθερα τη γνώμη του, κάνουν τα... στραβά μάτια.

Λίγες οι κινέζικες ιδιοκτησίες στο Μεταξουργείο

Σύμφωνα με όσα υποστηρίζουν κάτοικοι και ιδιοκτήτες καταστημάτων στην περιοχή του Μεταξουργείου, είναι μύθος το ότι τα περισσότερα ακίνητα στην καρδιά της Αθήνας που χωρίζεται συνοριακά από την οδό Κουμουνδούρου, βρίσκονται υπό κινέζικο ιδιοκτησιακό καθεστώς. Οι περισσότεροι κινέζοι πληρώνουν ενοίκιο αλλά κάποιος άλλος –λένε οι φήμες- πληρώνει καλά γι' αυτούς.

Όπως και να' χει, αυτό που ισχύει είναι ότι το Μεταξουργείο στην πλειοψηφία τους οι κινέζοι που ήρθαν στη χώρα μας το ήθελαν για την ανάπτυξη των επιχειρηματικών τους δραστηριοτήτων και όπως εύστοχα υποστηρίζουν διάφορες έρευνες «μέσω της επιχειρηματικότητας προωθήθηκε η οικειοποίηση της περιοχής».

Όλα αυτά φαίνεται να αλλάζουν. Εκτός από την παντοδυναμία τους στο μισό τμήμα της Μυλλέρου (μετά την Αγησιλάου) και την παράλληλο που οδηγεί στην Κουμουνδούρου μέχρι την Ευρυπίδου. Το υπόλοιπο «χωροταξικό» καταλαμβάνεται τους τελευταίους μήνες από έλληνες ιδιοκτήτες.

Ο Βούδας και το delivery

Επί της οδού Κεραμικού εδώ και χρόνια λειτουργεί ένα κινέζικο σούπερ μάρκετ το οποίο τον τελευταίο καιρό έχει αναπτυχθεί. Απευθύνεται κυρίως σε κινέζους και λιγότερο σε έλληνες. Δίπλα στο ταμείο της υπαλλήλου που μιλά ελάχιστα ελληνικά θα βρει κάποιος να πωλούνται ανάμματα για τον Βούδα. Όπως τα δικά μας κεριά. Περίπου δηλαδή. Αν είσαι έλληνας και θελήσεις να αγοράσεις ένα τέτοιο άναμμα τότε η υπάλληλος θα σου πει με χειρονομίες ότι αυτά είναι για τον Βούδα. Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβεις. Πίσω ακριβώς από το ταμείο υπάρχουν δύο τροφαντοί Βούδες, όπως στα δικά μας μπακάλικα εκεί τη δεκαετία του '50 και του '60 κυρίως επικρατούσε ο Μυστικός Δείπνος και η εικόνα του Χριστού ή της Παναγίας.

Το συγκεκριμένο κατάστημα ετοιμάζει πλέον και φαγητό delivery το οποίο μπορεί να το παραγγείλει και κάποιος που δεν είναι Κινέζος. Σε αντίθεση με τον Βούδα. Βέβαια οι τιμές που απευθύνονται σε Έλληνες είναι αρκετά πιο τσιμπημένες.

Δεν ενσωματώνονται...

Είναι σπάνιο φαινόμενο να δει κάποιος στο Μεταξουργείο έναν κινέζο θαμώνα σε ελληνικό μεζεδοπωλείο ή καφενείο. Τις ανάγκες διασκέδασης τους τις καλύπτουν «εσωτερικά» και στο κτίριο επί της οδού Αγησιλάου, τη λεγόμενη China Town.

Γύρω από την China Town ένα πολυώροφο κτίριο αντίκρυ στη ΔΕΗ έχει επικρατήσει ένας μεγάλος μύθος τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι εμπορικό κέντρο. Ένας πολυχώρος της «κακιάς ώρας» είναι που απλά οι Κινέζοι προσπάθησαν να περάσουν low cost το μοντέλο πολυκαταστημάτων από διάφορες επαρχίες της χώρας τους. Αυτόν τον μύθο, βέβαια, περί China Town δεν τον δημιούργησαν οι Κινέζοι, αλλά εμείς.

Μπαίνεις στο ασανσέρ για να μεταφερθείς στον τρίτον όροφο που απ' ότι καταλαβαίνεις από τις ταμπέλες εκεί πουλάνε οικιακά είδη και καταλήγεις μετά από λίγα λεπτά αναμονής σε ένα καταπνικτικό και ασυντήρητο ασανσέρ στον όροφο με το κινέζικο σχολείο. Εκεί θα δεις μια αίθουσα με μερικές καρέκλες και λίγες ζωγραφιές. Θα καταλάβεις ότι εκεί κάποια παιδιά κάνουν μάθημα. Ενας νεαρός κινέζος μας αντιλήφθηκε και περιέργως κατάλαβε την απορία μας. Με απλά ελληνικά εμείς και απλά κινέζικα εκείνος, καταφέραμε στο τέλος να συνεννοηθούμε. Όχι, τα οικιακά είδη ήταν στο υπόγειο. Και τώρα ποιος κατεβαίνει στο υπόγειο με αυτό το ασανσέρ;

Εν τέλει κατεβήκαμε. Και διαπιστώσαμε τι; Ότι η παλιά αρχοντιά των κινέζων εμπόρων εξαντλήθηκε το 2008. Τα περισσότερα είδη απ' όσα είδαμε, μπορούσαμε να τα βρούμε σε έλληνες καταστηματάρχες στην Ευρυπίδου ή την Αθηνάς και μάλιστα φθηνότερα. Και αν θέλει κάποιος να προμηθευθεί φθηνές κινέζικες πορσελάνες; Καλύτερα στα παζάρια του Πεκίνο.

Φτωχοί και Πλούσιοι...

Παρατηρώντας κάποιος τη ζωή των κινέζων μεταναστών στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια και συγκρίνοντας τη με τα μεγαλεπήβολα σχέδια κατόπιν συμφωνιών για China Town στα Μεσόγεια για τους... πλούσιους κινέζους, δεν ξέρω αν μπορεί να σχολιάσει κάτι άλλο πλην τούτου: όπου φτωχός και η μοίρα του.

Κάθε απόγευμα και κυρίως τα σαββατοκύριακα στην οδό Αγησιλάου στο Μεταξουργείο οι κινέζοι υπάλληλοι στήνουν τα λαχανικά τους στο πεζοδρόμιο και τα μαγειρεύουν (όχι σε γουόκ που ακριβοπληρώνουμε εμείς οι δυτικοί). Τα μεσημέρια όλο και κάποιο παιδάκι από την Κίνα που έχει γεννηθεί στην Ελλάδα θα δεις να προσπαθεί να κάνει ποδήλατο δίχως να το πατήσει κάποιο αυτοκίνητο, δίχως να το φτύσει κάποιος νταβραντισμένος από τους γύρω οίκους ανοχής και δίχως να το τρυπήσει κάποια από τις πολλές σκιές που βρίσκουν κρυψώνα πίσω από το κτίριο της ΔΕΗ επί της οδού Μαραθώνος για να τρυπήσουν τη δόση τους...

Δείτε στο gallery το φωτορεπορτάζ του Newsbomb.gr:

Φωτογραφίες: Γιώργος Διαμαντάκης