Με κρατικό χρήμα επιδοτήθηκαν ως «συνεδριακά κέντρα» γνωστοί χώροι πολιτισμού

Το ρητό ότι η «υπομονή ανταμείβεται» φαίνεται πως επιβεβαιώνεται στην περίπτωση δύο ιδιωτικών επενδύσεων, για τις οποίες όμως ξοδεύτηκε δημόσιο χρήμα, με διαδικασίες που ενδεχομένως κρύβουν έντονη «οσμή» σκανδάλου.

Μπορεί τα δύο επενδυτικά προγράμματα να βρίσκονταν στον «πάγο» για κάποια χρόνια, όμως με τις κατάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις, εκατομμύρια ευρώ από τα ταμεία του δημοσίου βρήκαν το δρόμο τους προς την ανάπλαση δύο γνωστών χώρων πολιτισμού της Αθήνας.

Πρόκειται για τις αναπλάσεις του Παλλάς και του Θεάτρου Μπάντμιντον ως «συνεδριακά κέντρα», που «ξεπάγωσαν» ταυτόχρονα, τις τελευταίες ημέρες του Δεκεμβρίου του 2013. Η «οσμή» σκανδάλου προκύπτει αν ανατρέξει κανείς στην πορεία των δύο υποθέσεων τα προηγούμενα χρόνια.

Η ιστορία ξεκινάει το 2006, όταν κατατέθηκαν στο υπουργείο Ανάπτυξης τα δύο επενδυτικά προγράμματα, βάσει του ν. 3299. Επειδή όμως ο συγκεκριμένος νόμος δεν προέβλεπε την ενίσχυση με κρατικά κονδύλια επιχειρήσεων πολιτισμού, οι αιτήσεις είχαν αντικείμενο τη μετατροπή των δύο χώρων σε συνεδριακά κέντρα. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι επενδύσεις για συνεδριακά κέντρα εμπίπτουν στις ξενοδοχειακές αναβαθμίσεις, οι οποίες μπορούν να συγχρηματοδοτηθούν από το δημόσιο σε ποσοστό έως και 50%.

Στην περίπτωση του Μπάντμιντον, ζητείται το 2006 συγχρηματοδότηση για τη δημιουργία συνεδριακού κέντρου 880 θέσεων, συνολικού κόστους 11,5 εκατ. ευρώ, επένδυση που προβλέπει και τη δημιουργία 16 ολόκληρων θέσεων εργασίας.

Τον Ιούνιο του 2007, όμως, η Γνωμοδοτική Επιτροπή του υπουργείου Ανάπτυξης αποφαίνεται ότι ο φάκελος πρέπει να τεθεί στο αρχείο λόγω έλλειψης βασικών δικαιολογητικών. Παρόλα αυτά, το Μπάντμιντον ονομάζεται «Θέατρο Μπάντμιντον» -καθώς οι εργασίες είχαν ξεκινήσει- και λειτουργεί ως χώρος πολιτισμού και όχι ως συνεδριακό κέντρο στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, φιλοξενώντας μάλιστα μεγάλες παραγωγές. Παρά την απόρριψη της Γνωμοδοτικής Επιτροπής, το 2008 κατατίθεται αίτημα για την εκ νέου εξέτασης της υπόθεσης.

Σε μια παράλληλη εξέλιξη, το ΣτΕ κάνει δεκτή την προσφυγή κατοίκων της περιοχής, σύμφωνα με την οποία οι εγκαταστάσεις του Μπάντμιντον ήταν προσωρινές και έπρεπε να κατεδαφιστούν (όπως προβλεπόταν κατά την κατασκευή τους) μετά το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων, επειδή βρίσκονταν εντός της έκτασης 965 στρεμμάτων στο Γουδή που προορίζεται για μητροπολιτικό πάρκο. Έτσι, ακυρώνεται η οικοδομική άδεια που είχε εκδοθεί το 2006 για το Θέατρο Μπάντμιντον, που πλέον θεωρείται αυθαίρετο και κατεδαφιστέο.

Η περίπτωση του Παλλάς παρουσιάζει εκπληκτικές ομοιότητες. Το επενδυτικό πρόγραμμα κατατίθεται επίσης το 2006 και ταυτόχρονα ξεκινούν οι εργασίες στο χώρο. Το αντικείμενο της επένδυσης είναι η ίδρυση αυτοτελούς συνεδριακού κέντρου 1.190 συνέδρων μέσω της διεύρυνσης των χρήσεων των θεατρικών αιθουσών Παλλάς και Αλίκη. Το συνολικό κόστος ανέρχεται σε 22 εκατομμύρια ευρώ εκ των οποίων τα 6,6 ζητούνται από το κράτος, ενώ προβλέπεται και η δημιουργία 18 θέσεων εργασίας.

Και σε αυτή την περίπτωση, η Γνωμοδοτική Επιτροπή του υπουργείου Ανάπτυξης στα τέλη του 2006 αποφασίζει την αρχειοθέτηση της υπόθεσης εξαιτίας ελλείψεων στον φάκελο της αίτησης. Η συνέχεια είναι η ίδια, καθώς υποβάλλεται –δύο φορές μάλιστα καθώς την πρώτη απορρίφθηκε- αίτημα για επανεξέταση της υπόθεσης.

Κάπως έτσι, φτάνουμε στο 2013 –και με τους δύο χώρους να λειτουργούν ως επιχειρήσεις πολιτισμού. Αφού έχουν προηγηθεί οι κατάλληλες τροπολογίες, για το δε Μπάντμιντον εγκρίνεται αναδρομικά τον Νοέμβριο του 2013 το επενδυτικό πρόγραμμα –που είχε απορριφθεί παλαιότερα- και επιχορηγείται με 3.640.000 ευρώ ως ποσοστό αναδρομικής συμμετοχής στην επένδυση. Ταυτόχρονα εκδίδεται και η απόφαση για το «Συνεδριακό Κέντρο Παλλάς και Αλίκη», για το οποίο εγκρίνεται επιδότηση 6,6 εκατ. ευρώ.

Αποτέλεσμα είναι το κράτος να έχει επιδοτήσει με δημόσιο χρήμα δύο ιδιωτικές επενδύσεις, οι οποίες λειτουργούν με άλλο χαρακτήρα από αυτόν που είχαν αιτηθεί, για να συμπεριληφθούν στη συγχρηματοδότηση.

Για τα εκατομμύρια ευρώ που χαρίστηκαν μετά από παλινωδίες των αρμόδιων επιτροπών, δημιουργήθηκαν συνολικά 34 θέσεις εργασίας. Αν αναλογιστεί κανείς το πλήθος παραστάσεων και πολιτιστικών εκδηλώσεων που έχουν φιλοξενήσει οι δύο χώροι όλα τα προηγούμενα χρόνια, με «τσουχτερό» τις περισσότερες φορές εισιτήριο, προέκυψαν σημαντικά κέρδη, τα οποία πήγαν στις τσέπες των ιδιοκτητών των επιχειρήσεων αυτών, τους οποίους το κράτος επιδότησε και μάλιστα αναδρομικά. Αν πρόκειται για σκάνδαλο ή όχι, είναι να ζήτημα για το οποίο θα πρέπει να αποφανθεί η Δικαιοσύνη.

Μέχρι τότε, τα ερωτήματα και οι υποψίες θα παραμένουν...

Διαβάστε επίσης:

Ε.Ο. Κορίνθου – Πατρών: Μετά από 7 χρόνια παρέδωσαν μόλις 7 χλμ δρόμου