Μιλτιάδης Xατζηγιαννάκης ΣΥΡΙΖΑ: Το Γιοφύρι της ΝΔ

“Σαράντα πέντε μάστοροι κι εξήντα μαθητάδες
γιοφύρι εθεμέλιωναν στης Άρτας το ποτάμι.
Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν.”

Με τους στίχους αυτούς ξεκινάει ένα θρυλικό δημοτικό τραγούδι του τόπου μας. Μετά τον πρόσφατο ανασχηματισμό, φαίνεται πως χρειάζονται 60 μάστοροι (υπουργοί και υφυπουργοί) και 3000 μαθητάδες (μετακλητοί), ώστε να διοικηθεί το επιτελικό κράτος της κυβέρνησης της ΝΔ.

Οι προεκλογικές υποσχέσεις του κ. Μητσοτάκη για μικρό, ευέλικτο και αποτελεσματικό κυβερνητικό σχήμα έχουν πλέον καταγραφεί στην ιστορία ως καλαμπούρι. Η σημερινή κυβέρνηση αριθμεί τα περισσότερα μέλη από κάθε άλλη τις τελευταίες δεκαετίες, και το κόστος για τους μετακλήτους της υπαλλήλους -ακόμα μια αντιπολιτευτική σημαία της ΝΔ που μπήκε στο σεντούκι- έχει εκτοξευθεί σε δυσθεώρητα ύψη, τη στιγμή που η πλεοψηφία των πολιτών στενάζει οικονομικά.

Είναι ξεκάθαρο πως η διαχείριση της πολλαπλής κρίσης, κρίσης υγειονομικής, οικονομικής και ανασφάλειας, που πολιορκεί την ελληνική κοινωνία, ελάχιστο ρόλο έπαιξε στις αποφάσεις του σημερινού Πρωθυπουργό για το “ανανεωμένο” υπουργικό του συμβούλιο. Υπουργοί που απέτυχαν παταγωδώς στο χαρτοφυλάκιό τους, που υπέπεσαν σε κραγαυλαίες αν μη τι άλλο αστοχίες και που προκάλεσαν το αίσθημα του συνόλου των θεσμικών, κοινωνικών και επιχειρηματικών φορέων, παρέμειναν ακλόνητοι στις θέσεις τους. Μετά τις κυβερνητικές αλλαγές, τα πράγματα στην οικονομία, την υγεία, την παιδεία, τον πολιτισμό, τον τουρισμό, τον αθλητισμό, την άμυνα, την εξωτερική πολιτική και πάνω από όλα στη διαχείριση της πανδημίας είναι ακριβώς τα ίδια.

Είναι λοιπόν πολιτικά αφελές να περιμένει κάποιος πως τα ίδια πρόσωπα που προηγουμένως προκάλεσαν και όξυναν τα προβλήματα θα καταφέρουν τώρα να τα επιλύσουν. Αυτό φαίνεται να το αντιλαμβάνονται και οι πολίτες, το 70% των οποίων σύμφωνα με προ ολίγων ημερών δημοσκόπηση δήλωσε λίγο ή καθόλου ικανοποιημένο από τον ανασχηματισμό. Η σύνθεση της κυβέρνησης δυστυχώς δομήθηκε ώστε να υπηρετήσει όχι τις ανάγκες και τις αγωνίες της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και της πραγματικής αγοράς, αλλά ένα διπλό στόχο του Κυρ. Μητσοτάκη και του επιτελείου του: Αφενός να μπορεί να υποστηρίξει το προσχηματικό επιχείρημα περί πολυσυλλεκτικής πολιτικά κυβέρνησης και αφετέρου να ικανοποιεί τις στοχεύσεις και τις επιθυμίες των εντός και εκτός της ΝΔ συστημάτων εξουσίας που στήριξαν και συνεχίζουν να στηρίζουν τον Πρωθυπουργό.

Το πρώτο σκέλος εξυπηρετείται από την παρουσία των -μονίμως πρόθυμων και ως εκ σύμπτωσης ανένδοτων αντιΣΥΡΙΖΑ— εφεδρειών από το Σημιτικό μπλοκ και το πολιτικό πυροτέχνημα του Ποταμιού. Το δεύτερο σκέλος έχει σαν αποτέλεσμα να αποτυπώνεται ξεκάθαρα στο κυβερνητικό σχήμα η σταθερή τα τελευταία χρόνια μετατόπιση του ιδεολογικού και πολιτικού πυρήνα της Νέας Δημοκρατίας προς σκληρά δεξιές και ακραία νεοφιλελεύθερες θέσεις. Η ομάδα του κ. Σαμαρά, με το γνωστό ακροδεξιό παρελθόν και παρόν, βγήκε ενισχυμένη, ενώ τα πολιτικά τέκνα του ΛΑΟΣ και του Γ. Καρατζαφέρη δεσπόζουν στους πλέον περίοπτους κυβερνητικούς θώκους, την ίδια στιγμή που πιο μετριοπαθείς φωνές εντός της ΝΔ είτε εκπαραθυρώθηκαν, είτε έμειναν με την προσμονή του γνωστού πρωθυπουργικού τηλεφωνήματος.

Με τα παραπάνω δεδομένα, αν και ενσωματώνει σε κάποιο βαθμό ένα τέτοιο ενδεχόμενο, είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τον ανασχηματισμό ως διάταξη του συνόλου των δυνάμεων της ΝΔ σε προεκλογικό σχηματισμό. Περισσότερο μοιάζει με άσκηση εσωτερικών ισορροπιών και επιχείρηση συγκόλλησης και αθροίσματος εκπροσωπήσεων, πασπαλισμένη με τη γνωστή επικοινωνιακή χρυσόσκονη αυτής της κυβέρνησης.

Στο δημοτικό άσμα, μάστορες και μαθητάδες έχτιζαν ολημερίς το γεφύρι και το ίδιο βράδυ γκρεμιζόταν. Το πρόβλημα με την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είναι ότι γκρεμίζει όχι κάποιο δικό της έργο, αλλά όσα βρήκε ως κληρονομιά παραλαμβάνοντας το τιμόνι της χώρας. Οι εγκληματικές ευθύνες της στη διαχείριση του δεύτερου κύματος της πανδημίας, τα όσα κωμικοτραγικά συμβαίνουν με τον σχεδιασμό και την προετοιμασία του εμβολιασμού του πληθυσμού, οι ερασιτεχνικοί χειρισμοί στο άνοιγμα του τουρισμού, η σκαιά αντιμετώπιση των εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων εμπόρων και ταυτόχρονα η διαρκής επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, η νομοθέτηση κατ’ επιταγήν του ΣΕΒ και το σχέδιο Πισσαρίδη για την οικονομία, πιστοποιούν ένα πράγμα:

Ο κ. Μητσοτάκης έχει κάνει τις σκληρά συντηρητικές, ακραία νεοφιλελεύθερες και αντικοινωνικές επιλογές του, οδηγώντας δυστυχώς τη χώρα σε κλίμα και οικονομικές συνθήκες αντίστοιχες και χειρότερες από αυτές των πρώτων μνημονιακών χρόνων. Η ανάγκη για πολιτική αλλαγή και προοδευτική διακυβέρνηση γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη.

*Ο Μίλτος Χατζηγιαννάκης είναι βουλευτής Ευβοίας και αναπλ. τομεάρχης Εσωτερικών, υπεύθυνος για την Αυτοδιοίκηση, του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία