Ελευθερία από τα... βασανιστήρια
Του Νίκου Καλαμπάκα
Σκεφτείτε την εικόνα: Αστυνομικός έχει συλλάβει διαδηλωτή που νωρίτερα του πετούσε πέτρες. Μέχρι εδώ, όλα καλά. Ο διαδηλωτής φοράει χειροπέδες και είναι περικυκλωμένος από αστυνομικούς. Και ξαφνικά, ένας από αυτούς αρχίζει να τον κλωτσάει και να του ρίχνει μπουνιές.
Και αυτό το περιστατικό είναι το πιο πρόσφατο, καθώς συνέβη στα επεισόδια στην πορεία μνήμης του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, προκαλώντας νέες αντιδράσεις. Το 2014 σημαδεύτηκε από πολλά περιστατικά βασανισμών. Στην κορυφή της λίστας η περίπτωση Καρέλι...
Στις 25 Μαρτίου του 2014 ο βαρυποινίτης Ιλία Καρέλι δολοφόνησε τον σωφρονιστικό υπάλληλο, Γιώργο Τσιρώνη στις φυλακές Μαλανδρινού.
Δύο ημέρες αργότερα πραγματοποιείται η μεταφορά του στις φυλακές Νιγρίτας, όπου και βασανίζεται μέχρι θανάτου από συναδέλφους του δολοφονηθέντος. Η υπόθεση, από την πρώτη ημέρα αποτέλεσε πρώτο θέμα στην πλειονότητα των Μ.Μ.Ε. της χώρας, ενώ και ο Παγκόσμιος Τύπος είχε εκτενείς αναφορές στο περιστατικό.
Οι κάμερες ασφαλείας κατέγραψαν τις σκηνές καρέ – καρέ, και η τηλεόραση και τα sites τις μετέδιδαν συνεχώς, δίνοντας ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις στο θέμα.
Αυτό το περιστατικό δεν ήταν το μοναδικό που καταγράφουν τα περιστατικά καταπάτησης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Αν ψάξει κάποιος στο διαδίκτυο θα βρει πολλές καταγγελίες περιστατικών που αφορούν αστυνομικές αυθαιρεσίες, ανεξήγητης βίας και ακραίας καταστολής.
Στην ετήσια έκθεση του State Department για την καταπάτηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην χώρα μας, αναφέρεται πως υπάρχουν παραβιάσεις από κάποια μέλη των υπηρεσιών ασφαλείας. Η έκθεση αυτή δημοσιεύτηκε σχεδόν δύο μήνες πριν το περιστατικό με τον Καρέλι.
Τον Απρίλη του 2014 η Διεθνής Αμνηστία συντάσσει έκθεση με τίτλο: «Κράτος εν κράτει: Κουλτούρα κακομεταχείρισης και ατιμωρησίας στην Ελληνική Αστυνομία». Η έκθεση αποτελεί κόλαφο για αστυνομικές αυθαιρεσίες και βασανιστήρια κατά κρατουμένων. Μιλάει για κακομεταχείριση και ατιμωρησία, ωστόσο οι νομικοί δε συμφωνούν απόλυτα.
Για τον τρόπο με την οποία η Ελληνική Δικαιοσύνη αντιμετωπίζει τα περιστατικά της καταπάτησης Ανθρωπίνων δικαιωμάτων, όπως είναι και τα βασανιστήρια, περιγράφει τις δικές του θέσεις ο διακεκριμένος ποινικολόγος, Αλέξης Κούγιας:
«Ως γενική προσέγγιση , στη συντριπτική πλειοψηφία οι Αρχές και οι εισαγγελικές που είναι οι προϊστάμενοι, σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και ανεξαρτήτως της εθνικής προελεύσεως των ανθρώπων που είναι στην Ελληνική κοινωνία και ανεξαρτήτως των ιδιαιτεροτήτων (χρώμα, ιδιαιτερότητες προσωπικής ζωής, υπάρχει σεβασμός). Οι Έλληνες δικαστές εφαρμόζουν το άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής σύμβασης. Όμως, όπως παντού υπάρχουν ορισμένες εξαιρέσεις. Από την καθημερινή μου παρουσία τα τελευταία 40 χρόνια, λόγω του ποινικού δικαίου, μπορώ να σας πω ότι δεν έχω συναντήσει απουσία σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Όταν η δικαιοσύνη είναι ανθρώπινη και απονέμεται από δικαστές, και ανθρώπινα λάθη και αδικίες γίνονται. Διαφωνώ με την έκθεση του State Department, δεν εκτιμώ τις προσεγγίσεις τους επειδή έχουν πολιτικό υπόβαθρο και οι Αρχές με τις οποίες συνεργάζονται δεν είναι αντικειμενικές.
Αναφέρεται σε συμπεριφορές εναντίον λαθρομεταναστών, όχι εναντίον κρατουμένων και σε συνθήκες που επικρατούν στις Ελληνικές φυλακές.
Αν κάποιος δει τον αριθμό των λαθρομεταναστών που είναι στην Ελλάδα, κατά τη δική μου προσέγγιση, μπορεί να πλησιάζουν και τα δύο εκατομμύρια. Μπορεί πλέον ο αριθμός λόγω της κρίσης να έχει ελαττωθεί, ωστόσο παλιά ήταν αυτός ο αριθμός. Αν πάρετε λοιπόν αυτό τον αριθμό και κάνετε σύγκριση με τα περιστατικά που αναφέρει η έκθεση, κατά την άποψή ο αριθμός ποσοστιαία είναι ελάχιστος.
Το μεγάλο μου επιχείρημα πάνω σε αυτό είναι πως και οι ίδιοι οι μετανάστες δεν θα επέλεγαν τη χώρα μας αν δεν υπήρχε σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Στα χρόνια της κρίσης βέβαια είναι αλλιώς. Θέλουν να φύγουν επειδή ξέρουν πως εδώ δεν μπορούν να επιβιώσουν.
Απευθύνω έκκληση σαν Έλληνας πολίτης, οι δημοσιογράφοι να κάνουν πολύ μεγάλη κριτική και έρευνα όταν δημοσιεύουν τέτοιες εκθέσεις. Είναι πολιτική επιρροή που ασκείται από τις ΗΠΑ».
Όπως στην πλειοψηφία των χωρών του πλανήτη, έτσι και στην Ελλάδα, υπάρχουν καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και περιστατικά βίας και βασανισμών. Πολλοί άνθρωποι μάλιστα θεωρούν δεδομένο πως υπάρχουν και οι εξαιρέσεις.
Ωστόσο, από τη στιγμή που η κουβέντα γίνεται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και όχι για τις αυθαιρεσίες, αυτό που θα πρέπει να σκεφτόμαστε είναι πως κάθε άνθρωπος του πλανήτη έχει τα ίδια με τον δίπλα του.
*Τι αναφέρει η ΕυρωπαϊκήΣύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και Πρωτόκολλα της Σύμβασης
Άρθρον 3.- Ουδείς επιτρέπεται να υποβληθή εις βασάνους ούτε εις ποινάς ή μεταχείρισιν απανθρώπους ή εξευτελιστικάς.