Εξ αποστάσεως

Τους τελευταίους μήνες όλη μας η ζωή είναι διαφορετική λόγω του covid-19. Μέσα σε λίγες ημέρες περάσαμε στην εξ’ αποστάσεως εργασία, την εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση, τις τηλεδιασκέψεις, την ηλεκτρονική άυλη συνταγογράφηση, την ψηφιακή παρακολούθηση των ατόμων που μπαίνουν σε καραντίνα για την έγκαιρη ενημέρωση της πορείας της υγείας τους.

Έτσι, ενώ η ζωή δείχνει να κάνει παύση, η Κυβέρνηση προσπαθεί να καλύψει κενά πολλών ετών. Γίνονται ψηφιακά άλματα όπως η λειτουργία ψηφιακών Κ.Ε.Π που συντελείται στις επόμενες ημέρες με νέες αναβαθμισμένες υπηρεσίες, για την εξυπηρέτηση των πολιτών χωρίς ταλαιπωρία, γρήγορα και χωρίς καν να βγουν από το σπίτι τους. Οι πολίτες θα μπορούν να παίρνουν έγγραφα που τους αφορούν, όπως ληξιαρχικές πράξεις γέννησης, αντίγραφα ποινικού μητρώου, είτε με mail, είτε μέσα από την ψηφιακή θυρίδα τους. Μέχρι και οι συντάξεις θα εκδίδονται ψηφιακά. Το πιστεύετε; Όσοι πέρασαν τη διαδικασία και την πολυετή αναμονή έκδοσης σύνταξης και τονίζω την πολυετή αναμονή, αυτό φαντάζει ως σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Κι όμως είναι αλήθεια. Μέσα στην εβδομάδα που διανύουμε, την Μ. Εβδομάδα ξεκινάει η λειτουργία της ψηφιακής πλατφόρμας «ΑΤΛΑΣ», η οποία θα ενοποιήσει ψηφιακά τις διαδικασίες για την έκδοση της ψηφιακής σύνταξης. Αρχικά θα αφορά συγκεκριμένες ομάδες συντάξεων και σταδιακά θα επεκταθεί σε όλο το φάσμα αυτών. Ο στόχος είναι έως τον Ιούνιο του 2021 να εκδίδονται με ένα κλικ περίπου το 90%.

Οι δάσκαλοι, καθηγητές, επίσης στην πρώτη γραμμή μέσω της εξ’ αποστάσεως εκπαίδευσης, ώστε κανένα παιδί να μη μείνει πίσω. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, άλλοτε πιο εξοικιωμένοι με την τεχνολογία, άλλοτε λιγότερο, χωρίς τον μαυροπίνακα δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό, αγωνιούν και αγχώνονται να τα καταφέρουν να μεταλαμπαδεύσουν τη γνώση μέσω της τεχνολογίας, αγωνιούν μαζί με τα παιδιά που δίνουν πανελλαδικές εξετάσεις, τα καθησυχάζουν ότι όλα θα πάνε καλά και ας μη ξέρουν πότε ακριβώς θα δώσουν, μια και κανείς δεν γνωρίζει πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση. Μια οθόνη και τα μάτια των παιδιών γεμάτα ευγνωμοσύνη για την έστω μέσω αυτής της οθόνης επικοινωνία με τους συμμαθητές και καθηγητές τους. Επικοινωνία με τον κόσμο, ανταλλαγή μιας καλημέρας γνώριμης, ένα αστείο, ένα γέλιο. Παιδιά μεγαλωμένα στην Ελλάδα της κρίσης, τώρα στον κόσμο της Πανδημίας.

Το φετινό Πάσχα θα είναι διαφορετικό. Γιορτή της αγάπης και της θυσίας. Αγάπη που εφέτος θα δείξουμε στους γονείς, στους παππούδες, στους αγαπημένους, με το να μένουμε μακριά τους. Χωρίς φιλιά, χωρίς αγκαλιά, χωρίς ένα χάδι. Στην καλύτερη περίπτωση, μέσω μίας οθόνης η ανταλλαγή ζεστής ματιάς, οι εξ’ αποστάσεως ευχές. Εφέτος δεν θα πάμε στο χωριό, δεν θα ψήσουμε στις αυλές, δεν θα πάμε στις εκκλησίες. Λειτουργίες κεκλεισμένων των θυρών, εκκλησίες κλειστές, χωρίς το Αναστάσιμο Φως στα σπίτια μας, αλλά στην καρδιά μας μέσω της πίστης. Γιατί θα είναι άδικο να γκρεμίσουμε όλα όσα καταφέραμε αυτές τις εβδομάδες που μείναμε σπίτια μας. Που μαγειρέψαμε, φτιάξαμε γλυκά για μια ζωή. Τα σπίτια γέμισαν μυρωδιές από παιδικές αναμνήσεις που μας «έφεραν» την γιαγιά μέσα στην κουζίνα. Γυμναστήκαμε με τα παιδιά μας, θυμώσαμε, φωνάξαμε, γελάσαμε πιο δυνατά. Διαβάσαμε βιβλία, είδαμε ταινίες. Μιλήσαμε περισσότερο και ίσως ανακαλύψαμε χαρές που είχαμε ξεχάσει στους φρενήρεις ρυθμούς της καθημερινότητας. Ακούσαμε αληθινά τον εαυτό μας, μα και τους γύρω μας. Ακούσαμε στην απομόνωσή μας. Νοιαζόμαστε για τους ανθρώπους, για τον γείτονα που είναι ηλικιωμένος και δεν πρέπει να βγει έξω, για τον διπλανό που δεν έχει πρόσβαση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για τον απέναντι που θέλει μια καλημέρα έστω στο τηλέφωνο. Νοιαζόμαστε, προσφέρουμε, αγωνιούμε για το αύριο. Ναι, μένουμε στο σπίτι και η ζωή στο τέλος νικάει.

Καλή Ανάσταση!

*Η κυρία Μαριάνθη Δ. Καφετζή - Ραυτοπούλου είναι Οικονομολόγος, ΜΒΑ Σύμβουλος Επιχειρήσεων.