Εθνική αυτοπεποίθηση

Γράφει ο Αντώνης Ελευθεριάδης

Ενώ στο μυαλό τους προεκλογικά όλα φάνταζαν πολύ όμορφα και καλοβαλμένα, όταν ήρθε η ώρα της πράξης όλα εξελίσσονται διαφορετικά από το ‘κανονικά’ αναμενόμενο.

Το προσφυγικό είναι μια χύτρα που κοχλάζει, που όσο δεν αποσυμπιέζεται, τόσο πιο έκρυθμα γίνονται τα πράγματα. Το υπουργείο Μεταναστευτικής πολιτικής που δεν χρειαζόταν, τελικά χρειάστηκε, και ενώ αλλάζουν συνεχώς οι διαχειριστές η έλλειψη ψυχραιμίας είναι ξεκάθαρη.

Στα εθνικά ζητήματα ο αέρας πηγαινοφέρνει τούρκικα ερευνητικά στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.

Τα καλέσματα σε επενδυτές μένουν ευγενώς αναπάντητα, οι μπουλντόζες του Γεωργιάδη ακίνητες και η εκτόξευση της ανάπτυξης μένει στα χαρτιά του Στουρνάρα.

Το ποδόσφαιρο αποδεικνύει την ανεπάρκεια των κυβερνητικών στελεχών και την φοβικότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη για σύγκρουση είτε με επιχειρηματίες, είτε με πρώην πρωθυπουργούς.

Τα ζητήματα που μπορούν να προκληθούν ανεπανόρθωτες βλάβες είναι στα εθνικά συμφέροντα και στο προσφυγικό. Στα δυο φλέγοντα θέματα της επικαιρότητας κοινός παρανομαστής είναι ο Erdogan, που έχει συγκεκριμένη στρατηγική αναθεωρητισμού και εκβιασμών. Η άσκηση συνεπούς εξωτερικής πολιτικής δομεί συμμαχίες, που είναι χρήσιμες, αλλά δεν αρκούν. Η διαχείριση επεισοδίων σαν αυτό με το Oruc Reis δίνει το στίγμα στην αντίπερα όχθη. Τα Ίμια και η παράδοση του Ocalan στιγμάτισαν την πολιτική ιστορία και δημιούργησαν φοβικά σύνδρομα.

Η πολιτική κατευνασμού όμως δεν δικαιώνεται. Η έλλειψη αυτοπεποίθησης ότι μπορούμε να ανταποκριθούμε σε μια κρίση μας οδηγεί στο να υποχωρούμε μέχρι του σημείου που δεν θα μπορούμε να υποχωρήσουμε άλλο. Ο κίνδυνος είναι υψηλός.

Σύμφωνα με το ΣΚΑΙ, το γεγονός με το Oruc Reis δεν ήταν καθόλου τυχαίο αφού αυτό που ήθελε να διασφαλίσει η τουρκική πλευρά ήταν ότι δεν θα μεταβεί κανένας Έλληνας αξιωματούχος στα Ίμια.

Ο τηλεοπτικός σταθμός μετέδωσε ότι όλη την προηγούμενη εβδομάδα έγιναν «υπόγειες επαφές», με την Άγκυρα να διερευνά αν θα υπάρξει συνέχεια στην παράδοση Καμμένου. Απάντηση δεν δόθηκε και την Παρασκευή τα ξημερώματα το Oruc Reis εμφανίστηκε στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Έφυγε μόνο όταν η Τουρκία εξασφάλισε αυτό που ήθελε εξ’ αρχής. Η κυβέρνηση επέλεξε να διαχειριστεί επικοινωνιακά το θέμα με έναν αλλοπρόσαλλο τρόπο.

Η διαχείριση κρίσιμων ζητημάτων από γόνους της πολιτικής, που θεωρούν ότι η επικοινωνιακή διαχείριση είναι το πιο σημαντικό, φέρνει πάντα ολέθρια αποτελέσματα. Τα στρατηγικά ζητήματα της γεωπολιτικής, του προσφυγικού και της οικονομίας δεν μπορούν να αποτελούν πεδίο λαϊκίστικης αντιπαράθεσης. Ο κ. Μητσοτάκης πληρώνει την επιλογή του να απευθυνθεί στο ακροδεξιό ακροατήριο επενδύοντας πολιτικά στην συμφωνία των Πρεσπών, που εφαρμόζει, και στο προσφυγικό, που τον ξεπερνά. Το χειρότερο είναι ότι στα εν λόγω ζητήματα έχει τοποθετήσει πολιτικούς με γνώμονα τους εσωκομματικούς συσχετισμούς.

Χρειαζόμαστε ανθρώπους που να είναι γνωστές του αντικειμένου αλλά και ικανοί που να μπορούν να δείξουν πυγμή προκειμένου να προστατεύσουν τα εθνικά συμφέροντα.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση, όταν χειρίστηκε με αριστοτεχνικό τρόπο την κρίση το 1987 και έβαλε ουσιαστικά τέλος στα σχέδια των Τούρκων πριν ακόμη τα ξεδιπλώσουν στο Αιγαίο. Η σκληρή στάση που επίδειξε κατάφερε να κερδίσει χωρίς να πέσει μια σφαίρα.

Ο πιο σίγουρος δρόμος για την ειρήνη είναι η επίδειξη εθνικής αυτοπεποίθησης.

*Ο Αντώνης Ελευθεριάδης είναι τραπεζικό στέλεχος