Ποιο ιστορικό αρχοντικό της Θεσσαλονίκης ξεπούλησε ο Ανδρέας Μαρτίνης
Η εγκληματική –όπως χαρακτηρίζεται- κακοδιαχείριση της περιουσίας του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού από τον Ανδρέα Μαρτίνη και το περιβάλλον του είναι πλέον γνωστή στο πανελλήνιο. Ο πρώην πρόεδρος του ΕΕΣ και του νοσηλευτικού ιδρύματος «Ερρίκος Ντυνάν» βρίσκεται προφυλακισμένος για την υπόθεση της μίζας των 3,1 εκατ. γερμανικών μάρκων, δηλαδή για ένα ελάχιστο μέρος των σκανδάλων που οδήγησαν το ιστορικό Σωματείο ένα βήμα πριν από τη χρεοκοπία και το «Ερρίκος Ντυνάν» στον εκπλειστηριασμό.
ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΕΚΑΤ. ΕΥΡΩ Η ΖΗΜΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΡΥΘΡΟ ΣΤΑΥΡΟ – ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΜΑΡΤΙΝΗ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΔΡΑΣΕ Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ (ΤΟΤΕ) ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΕΝΤΣΟΡΑΣ;
Το συνολικό «φαγοπότι» του Ανδρέα Μαρτίνη και της παρέας του είναι ανυπολόγιστο. Το Newsbomb.gr έχει αποκαλύψει πολλές από τις σκοτεινές σελίδες της διοίκησης Μαρτίνη, μέσα από συνεχή ρεπορτάζ. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι ιστορίες ξεπουλήματος ακινήτων του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, καθώς αποτελούν τα κομμάτια του παζλ, που το περιβάλλον Μαρτίνη θα ήθελε να εξαφανίσει. Μια τέτοια ιστορία αφορά μάλιστα σε ένα ιστορικό κτήριο, «κόσμημα» για τη Θεσσαλονίκη.
Πρόκειται για το διατηρητέο αρχοντικό, γνωστό στους Θεσσαλονικείς ως «κτήριο ΝΑΤΟ» ή «Ερυθρός Σταυρός». Η βίλα Καπαντζή ανήκε μέχρι το 2008 στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, όταν ο Ανδρέας Μαρτίνης, με τη συναίνεση της διοίκησης του παραρτήματος Θεσσαλονίκης του ΕΕΣ, μεθόδευσε την πώλησή του με «έκπτωση» μεγαλύτερη του ενός εκατομμυρίου ευρώ από την αντικειμενική του αξία!
Το αρχοντικό ανεγέρθηκε τη δεκαετία του 1890. Στις αρχές του 20ου αιώνα ήταν η εξοχική κατοικία της οικογένειας Καπαντζή. Το 1928 περιήλθε ως ανταλλάξιμη περιουσία στο δημόσιο και χρησιμοποιήθηκε από τη Σχολή Αδελφών Νοσοκόμων. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου επιτάχθηκε από τους Γερμανούς και χρησιμοποιήθηκε από την Γκεστάπο. Μετά τη λήξη του πολέμου, το κτήριο στέγασε τις υπηρεσίες του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Βόρειας Ελλάδας, αλλά και τις υπηρεσίες του ΝΑΤΟ, από το 1954 έως το 1973. Στο μεταξύ, πέρασε στην ιδιοκτησία του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού το 1963. Η υποδειγματική αναστύλωσή του ξεκίνησε το 1978 και τη δεκαετία του 1990 φιλοξένησε τα γραφεία του Οργανισμού της Θεσσαλονίκης ως Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης και αργότερα τον Οργανισμό Ρυθμιστικού Σχεδίου και Προστασίας Περιβάλλοντος Θεσσαλονίκης.
Το εντυπωσιακό αυτό κτήριο με την πλούσια ιστορία αποφάσισε να βγάλει στο «σφυρί» ο Ανδρέας Μαρτίνης το 2008. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι ο κ. Μαρτίνης εκτός από τη θέση του προέδρου του Κεντρικού Διοικητικού Συμβουλίου του Σωματείου, διατηρούσε και τη θέση του προέδρου στο παράρτημα της Θεσσαλονίκης, καθώς μετά την Αθήνα, στη συμπρωτεύουσα βρίσκονταν τα πιο σημαντικά ακίνητα της περιουσίας του ΕΕΣ. Εκείνη την εποχή, αντιπρόεδρος του παραρτήματος ήταν ο κ. Παναγιώτης Δέντσορας, πολιτικός μηχανικός στο επάγγελμα, ο οποίος φέρεται να συγκαταλέγεται στο περιβάλλον της επιρροής Μαρτίνη.
Η βίλα Καπαντζή, την κρίσιμη ημερομηνία της πώλησης, είχε αντικειμενική αξία 4.328.586 ευρώ. Πόσο πωλήθηκε; Μόλις 3.050.000 ευρώ, δηλαδή 1.278.586 κάτω από την αντικειμενική αξία! Πολλές είναι οι φήμες και οι εικασίες για το πού κατέληξε το «χαμένο» ένα εκατομμύριο ευρώ, ωστόσο αυτό είναι θέμα αρμοδιότητας της Δικαιοσύνης για να διερευνηθεί.
Το εντυπωσιακό είναι ότι η πώληση εγκρίθηκε από τη διοίκηση του παραρτήματος Θεσσαλονίκης, παρά το γεγονός ότι τα στοιχεία «φώναζαν» ότι ζημιώνεται ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός. Αυτό γίνεται αντιληπτό από τον καθένα, ακόμα κι αν δεν είναι ειδικός, πολλώ δε μάλλον από έναν πολιτικό μηχανικό, όπως ο κ. Δέντσορας! Ωστόσο, τόσο ο κ. Δέντσορας όσο και τα υπόλοιπα μέλη της διοίκησης, δεν αντέδρασαν στη θέληση του Ανδρέα Μαρτίνη και σιώπησαν δίνοντας τη συναίνεσή τους.
Ενδεικτική του πώς λαμβάνονταν τέτοιας σημασίας αποφάσεις στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό επί Μαρτίνη, αποτελεί άλλη απόφαση του Κεντρικού Διοικητικού Συμβουλίου (με ημερομηνία 25/11/2011). Το θέμα ήταν η εκποίηση 18 ακινήτων, εκ των οποίων τα 13 στη Θεσσαλονίκη, έναντι τιμήματος 769.311 ευρώ. Η «συνεδρίαση» του ΚΔΣ για τη λήψη της σοβαρής αυτής απόφασης έγινε τηλεφωνικά! Μάλιστα, με δύο μέλη του ΚΔΣ (ο ένας ήταν ο Σταύρος Ψυχάρης) δεν κατέστη δυνατή η επικοινωνία! Τίποτα από τα παραπάνω, όμως, δεν εμπόδισε τον Ανδρέα Μαρτίνη και το περιβάλλον του, να θεωρήσουν έγκυρη τη «συνεδρίαση» ώστε να προχωρήσει η εκποίηση.
Αίσθηση, πάντως, προκαλεί ότι παρά την κατακραυγή για τα σκάνδαλα Μαρτίνη, «δικοί» του άνθρωποι συνεχίζουν να παραμένουν γαντζωμένοι σε διοικητικά πόστα ανά την Ελλάδα. Στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης δε, ο κ. Δέντσορας έχει αναβαθμιστεί στη θέση του προέδρου του παραρτήματος. Λόγοι επαγγελματικής ή ηθικής ευθιξίας, οι οποίοι εύλογα προκύπτουν μόνο από την περίπτωση της βίλας Καπαντζή, φαίνεται πως δεν έχουν βασανίσει τον πολιτικό μηχανικό. Ή έχουν φανεί ανίσχυροι, ακόμα και τώρα που ο Ανδρέας Μαρτίνης βρίσκεται στη φυλακή. Άλλωστε, κάποιοι σιγοψιθυρίζουν πως ο κ. Μαρτίνης θέλει να κινεί τα νήματα ακόμα και πίσω από τα κάγκελα και χωρίς το περιβάλλον του, αυτό δεν θα ήταν δυνατό.
Βέβαιο είναι, πως ο συγκεκριμένος φάκελος μόλις τώρα ανοίγει και για την ελληνική δικαιοσύνη...
