«Σκιώδης Πανδημία»

Ένα πρόβλημα που αρκετές φορές δεν γίνεται αντιληπτό από όσους δεν έχουν βιώσει παρόμοιο περιστατικό ή υποβαθμίζουν τη σοβαρότητα περιστατικών βίας που έχουν υποστεί. Η βία κατά γυναικών και κοριτσιών συνιστά σοβαρή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με συνέπειες στην κοινωνική και επαγγελματική πρόοδο των γυναικών.

Την περίοδο της πανδημίας του Covid-19 επικεντρωθήκαμε σε μέτρα για την αντιμετώπισή της, παράλληλα όμως φαινόμενα, όπως αυτά της ενδοοικογενειακής βίας πήραν άλλη διάσταση. Η βία κατά των γυναικών χαρακτηρίστηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης ως η «σκιώδης πανδημία». Η πρόεδρος της GREVIO 3, σε ανακοίνωσή της ανέφερε ότι «για πολλές γυναίκες και παιδιά, το σπίτι δεν είναι ένα ασφαλές μέρος», δεδομένου ότι οι πολιτικές απομόνωσης και περιορισμού που εφαρμόστηκαν από τα κράτη προκειμένου να αντιμετωπιστεί η διάδοση του κορωνοϊού, για τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας είχε ως συνέπεια την περαιτέρω αύξηση του κινδύνου και την έκθεσή τους σε όλες τις μορφές έμφυλης και ενδοοικογενειακής βίας, λόγω του περιορισμού της μετακίνησής τους και της συγκατοίκησης συνεχώς με τον κακοποιητή τους. Ο κίνδυνος αυτός υπήρξε ακόμη μεγαλύτερος για γυναίκες και κορίτσια ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Στην χώρα μας περισσότερα από 33.000 περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας καταγγέλθηκαν στην ΕΛΑΣ την τελευταία δεκαετία, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το τρίμηνο από τον Μάρτιο έως και τον Μάϊο του 2020, δηλαδή το τρίμηνο της καραντίνας, έγιναν 1.103 ανάλογες καταγγελίες χωρίς να προκύπτει αύξηση των καταγγελιών ενδοοικογενειακής βίας σε σύγκριση με τα στοιχεία του 2019. Το ενδιαφέρον είναι όμως, ότι στη γραμμή SOS 15900 οι κλήσεις για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, την περίοδο του υποχρεωτικού εγκλεισμού στο σπίτι, σχεδόν τετραπλασιάστηκαν σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα προηγούμενων ετών. Σύμφωνα με την εκπρόσωπο Τύπου της ΕΛΑΣ, κα Ροτζιώκου: «Η διαφοροποίηση αυτή πιθανόν να οφείλεται, μεταξύ άλλων, στο δισταγμό των θυμάτων να περάσουν το κατώφλι των επίσημων Αρχών, στο φόβο για τις ενδεχόμενες νομικές συνέπειες, στην ανησυχία για τις πιθανές επιπτώσεις που μπορεί να υπάρξουν από το δράστη ή το οικείο περιβάλλον εάν προχωρήσουν σε καταγγελία ή ακόμα και στην ανασφάλειά τους για τον ενδεχόμενο κοινωνικό στιγματισμό τους». Οι ειδικοί παροτρύνουν τα θύματα να μιλήσουν στην Αστυνομία και να καταγγείλουν την ενδοοικογενειακή βία.

Η οποιαδήποτε μορφή βίας και ιδιαιτέρως η ενδοοικογενειακή, κατά την άποψη μου, δεν είναι γυναικείο ζήτημα, αφορά άνδρες και γυναίκες, είναι κοινωνικό ζήτημα και ως τέτοιο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται. Μπορεί το εμφανές θύμα να είναι συνήθως η γυναίκα, αλλά στην πραγματικότητα το θύμα είναι ολόκληρη η κοινωνία. Όταν στην εποχή μας, υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν ότι δεν τους αφορά και μέσω της αδράνειάς τους, επιτρέπουν την βία, αφήνουν την ανθρωπότητα να νοσεί από μία «σκιώδη πανδημία», εξίσου θανατηφόρα με αυτή του covid-19.

Μαριάνθη Δ. Καφετζή-Ραυτοπούλου

Οικονομολόγος, ΜΒΑ

Σύμβουλος Επιχειρήσεων

Πολιτικό Στέλεχος ΝΔ