Ο κοροναϊός θα δομήσει έναν άλλο κόσμο;

Αν εξαιρέσουμε τον υγειονομικό κίνδυνο και την οικονομική κρίση που φέρνει η παγκόσμια αναστολή δραστηριότητας προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο κοροναϊός, θα εντοπίσουμε ένα νέο ορισμό του ανθρώπινου χρόνου. Η αλλαγή έφερε τους ανθρώπους πιο μακριά και πιο κοντά από ποτέ.

Η υπέρμετρη αφοσίωση στην εργασία που στερούσε χρόνο από την οικογένεια τώρα φαίνεται ανόητη. Οι πλούσιοι δεν είχαν ανοσία στον ιό. Ο φόβος του θανάτου φέρνει στην επιφάνεια την αξία της ζωής. Η γρήγορη κούρσα προς το τέρμα που μας μάθαινε η κουλτούρα του ατομικισμού, είναι απλά ένας αγώνας δρόμου προς τον θάνατο. Τώρα, τόσο καιρό στην απομόνωση νοσταλγήσαμε τους φίλους, απολαύσαμε την οικογένεια και αντιληφθήκαμε τις τοξικότητες που είχαμε στην ζωή μας και τις τρέφαμε.

Βέβαια, αχρείαστοι ναρκισσισμοί τρέφονται και στην ψηφιακή κοινότητα. Η απόσυρση μας από τον φυσικό κόσμο ενίσχυσε την ψηφιακή μας παρουσία και τα παρακολουθήματα αυτής. Επειδή αποσυρθήκαμε, δεν το ρίξαμε στον διαλογισμό και στην φιλοσοφία. Δόθηκε όμως η ευκαιρία επαναξιολόγησης.

Τώρα που δειλά δειλά επανεισερχόμαστε στην παλιά «κανονικότητα», η μετάβαση είναι δύσκολη. Ο κόσμος πρέπει να προσαρμοστεί στις νέες ταχύτητες. Η οικονομική δραστηριότητα απαιτεί επιτάχυνση, η υγειονομική περιπέτεια προσοχή και εμείς χρειαζόμαστε υπομονή. Από την απόλαυση του χρόνου, επιθυμούσαμε να μεταβούμε στην απόλαυση της παρέας και αυτά αν γίνεται να συνδυαστούν. Αντί για αυτό βρεθήκαμε σε έναν κόσμο που πάει αργά, νωχελικές ουρές παντού και χάσιμο χρόνου σε υπηρεσίες και μαγαζιά χωρίς όμως να μπορούμε να απολαύσουμε ο ένας τον άλλο.

Σε συνδυασμό με την οικονομική ανασφάλεια, που την είχαμε θέσει σε παύση όσοι μπορούσαμε, οι άνθρωποι έχουν γίνει τρομερά οξύθυμοι. Ο θυμός όμως προέρχεται από την αστραπιαία ματιά σε ένα άλλο κόσμο, πιο ουσιαστικό και ανθρώπινο. Το μάθημα αυτής της περιόδου δεν πρέπει να λησμονηθεί.

Οι γιατροί είναι πιο σημαντικοί από τους χρηματιστές. Το κράτος προσφέρει προστασία μέσα από οργανωμένες δομές και η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν μπορεί να το υποκαταστήσει. Η αλληλεγγύη δεν είναι μια à la carte στάση, όποτε την χρειαζόμαστε δηλαδή, αλλά στάση ζωής. Ήρωες δεν ήταν μόνο οι γιατροί, αλλά όλοι αυτοί που μέχρι πρότινος υποτιμούσαμε, υπάλληλοι supermarket, courier κτλ.

Χρειαζόμαστε κουράγιο για να συγκρουστούμε με τις παθογένειες που μας έκαναν ευάλωτους και τους ιδεοληπτικούς οικονομιστές που αποτιμούν τα πάντα σε χρήμα. Το κοινωνικό κράτος δεν είναι ζήτημα ιδεολογίας, αλλά επιβίωσης.

*O Αντώνης Ελευθεριάδης είναι τραπεζικό στέλεχος, πιστοποιημένος στην παροχή επενδυτικών συμβουλών