Θεσσαλονίκη, για άλλη μια φορά μόνη

Πόλη σε στρατηγική θέση αποδεικνύει μονίμως την έλλειψη μακροπρόθεσμου εξωστρεφούς οράματος των πολιτικών ηγεσιών. Εγκλωβισμένη σε μια παλαιοκομματική αντίληψη για την πολιτική έχει ξανά δήμαρχο και περιφερειάρχη, ανθρώπους που ενδιαφέρονται για την προσωπική τους προβολή μέσα από δεξιώσεις και όχι για την παραγωγή πολιτικών. Θα στεναχωρηθούν ιδιαίτερα για μια κουτσουλιά στο αγαπημένο χειροποίητο τους σακάκι, αλλά θα αυτοπαραμυθιαστούν ότι δεν ευθύνονται για την κατάσταση στην πόλη. Και ο Ζέρβας μπορεί να επικαλεστεί το σύντομο της θητείας του, παρά το γεγονός ότι σαν ένας συνειδητοποιημένος Οιδίποδας κυρίως επικεντρώνεται στην απαξίωση κάθε έργου της διοίκησης Μπουτάρη και στην επίδειξη δεξιάς νομιμοφροσύνης και γονυκλισίας στο Μητσοκακικό κατεστημένο. Ο περιφερειάρχης αρκείται σε ευφάνταστες ρητορείες σαν να είναι μονίμως μια οραματική αντιπολίτευση. Χωρίς όμως να έχει οποιοδήποτε συνεκτικό σχέδιο ανάπτυξης.

Ο ΟΑΣΘ σε χειρότερη κατάσταση από ποτέ λειτουργεί μόνο σαν άσκηση συλλογικής διαχείρισης θυμού και φυσικής δραστηριότητας όταν το επιτρέπει ο καιρός. Η υπομονή των πολιτών εξαντλείται και αυτό αποτυπώνεται καθημερινά όταν συνεχώς ο οργανισμός τους στερεί κάθε αξιοπρέπεια. Οι εργαζόμενοι εξαντλημένοι απολογούνται για την κακοδιαχείριση δεκαετιών. Η δεξιά παλινόρθωση του ΟΑΣΘ αντί για τον εξαγγελθέν ΑΣΥΘ σφραγίζει κάθε ελπίδα επιδιόρθωσης. Φυσικά η προηγούμενη διοίκηση φέρει σημαντική ευθύνη όταν για ένα τόσο σημαντικό ζήτημα επέλεξε να κωλυσιεργεί και να αντιπαρατίθεται δημόσια αντί να εργάζεται και να εξηγεί ποιο είναι το σχέδιο δράσης. Τώρα όλα συμψηφιζονται στο ότι και πριν τα ίδια χάλια ήταν η κατάσταση, ενώ ενδέχεται να δρομολογείται ένας ξαφνικός θάνατος για την επιχείρηση. Διαδικασία που είναι πολύ γνώριμη στα δεξιά τεχνοκρατικά χέρια. Ειδικά όταν δρομολογείται η ουσιαστική κατάργηση του ΟΣΕΘ, της εποπτικής αρχής των αστικών συγκοινωνιών , δηλαδή του θεματοφύλακα που διασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία.

Παράλληλα στο μετρό, στη μοναδική ανάσα που θα έπαιρνε η πόλη σε επίπεδο συγκοινωνιών, τα πράγματα όλως περιέργως εξελίσσονται ακόμα χειρότερα. Για να ικανοποιήσουν τους εργολάβους και την ανάγκη τους για αποζημιώσεις είναι διατεθειμένοι να καθυστερήσουν το έργο και να καταστρέψουν αρχαιότητες σημαντικής ιστορικής αξίας. Άρα δεν θα αναδειχθεί το βυζαντινό κέντρο της πόλης το οποίο θεωρείται αξίας ανεκτίμητης καθώς αποτυπώνεται ένα σημαντικό βυζαντινό σταυροδρόμι που αντίστοιχο του δεν υπάρχει. Τουριστικά θα προσέθετε σε μια πόλη που αναζητεί τοπόσημα.

Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη που αναζητεί διέξοδο. Ασφυκτιά στον επαρχιωτισμό που της επιβάλλουν. Μια μητρόπολη εμπορική αδυνατεί πια να επιδείξει παραγωγικές επιχειρήσεις και κατ’ επέκταση στελεχιακό δυναμικό. Είναι ευρέως γνωστό ότι αν επιδιώκεις καριέρα οφείλεις να φύγεις από την πόλη. Ένα σταυροδρόμι πολιτισμών το μόνο που της έχει απομείνει είναι να αναπολεί.

Η Συμφωνία των Πρεσπών και οι οδικοί άξονες που είχαν δρομολογηθεί, άνοιξαν προοπτικές και εμπορικούς δρόμους. Το λιμάνι της Θεσσαλονίκης σε στρατηγικό σημείο για την βαλκανική ενδοχώρα αλλά απαξιωμένο, δεν είναι τυχαίο που έγινε πρόσφατα αντικείμενο επένδυσης την εποχή που οι θαλάσσιες μεταφορές μεσουρανούν χάρη στο ολοένα αυξανόμενο παγκοσμιοποιημένο ανατολικής καταγωγής εμπόριο.

Χρειαζόμαστε ένα νέο αφήγημα προκειμένου να αξιοποιήσουμε το υψηλών προδιαγραφών στελεχιακό και ακαδημαϊκό μας δυναμικό και να γίνουμε ξανά εξωστρεφείς. Στην Θεσσαλονίκη δεν αξίζει να είναι μόνη.

ΥΓ: Το κείμενο γράφτηκε στο λεωφορείο 3Κ, Κ όπως καθυστέρηση.