Δημοψήφισμα: Πώς φτάσαμε ως εδώ - Το Χρονικό από το 2010 έως το 2015 (Μέρος 1ο)

Της Γεωργίας Λινάρδου

Τον Ιανουάριο του 2010 ο πρωθυπουργός Γ.Παπανδρέου δήλωνε από το Νταβός: «Δε θέλουμε αυτή η κρίση να χτυπήσει και να πληρώσει ο μέσος Έλληνας»!!!

Ο πρώην πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Φ. Κουβέλης πριν βάλει την «υπογραφή» του στη συγκυβέρνηση, δήλωνε: «Πρέπει με σαφήνεια αγαπητέ φίλε να σου πω στην προωθούμενη συνεργασία ΠΑΣΟΚ ΝΔ, η Δημοκρατική Αριστερά δεν θα έχει συμμετοχή και δε θα δώσει το δημοκρατικό αριστερό άλλοθι σε μία συγκυβέρνηση αυτών των δύο κομμάτων, της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ που είναι και οι μεγάλοι ένοχοι για την κατάντια που βρίσκεται η χώρα και για τον τεμαχισμό της κοινωνίας».

Ο πρώην πρωθυπουργός Α. Σαμαράς με απίστευτο στόμφο έλεγε για το Μνημόνιο: «Να συναινέσω σε τι; Σ’ αυτό που διαφωνώ, σ’ αυτό που διαλύει τη χώρα μου; Ενότητα στο σωστό επιβάλλεται, ενότητα στο λάθος απαγορεύεται. Δε θα ήταν ενότητα, θα ήταν συνενοχή»!!!

Τότε που έλεγε ότι η Ελλάδα θα σταθεί μόνη της στα πόδια της χωρίς το ΔΝΤ.

Την εποχή εκείνη, η επίσημη ανεργία βρισκόταν στο 26,8% κατατάσσοντας τη χώρα μας σε μία θέση με τις χειρότερες επιδόσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όμως, οι μισθοί δεν είχαν πειραχθεί ακόμη και οι συνταξιούχοι έπαιρναν το δώρο τους.

Λίγο πριν ο Γιώργος Παπανδρέου ετοιμάσει τα επιχειρήματά του για τη διάσωση της Ελλάδας στο Νταβός, τιμά στο Ζάππειο τις πρώτες εκατό ημέρες διακυβέρνησης της χώρας από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η κατάσταση είναι δραματική, αλλά το κρύβει...

Τι είχε απαντήσει τότε ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου; «Πρώτα απ’ όλα δεν υπάρχει περίπτωση ούτε να φύγουμε από το ευρώ, ούτε να προσφύγουμε στις ανάγκες αυτές όπως είπατε, διεθνές νομισματικό ταμείο. Δεν το’ χουμε ανάγκη...»

Η εφημερίδα Ελευθεροτυπία αποκάλυπτε (συνέντευξη Ζωής Γεωργαντά μέλους της Επιτροπής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής) πως το έλλειμμα της χώρας για το 2009 σκοπίμως παρουσιάστηκε στο 15,4% από την Eurostat. Γιατί; Διότι έπρεπε να φανεί μεγαλύτερο από αυτό της Ιρλανδίας που ήταν 14% για να παρθούν έτσι δυσβάσταχτα μέτρα κατά της χώρας μας.

Μέσα Μαρτίου του 2010, ο Γ.Παπανδρέου βρίσκεται στην Ουγγαρία και δηλώνει πως αν η χώρα μας δε λάβει στήριξη από τη Σύνοδο Κορυφής της 25ης Μαρτίου, θα καταφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Το χαλί για την εποχή του Μνημονίου αρχίζει να στρώνεται. Η κάθε κίνηση για σωστό στρώσιμο αυτού του χαλιού, προϋποθέτει και νέα μέτρα.

Περικοπές στον 13ο και 14ο μισθό των δημοσίων υπαλλήλων, των συνταξιούχων, περικοπή 12% των επιδομάτων του Δημοσίου, μείωση 7% στις αποδοχές υπαλλήλων του ευρύτερου δημόσιου τομέα, αύξηση 15% στο φόρο της βενζίνης, επαναφορά τεκμηρίων διαβίωσης σε όλα ανεξαιρέτως τα αυτοκίνητα, ο ΦΠΑ στο 23% και η ζωή στο απόσπασμα...

Στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών αποφασίζεται η ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης. Ένα μήνα μετά έρχεται και το ΔΝΤ με αρχή το Καστελόριζο.

«Είναι ανάγκη εθνική και επιτακτική να ζητήσουμε και επισήμως από τους εταίρους μας στην ευρωπαϊκή ένωση την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης που από κοινού δημιουργήσαμε. Έχω ήδη δώσει εντολή στον υπουργό οικονομικών να κάνει τις απαραίτητες ενέργειες. Οι εταίροι μας θα συνδράμουν ουσιαστικά ώστε να παράσχουν στην Ελλάδα το απάνεμο λιμάνι που θα μας επιτρέψει να ξαναχτίσουμε το σκάφος μας με γερά και αξιόπιστα υλικά», δηλώνει από το Καστελόριζο ο Γ.Παπανδρέου.

Η ελληνική κοινωνία έχει καταλάβει πια καλά πως βαδίζει σε έναν ασφυκτικό θάλαμο χωρίς εξαερισμό και δίχως πόρτα διαφυγής. Η χώρα οδηγείται στην εντατική.
Στην ομιλία του στη Βουλή, ένας ακόμη «στυλοβάτης» των κυβερνήσεων των Μνημονίων, ο Γ.Καρατζαφέρης, δηλώνει: «Δεν ξέρουμε εμείς πως υπάρχει πολιτικό κόστος ότι θα μας φωνάζουνε οι άνθρωποι ότι εμείς ψηφίσαμε για να τους κοπεί ο μισθός και η σύνταξη; Δεν το ξέρουμε; Και θα πρέπει να εξηγούμε σε κάθε έναν που συναντάμε ότι υπήρχε κίνδυνος να τα χάσεις όλα γι’ αυτό περιορίσου σ’ αυτό που σου δίνουν;»

Σ’ αυτήν την καθ’ όλα αυθόρμητη τοποθέτηση του Γιώργου Καρατζαφέρη στη Βουλή η οποία στο δρόμο αποκαλύφθηκε σε μη αυθόρμητη, θα μπορούσε να συμπτυχθεί η μέχρι τώρα προσπάθεια των υποστηρικτών του Μνημονίου να πείσουν την ελληνική κοινωνία να δεχθεί, αλλά και να επωμιστεί μια σειρά αρνητικών αποφάσεων στη ζωή της.

Το πρώτο Μνημόνιο γίνεται νόμος του κράτους με ψήφους του ΠΑΣΟΚ. Σημειώνονται διαρροές. Θα μπορούσαν αυτές οι διαρροές να σώσουν εκείνη τη στιγμή τη χώρα; Όχι. Ωστόσο, οι μικρής σημασίας επομένως διαφοροποιήσεις, οδηγούν σε πολιτική αναταραχή με τον Παπανδρέου να αναζητά συμμάχους. Ο μέχρι τότε εμφανιζόμενος ως αντιμνημονιακός Σαμαράς δε θέλει να συγκυβερνήσει, αλλά να κυβερνήσει. Γίνεται ανασχηματισμός. Αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών ο Ευάγγελος Βενιζέλος, δεύτερος αντιπρόεδρος ο Θεόδωρος Πάγκαλος. Ο Παπανδρέου παραμένει πρωθυπουργός.

Οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν πολιτική απαξίωση. Κάποιοι μιλούν για έλλειμμα αντιπροσώπευσης. Ο κόσμος έχει αρχίσει να μην πιστεύει τα όσα του υπόσχονται. Η αναντιστοιχία λόγων και πράξεων εξοργίζει. Άραγε ζούμε το τέλος μιας εποχής;

Η πίεση που ασκείται στο κυβερνών κόμμα είναι εκρηκτική. Δεν είναι τυχαία η δήλωση του Θεόδωρου Πάγκαλου τον Σεπτέμβρη του 2010 στη Βουλή: «Μαζί τα φάγαμε». Συμμέτοχοι και συνένοχοι, δηλαδή...

Παρά τα μέτρα και το πρώτο Μνημόνιο, η ελληνική οικονομία δε δείχνει να συνέρχεται. Τα στοιχεία επιμένουν σε δημοσιονομική ανισορροπία. Την ώρα που σε μία ακόμη σκληρά δοκιμαζόμενη χώρα της Μεσογείου όπως η Ισπανία, ο κόσμος έχει κατακλύσει τις κεντρικές πλατείες με τους Indignados να φωνάζουν συνθήματα εναντίον του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, στην Ελλάδα δεν έχει ακόμη γεννηθεί ένα μαζικό κίνημα. Αυτό γίνεται λίγο μετ’ αφ’ ότου ένα πανό των Ισπανών κάνει τον γύρο του κόσμου μέσα από τα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα: «Κάντε ησυχία μην ξυπνήσουν οι Ελληνες!». «Σωπάτε, σωπάτε, ο έλληνας κοιμάται».

Γεννιέται το Κίνημα των Αγανακτισμένων.

Υπάρχει κομματική κηδεμονία στην αντίδραση χιλιάδων ανθρώπων που για εβδομάδες κατέκλυσαν την πλατεία Συντάγματος απλά ως Αγανακτισμένοι; Όχι. Το ζητούμενο είναι η αληθινή Δημοκρατία. Σιγά-σιγά, όμως, η πλατεία αρχίζει να χωρίζεται σε πάνω και κάτω. Στην πάνω πλατεία εκτοξεύονται συνθήματα και ύβρεις κατά των πολιτικών, εκφράζεται οργή. Στην κάτω πλατεία πραγματοποιούνται συνελεύσεις με έναν πυρήνα προοδευτικών πολιτών που αγωνιούν για την επόμενη μέρα της χώρας.

Εκείνη την περίοδο η κυβέρνηση ψηφίζει το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα. Λιτότητα και σκληρές περικοπές. Τίθεται θέμα αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας, γίνεται λόγος για αναδιάρθρωση ή κούρεμα του χρέους.

Για λίγο καιρό η οργή της πλατείας Συντάγματος αντέχει. Μπορεί άραγε η αγωνία και ο θυμός αυτών των ανθρώπων να αποτελέσουν το σπόρο για τη γέννηση ενός ισχυρού μαζικού κινήματος το οποίο θα είχε τη δύναμη να αντιταχθεί στις πολιτικές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και τις όποιες εσωτερικές αντιμνημονιακές δυνάμεις; Δε θα το μάθουμε ποτέ.

Το Κίνημα των Αγανακτισμένων σβήνει το Φθινόπωρο του 2011.

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος εμφανίζεται στην εκπομπή "Le Monde en Marche" του γαλλικού τηλεοπτικού σταθμού France 5 και χαρακτηρίζει τους Αγανακτισμένους “Φασίστες, Κομμουνιστές και Μαλάκες”.

Το χαράτσι της ΔΕΗ

Τον Σεπτέμβριο του 2011 οι διαπραγματεύσεις του τότε υπουργού Οικονομικών Ευάγγελου Βενιζέλου με τους εκπροσώπους της τρόικα, δεν πάνε καλά. Η τρόικα επιβάλλει επιπλέον μέτρα ύψους 1% του ΑΕΠ. Ακολουθεί η Σύνοδος Κορυφής όπου αποφασίζεται το κούρεμα του δημοσίου χρέους κατά 50% και νέα μέτρα για την Ελλάδα. Είναι η περίοδος που ο υπουργός Οικονομικών Βαγγέλης Βενιζέλος αποφασίζει το γνωστό σε όλους μας χαράτσι μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ, ενώ λίγους μήνες πριν το έχει απορρίψει ως εισπρακτικό μέτρο.

Με το περιβόητο χαράτσι τα έβαλε προεκλογικά ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μετέπειτα πρωθυπουργός Α. Σαμαράς.

Κατά τη διάρκεια των προεκλογικών του δεσμεύσεων, υποστήριζε μεταξύ άλλων πως:«Θα αντικαταστήσουμε επίσης το περιβόητο χαράτσι με έναν ενιαίο νόμο για την ακίνητη περιουσία όπως το ΕΤΑΚ που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατάργησε. Το νέο ΕΤΑΚ θα είναι πιο δίκαιο πιο ελαφρύ για όλους και πιο αποδοτικό για το κράτος, χώρια που το χαράτσι του κυρίου Βενιζέλου έβλαψε και τις εισπράξεις της ίδιας της ΔΕΗ».

Φυσικά, το χαράτσι επέζησε...

Και δυστυχώς η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Το Newsbomb θα συνεχίσει την καταγραφή της θλιβερής πενταετίας που οδήγησε τη χώρα στο βούρκο. Θα συνεχίσουμε το ρεπορτάζ με τις δηλώσεις και τα ψεύδη των πρωταγωνιστών που άλλα υποσχέθηκαν στο λαό και άλλα έκαναν.

Στα ρεπορτάζ που θα ακολουθήσουν θα επιχειρήσουμε ένα πέρασμα από τους τομείς της Υγείας, της Παιδείας, της Εργασίας για να σας υπενθυμίσουμε τα «μεγάλα» έργα που άφησαν πίσω τους οι εθελόδουλοι υπουργοί των μνημονιακών κυβερνήσεων. Ανεργία, φτώχεια, ανέχεια, αυτοκτονίες και ευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Σχετικές ειδήσεις

• Δημοψήφισμα 2015 - Κ. Γαβράς: «Το δημοψήφισμα είναι απαραίτητο, ο Αλέξης Τσίπρας έχει δίκιο»
• Ο Τόμσεν, τα 300 ευρώ και οι «ρουφιάνοι» του...
• Δεν πειράζει Ελληνάκο… «Μένεις Ευρώπη…»