Η φύλαξη των πανεπιστημίων είναι δεδομένη παντού στον κόσμο

Τον Ιούλιο του 2019, λίγες μόλις ημέρες μετά από τις εκλογές, η κυβέρνηση νομοθετούσε αλλαγές στο πλαίσιο του ασύλου των πανεπιστημίων. Από του βήματος της Βουλής, τότε, είχα υποστηρίξει πως επί της ουσίας, αυτό που έπραττε η κυβέρνηση ήταν η επαναφορά του πραγματικού ασύλου ιδεών αντικαθιστώντας το άσυλο ανομίας.

Περίπου ενάμιση χρόνο μετά ανακοινώθηκε στο υπουργικό συμβούλιο πως εντός της επόμενης δέσμης εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων στα πανεπιστήμια θα συμπεριλαμβάνεται και η φύλαξή τους. Αυτό σημαίνει ομάδα προστασίας πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, έλεγχος των εισερχομένων και αυστηρό πειθαρχικό δίκαιο. Η υιοθέτηση αυτών των μέτρων δε συνιστά κάποια ελληνική πρωτοτυπία, αλλά εφαρμογή των καλύτερων πρακτικών που ακολουθούνται εδώ και χρόνια στο εξωτερικό.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τρία εμβληματικά ξένα πανεπιστήμια, δύο στην Αμερική κι ένα στην Μεγάλη Βρετανία: το Harvard, το Yale και το Imperial College. Κοινό χαρακτηριστικό και των τριών πανεπιστημίων είναι πως για την είσοδο-έξοδο σε όλους τους χώρους του πανεπιστημίου (εργαστήρια, αίθουσες διαλέξεων, βιβλιοθήκες, εστίες) είναι απαραίτητη η εξατομικευμένη μαγνητική κάρτα του κάθε φοιτητή. Με αυτόν τον τρόπο, ο υπεύθυνος ασφαλείας του πανεπιστημίου είναι σε θέση να γνωρίζει ανά πάσα στιγμή ποιος είναι μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο αλλά και ποιο είναι το ακριβές αρχείο κινήσεων εισόδων και εξόδων.

Περαιτέρω, αυτά τα πανεπιστήμια με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, είτε με εταιρείες φύλαξης είτε με πανεπιστημιακή αστυνομία, προστατεύουν τους φοιτητές τους και τους χώρους τους. Δεν είναι μόνο η ανάγκη φύλαξης, λ.χ. ενός ακριβού εργαστηριακού εξοπλισμού από τους κάθε είδους «μπαχαλάκηδες» αλλά και η φύλαξη της αξιοπρέπειας του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος. Ο σεβασμός στην Δημοκρατία και τα ιδεώδη για τα οποία έδωσαν το αίμα τους φοιτητές κι όχι μόνον. Εκείνοι που πραγματικά νοιάζονταν για την Δημοκρατία και τα ιδεώδη της.

Μεταξύ των άλλων μέτρων που υιοθετούν τα ξένα πανεπιστήμια είναι οι κάμερες κλειστού κυκλώματος, τα μικρά οχήματα που μεταφέρουν τους φοιτητές κατά τις βραδινές ώρες μεταξύ των πανεπιστημιακών κτιρίων, ανιχνευτές κίνησης, συναγερμοί αλλά και η υπηρεσίες ασφάλισης προς τους διερχομένους. Ποιος θα ξεχάσει τον βιασμό φοιτήτριας στο Αριστοτέλειο; Ποιος θα ξεχάσει την ομηρία φοιτητών στο Μετσόβιο; Ποιος θα ξεχάσει την άθλια επίθεση στον καθηγητή και νυν Βουλευτή Άγγελο Συρίγο και τόσους πρυτάνεις που τους εξευτέλισαν οι κάθε είδους μικρόνοες τραμπούκοι;

Αποδεικνύεται από όλα τα παραπάνω, πως η κυβέρνηση εναρμονίζεται και σε αυτό το πεδίο με τις καλύτερες πρακτικές, που στόχο έχουν τη δημιουργία ενός ασφαλούς περιβάλλοντος για καθηγητές και φοιτητές. Στόχος δεν είναι κάποιος περιορισμός της ελευθερίας της έκφρασης ή της κίνησης αλλά το ακριβώς αντίθετο. Επιχειρείται να διασφαλιστεί οριστικά πως οι ιδέες θα εκφράζονται ανοικτά και ελεύθερα στο ελληνικό πανεπιστήμιο χωρίς το φόβο της βιαιοπραγίας.

Άλλωστε, πέρασε ένας χρόνος από την κατάργηση του καθεστώτος ανομίας και την ενίσχυση του πραγματικού ασύλου ιδεών και ουδέποτε δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι κάποιος πανεπιστημιακός, καθηγητής ή φοιτητής εμποδίστηκε να εκφράσει ελεύθερα τις ιδέες του, όπως εντόνως υποστήριζαν οι αντιπολιτευτικές φωνές.

Η Δημοκρατία δεν κινδυνεύει ούτε από την ελευθερία του λόγου, ούτε από την τήρηση της τάξης. Κινδυνεύει από την βία που επί χρόνια ασκείται με την ανοχή μας μέσα στα πανεπιστήμια. Ας μην ξεχνάμε, πως από τα βασικά αγαθά που εκχώρησε με τον Διαφωτισμό ο άνθρωπος στο κράτος είναι η εγγύηση της κοινωνικής συνοχής και η προστασία των πολιτών προκειμένου να επιβληθεί η ισχύς του Δικαίου κι όχι το Δίκαιο της ισχύος, όπως συνέβαινε σε προδιαφωτιστικές κοινωνίες.

*O Θεόδωρος Ρουσόπουλος είναι Βουλευτής Β1 Βόρειου Τομέα Αθηνών της Νέας Δημοκρατίας και πρώην υπουργός

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.

Διαβάστε επίσης:

Χάος στην Ουάσιγκτον: Υποστηρικτές του Τραμπ εισέβαλαν στο Καπιτώλιο