'Ολη η αλήθεια: Ως πότε το Oruc Reis θα «οργώνει» την ελληνική υφαλοκρηπίδα;

Ακόμα και οι δημοσιογραφικοί χειρισμοί στα θέματα Εθνικής Ασφάλειας είναι εξόχως λεπτοί. Για παράδειγμα, το παρολίγον θερμό επεισόδιο με την ελληνική φρεγάτα Λήμνος, ήταν γνωστό στο Newsbomb.gr λίγες ώρες αφότου έλαβε χώρα.

Επέλεξα ενσυνείδητα να μην το δημοσιεύσω για λόγους εθνικής ασφάλειας, καθώς την ίδια ώρα η ελληνική κυβέρνηση έδινε μάχες σε όλα τα επίπεδα προκειμένου να επέλθει μια σχετική αποκλιμάκωση της έντασης.

Η δημοσιογραφία βλέπετε έχει όρια, όρια που καθορίζονται άλλες φορές από το δημόσιο και άλλες φορές από το λεγόμενο εθνικό συμφέρον. Δεν μπορεί ένα ελληνικό μέσο ενημέρωσης να υιοθετεί και να αναπαράγει άκριτα την τουρκική προπαγάνδα. Διότι όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, από τα βίντεο και τις ομιλίες που ανάρτησε ο ίδιος ο Ερντογάν, το επεισόδιο με το Λήμνος το χρησιμοποίησε ο Τούρκος πρόεδρος ως χυδαία προπαγάνδα.

Το Newsbomb.gr επέλεξε λοιπόν να μην δημοσιοποιήσει καμία πληροφορία για την επακούμβηση, αν και γνωρίζαμε τα πάντα με λεπτομέρειες. Εδώ είναι που λέμε ότι η Εθνική συνείδηση υπερβαίνει τα «κλικ» και την αναγνωσιμότητα. Αυτό είναι στάση ζωής και επαγγελματικής ευσυνειδησίας. Όπως ακριβώς δεν αναπαράξαμε τις ανυπόστατες αθλιότητες των ΜΚΟ ότι Έλληνες αστυνομικοί σκότωναν μετανάστες στον Έβρο.

Πάμε τώρα στην ουσία των τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο:

Από τις δηλώσεις και τις τοποθετήσεις των ξένων παραγόντων έστω και καθυστερημένα γίνεται αντιληπτό ότι κανείς εκ των μεγάλων παικτών δεν επιθυμεί πολεμική σύρραξη στο Αιγαίο.

Προσέξτε όμως, η επιλογή της «μη σύγκρουσης» δεν σημαίνει αυτομάτως πλήρη υποστήριξη των ελληνικών θέσεων από τις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Γερμανία και το Ισραήλ που φαίνεται μέχρι στιγμής να αποτελούν κάποιου είδους μεσεγγυητές στην ελληνοτουρκική διένεξη.

Με τρόπο «χειρουργικό» οι αποκαλούμενες μεγάλες δυνάμεις μας οδηγούν αργά, αλλά σταθερά (γιαβάς - γιαβάς που λέει ο Ερντογάν) στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Οι μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες που έχουν αναλάβει την διαχείριση των υδρογονανθράκων στην Μεσόγειο ξέρουν πολύ καλά πως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πρέπει να μπει στο παιχνίδι της συνεκμετάλλευσης και η Τουρκία, έστω και ως… υπο-εργολάβος.

Σε αντίθετη περίπτωση δεν θα μπορέσουν να δουλέψουν ούτε αυτοί.

Η Ελλάδα ευελπιστεί ότι αν οι μεγάλες δυνάμεις που έχουν συμφέροντα στην περιοχή λειτουργήσουν ως μεσεγγυητές η απώλεια κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας θα είναι μικρή.

Και εξηγώ: Αυτή τη στιγμή διακυβεύονται πρωτίστως κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας και δευτερευόντως ζητήματα εθνικής κυριαρχίας. Σημειώνω ότι είναι άλλο πράγμα η ΑΟΖ, άλλο η υφαλοκρηπίδα και άλλο τα χωρικά ύδατα.

Οι Τούρκοι αυτή τη στιγμή ακροβατούν στο όριο αυτό των νομικών εννοιών με τον ίδιο τον Ερντογάν να δηλώνει ότι δεν ενδιαφέρεται να ανοίξει ζητήματα επί της εθνικής μας κυριαρχίας.

Το Oruc Reis όλο αυτό το διάστημα κινείται επί των αποκαλούμενων «αμφισβητούμενων υδάτων», όπως τα χαρακτήρισαν οι φίλοι μας οι Αμερικανοί του State Department σε πρόσφατη ανακοίνωσή τους.

Ο τουρκικός στόλος δεν πάτησε εντός της ελληνοαιγυπτιακής ΑΟΖ. Ήταν πολύ προσεκτικός γεγονός που δείχνει ότι ο Ερντογάν κινείται βάσει σχεδίου και όχι παρορμητικά.

Τα σημεία που κινείται και «οργώνει» στην κυριολεξία το Oruc Reis είναι εντός μιας ΑΟΖ για την οποία το ελληνικό κράτος δεν έχει καταθέσει ποτέ συντεταγμένες.

Ένα κράτος που δεν έχει καταθέσει συντεταγμένες και που δεν έχει κάνει ούτε καν επέκταση των χωρικών υδάτων από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια ως είχε δικαίωμα, μάλλον βρίσκεται σε μειονεκτική θέση. Πληρώνουμε δηλαδή τα φοβικά σύνδρομα άλλων εποχών και πολλών δεκαετιών.

Η τετραμερής που θέλει διακαώς ο Ερντογάν

Και δυστυχώς ο Ερντογάν δεν θα φύγει εύκολα από την ελληνική υφαλοκρηπίδα (την οποία δεν έχουμε επεκτείνει). Θα κόβει βόλτες και θα… οργώνει το συγκεκριμένο «χωράφι» σίγουρα μέχρι τέλος Αυγούστου και σίγουρα μέχρι να κάτσουμε στο τραπέζι της «τετραμερούς».

Ποια είναι αυτή;

Είναι η βασική επιδίωξη της Τουρκίας.

Να κάτσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να μοιράσουμε τις ΑΟΖ, Ελλάδα, Τουρκία, Αίγυπτος και Λιβύη. Βεβαίως ο Ερντογάν σε αυτή την τετραμερή θέλει την Λιβύη του Σάρατζ και όχι του Χαφτάρ, αλλά δεν θέλει την Κυπριακή Δημοκρατία την οποία δεν αναγνωρίζει και δεν θέλει βέβαια και το Ισραήλ.
Ο περίφημος «διάλογος» τον οποίο επικαλείται όπου βρεθεί κι όπου σταθεί ο Ερντογάν είναι ακριβώς αυτή η μοιρασιά.
Και θέλει να την κάνει μόνος του σ’ ένα κλειστό δωμάτιο με τον όποιο Έλληνα Πρωθυπουργό. Χωρίς μεσεγγυητές, χωρίς διπλωμάτες, χωρίς διεθνές δίκαιο, χωρίς δίκαιο της θάλασσας. «Ωραία», απλά και μπακάλικα. Σε χαρτοπετσέτα… όπως έγινε η συμφωνία της Γιάλτας παλιά… Θυμίζω για την Ιστορία και μόνον ότι η Συμφωνία των ποσοστών (Percentages agreement), έμεινε γνωστή και ως «χαρτοπετσέτα» και υποτίθεται πως ήταν μία συμφωνία μεταξύ του Ιωσήφ Στάλιν και του Ουίνστον Τσώρτσιλ σχετικά με τη διαίρεση της νοτιοανατολικής Ευρώπης σε σφαίρες επιρροής.

Θα μου πείτε, έχει τόσο μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του ο Ερντογάν; Προφανώς…

Όμως το μέγα πρόβλημα δεν είναι ο Ταγίπ Ερντογάν. Το μείζον πρόβλημα είναι ότι οι μεγάλοι παίκτες της Μεσογείου δεν είναι διατεθειμένοι να τον σταματήσουν. Θα προτιμήσουν την είσοδό του στη συνεκμετάλλευση κλείνοντας απλά τα μάτια τους, χωρίς από την άλλη να αφήσουν να χυθεί αίμα…

Υπάρχει όμως ακόμα ένα μεγάλο αγκάθι το οποίο επιτρέπει εδώ και δεκαετίες στην Τουρκία να απειλεί και να εκβιάζει: Είναι ο δικός μας εσωτερικός διχασμός.

Αυτό το πρόβλημα είναι δυσεπίλυτο.

Ο Κώστας Τσιτούνας στο Facebook

Διαβάστε σχετικά:

Δένδιας: Η Τουρκία να αποχωρήσει άμεσα από την ελληνική υφαλοκρηπίδα - Τι ζήτησε από ΗΠΑ

«Χαστούκι» στον Ερντογάν από το Συμβούλιο των ΥΠΕΞ: Πλήρης αλληλεγγύη της ΕΕ στην Ελλάδα

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr

Διαβάστε επίσης:

Κορονοϊός: Αυτά είναι τα νέα μέτρα - Κλειστά και στην Αττική εστιατόρια και μπαρ από τα μεσάνυχτα