Λιβύη: Η μεγάλη παγίδα και οι επιτροπές του... Βαμβακούλα

Είναι σαφές ότι οι μεγάλοι παίκτες επιχειρούν να ξαναμοιράσουν την τράπουλα στην Μέση Ανατολή. Και σε ότι αφορά τα πετρέλαια και σε ότι αφορά το εμπόριο όπλων. Η διάσκεψη της «εξαφανισμένης» εδώ και δυο χρόνια Άνγκελας Μέρκελ δεν έβγαλε καπνό.

Πού κατέληξαν; Σε μια κατ’ αρχάς σύμπλευση για την ανάγκη επίτευξης εκεχειρίας στη Λιβύη, η οποία θα οδηγήσει σε μόνιμη συμφωνία μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών. Βέβαια δεν ακούσαμε τι θέλουν οι αντιμαχόμενες πλευρές.

Λύση βεβαίως δεν βρέθηκε αν και η αμερικανική πλευρά εξέφρασε αισιοδοξία.

Ωστόσο η ρωσική πλευρά εμφανίστηκε επιφυλακτική καθώς όπως τόνισε δεν υπήρξε ουσιαστικός διάλογος ανάμεσα σε Χαλίφα Χαφτάρ και Φαγιέζ αλ Σάρατζ.

Η Γερμανία, από την πλευρά της, μίλησε για πρόοδο αναγνώρισε όμως ότι έγινε απλώς η αρχή. Συμφωνήθηκε, πάντως, η επιβολή εκεχειρίας και ο τερματισμός ξένης στρατιωτικής παρέμβασης στη χώρα. Κόβουν δηλαδή τους ιδιωτικούς στρατούς στην περιοχή και αποφασίζουν τη σύσταση «Επιτροπών» για την… επόμενη μέρα.

Τι επιτροπές θα είναι; Φαντάζομαι όχι σαν κι αυτές που έλεγε κάποτε ο Βαμβακούλας: «Να κάνουμε ρε παιδιά μια τριμελή επιτροπή από πέντε άτομα, να αποφασίσουμε».

Ωστόσο αναλυτές εκτιμούν προς θα είναι δύσκολο σε πρώτη φάση να τεθεί σε εφαρμογή η συμφωνία καθώς το εμπάργκο όπλων ίσχυε κανονικά μέχρι και σήμερα, αλλά χώρες όπως η Τουρκία το έσπαγαν με την πρώτη ευκαιρία. Την ίδια ώρα την κατάσταση περιπλέκει και η παρουσία στο πεδίο μάχης και άλλων στρατιωτικών ομάδων, όπως αυτών που εκπροσωπούν τις φυλές του νότου και την Κυριακή έκλεισαν τις κάνουλες του πετρελαίου καταλαμβάνοντας διυλιστήρια.

Επόμενο στοίχημα για τη διεθνή κοινότητα να έρθουν κοντά οι αντίπαλες λιβυκές δυνάμεις ώστε να αποφέρει καρπούς το αποτέλεσμα της Διάσκεψης του Βερολίνου. Όπως, μάλιστα, έγινε γνωστό από τον Γερμανό υπουργό Εξωτερικών, Χάικο Μάας, στο μενού της ατζέντας για τις επόμενες κινήσεις στην κατεύθυνση κατάπαυσης του πυρός είναι η σύσταση επιτροπής παρακολούθησης στη Λιβύη.

Επιμένω ότι το ζήτημα είναι η πολιτική λύση που θα δοθεί στο εσωτερικό της Λιβύης. Εκεί θα παιχτεί όλο το παιχνίδι με τις επιτροπές που θα συσταθούν προς αυτή την κατεύθυνση.

Η παγίδα της Διάσκεψης του Βερολίνου

Η διάσκεψη του Βερολίνου είναι «σατανική» παγίδα. Οι αποκαλούμενες μεγάλες δυνάμεις υπό την αιγίδα της Γερμανίας και της Τουρκίας προσπαθούν να εγκλωβίσουν τον στρατάρχη Χαφτάρ σε μια κυβέρνηση δήθεν εθνικής συνεννόησης για να μπορέσουν να κρατήσουν στο παιχνίδι τον Σάρατζ και να συνεχίσουν τις δουλειές τους με τα πετρέλαια, με τα παράνομα πετρέλαια (για να είμαι ακριβής) και με το εμπόριο όπλων στην περιοχή.

Αν καταφέρουν να ρίξουν στην... φάκα τον Χαφτάρ θα τον οδηγήσουν σε συγκυβέρνηση με τον Μουσταφά Σάρατζ και έτσι θα αναγνωριστούν και τα δύο μνημόνια της Τουρκίας με την Λιβύη. Και το στρατιωτικό και των θαλασσίων ζωνών.

Το σενάριο αυτό θα είναι εφιαλτικό για την Ελλάδα. Ας μην γελιόμαστε.

Αυτό που θα έπρεπε να επιθυμεί η Ελλάδα και κάθε νοήμων άνθρωπος είναι να γίνουν εκλογές και να επέλθει ένα δημοκρατικό καθεστώς στη Λιβύη, προκειμένου να καταπέσουν οι κατάπτυστες συμφωνίες με την Τουρκία που δεσμεύουν το μισό Αιγαίο.

Ο στρατάρχης Χαφτάρ δεν είναι «αμούστακος».

Ξέρει καλά ότι η πρωτοβουλία της Γερμανίας είναι το τυράκι στην φάκα. Μπορεί να αντιληφθεί ότι θέλουν να τον «απορροφήσουν» μαζί με τον Σάρατζ. Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, η μόνη λύση θα ήταν να πει στις «Μεγάλες Δυνάμεις»: Ούτε εγώ, ούτε ο Σάρατζ!

Είναι ο μόνος τρόπος να πετάξει έξω τον αχυράνθρωπο των Τούρκων.

Το αν θα το κάνει, είναι άλλου παππά ευαγγέλιο…