Δημοσκοπήσεις για Ελλάδα - Τουρκία: Μην μπερδεύετε την βούρτσα με την... χαρτοπετσέτα

Διαβάζω την τελευταία δημοσκόπηση της GPO που δημοσιεύεται σήμερα 5/09/2020 στην εφημερίδα «Τα Νέα».
Όπως έχω γράψει αρκετές φορές στο παρελθόν τις δημοσκοπήσεις πρέπει να τις διαβάζεις… ανάποδα και από το τέλος προς την αρχή.

Μη μένετε στα προφανή… δημοφιλίες, πρόθεση ψήφου κλπ. Μελετάτε τα ποιοτικά στοιχεία για να εξάγετε χρήσιμα συμπεράσματα.

Ένα πρώτο ασφαλές συμπέρασμα είναι ότι η κυβέρνηση της ΝΔ έχει πιάσει «ταβάνι», ενώ η ψαλίδα από τον ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να κλείνει, έστω και λίγο.

Η φθορά της «κυβερνησιμότητας» έχει αρχίσει να φαίνεται για τη ΝΔ, αφού οι αστάθμητοι παράγοντες (δεύτερο κύμα κορωνοϊού, τουρκική επιθετικότητα, ύφεση) την εμποδίζουν να εφαρμόσει τις προγραμματικές της δεσμεύσεις.
Από την άλλη μεριά καθίσταται σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν κερδίζει τίποτα δημοσκοπικά, αφού είναι εγκλωβισμένος σε ένα περίεργο κλίμα εσωστρέφειας και δεν έχει ένα πειστικό και επαρκές αντιπολιτευτικό αφήγημα.

Για την ακρίβεια ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πρόβλημα «γραμμιτζή». Δεν διαθέτει έναν άνθρωπο που να δίνει σε καθημερινό επίπεδο τη «γραμμή» της αντιπολίτευσης επί συγκεκριμένων ζητημάτων. Προς το παρόν η Κουμουνδούρου λειτουργεί περίπου ως ξεκούρδιστη μπάντα κι αυτό φαίνεται στις δημοσκοπήσεις.

Πάμε τώρα στα ουσιώδη που αφορούν την ελληνοτουρκική κρίση.

Στο ερώτημα πόσο πιθανό θεωρείτε το ενδεχόμενο σοβαρού επεισοδίου με την Τουρκία το προσεχές διάστημα, το 63,7% απαντά «πολύ και αρκετά» με το 34,5% να απαντά «λίγο και καθόλου».

Το 69,8% τάσσεται υπέρ της επιδίωξης έναρξης διαλόγου με την Τουρκία για αποκλιμάκωση της έντασης, ενώ μοιρασμένες είναι οι απαντήσεις στο ερώτημα αν η Ελλάδα πρέπει να κάνει χρήση στρατιωτικών μέσων για να αντιμετωπίσει την συνεχιζόμενη τουρκική προκλητικότητα (49,2% απαντά «ναι και μάλλον ναι» και 47,1% απαντά «όχι και μάλλον όχι»).

Περίπου δηλαδή 7 στους 10 Έλληνες θέλουν διάλογο με την Τουρκία.

Εδώ η όποια ερμηνεία και να δοθεί είναι σαφέστατα σε λάθος κατεύθυνση, αφού άλλο πράγμα εννοούν οι πολίτες λέγοντας «διάλογο» κι άλλο πράγμα εννοούν οι διεθνείς κανονισμοί.
Διάλογος με την Τουρκία στη νομική ορολογία σημαίνει υπογραφή συνυποσχετικού, που εκ των πραγμάτων έχει παγίδες.

Διάλογος με την Τουρκία σημαίνει:

•Καθεστώς αποστρατικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου (1964-1974).
• Οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου (1974).
• Όρια του FIR Αθηνών (1974).
• Μη επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων πέραν του σημερινού ορίου των 6 ν. μιλίων (1974), που συνδέεται με την απειλή χρήσης βίας - casus belli (1974) σε περίπτωση που η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα αλλά και με τον ορισμό συγκεκριμένων θαλάσσιων περασμάτων στο Αιγαίο, από τα πολλά που υπάρχουν, ως «διεθνών στενών» ναυσιπλοΐας (1982).
• Εύρος εναέριου χώρου 10 ν. μιλίων σε σχέση προς χωρικά ύδατα 6 ν. μιλίων (1975).
• Όρια της Ζώνης Έρευνας και Διάσωσης - SAR στο Αιγαίο (1980).
• Επανακαθορισμός «γκρίζων ζωνών» κυριαρχίας απροσδιόριστου αριθμού ελληνικών νησιών στο Αιγαίο και πέριξ της Κρήτης (1996).
• Μη αναγνώριση υφαλοκρηπίδας στα νησιά του συμπλέγματος του Καστελόριζου (2012).
• Μη αναγνώριση υφαλοκρηπίδας σε Ρόδο, Κάρπαθο, Κάσο και Κρήτη (2019).

Συνεπώς είναι μάλλον άστοχο ότι το 69,8% των Ελλήνων θέλουν διάλογο. Όχι, δεν θέλουν τέτοιο διάλογο.

Λάθος συμπεράσματα σπεύδετε να βγάλετε ορισμένοι. Θέλουν ειρηνική επίλυση μέσω της διπλωματικής οδού. Αυτό είναι κάτι άλλο.

Μην μπερδεύουμε τη βούρτσα με την… χαρτοπετσέτα και πολύ περισσότερο ας μην προσπαθούμε να χειραγωγήσουμε τη μάζα σε τετελεσμένα και προαποφάσεις.

Ακολουθήστε τον Κώστα Τσιτούνα στο Facebook

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr

Διαβάστε επίσης:

Εμπρηστική δήλωση Ερντογάν: Εύχομαι να μην πληρώσουν το ίδιο τίμημα όπως πριν 100 χρόνια