Ταγίπ Ερντογάν: Αυτοί θα τον «κάψουν» - Όλα εδώ πληρώνονται

Στις 27 Ιανουαρίου κάθε χρόνο στην Ελλάδα τιμούμε την «Ημέρα Μνήμης των Ελλήνων Εβραίων Μαρτύρων και Ηρώων του Ολοκαυτώματος», η οποία έχει καθιερωθεί από το 2004 για να τιμηθεί η μνήμη των χιλιάδων Ελλήνων Εβραίων, που έχασαν τη ζωή τους στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Με αυτό τον τρόπο η Χώρα μας εκφράζει την αποστροφή της απέναντι σε κάθε μορφή ακραίας μισαλλοδοξίας, φανατισμού και μίσους, όπως ο ναζισμός και ο αντισημιτισμός. Αν όμως στρέψουμε το βλέμμα μας στην Τουρκία, θα δούμε ότι δεν υπάρχει η ίδια σοβαρή αντιμετώπιση σε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, αλλά μάλλον ισχύει το ακριβώς αντίθετο.

Και ο λόγος είναι απλός. Ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν λόγω της συνεχώς αυξανόμενης κριτικής που δέχεται στο εσωτερικό της χώρας του για τους αποτυχημένους χειρισμούς του σε πολλά επίπεδα και κυρίως στο οικονομικό, είναι αναγκασμένος να υιοθετεί ακραία ρητορική προκειμένου να κρατά ευχαριστημένες τις μεγάλες και αμόρφωτες ως επί το πλείστον μάζες. Επίσης η αναγκαστική συμπόρευση του με ακραία εθνικιστικά στοιχεία όπως το κόμμα του ακροδεξιού Ντεβλέτ Μπαχτσελί, για να διατηρηθεί στην εξουσία της χώρας του, τον έχει αναγκάσει να δέχεται αδιαμαρτύρητα τις εθνικιστικές κραυγές των Γκρίζων Λύκων και της παρέας τους. Και παρόλο που την Ημέρα Μνήμης ο Ερντογάν απηύθυνε βιντεοσκοπημένο μήνυμα στο οποίο υπερθεμάτιζε τη στάση της χώρας του στο μεταναστευτικό και την πολιτική των «ανοικτών θυρών», λέγοντας ότι: «Εμείς προστατεύουμε οποιονδήποτε έρχεται ως πρόσφυγας στη χώρα μας, ανεξάρτητα από τις πεποιθήσεις, τη γλώσσα ή τη καταγωγή του», φαίνεται ότι ξέχασε πόσες φορές έχει χρησιμοποιήσει το μεταναστευτικό για να εκβιάσει καλύτερη χρηματοδότηση από την ΕΕ ή την εργαλειοποίηση του πέρυσι για να εισβάλει στη Χώρα μας.

Έτσι, η επιλογή του Τούρκου Προέδρου να συγκυβερνήσει με τον Μπαχτσελί σε συνδυασμό με τις ολοένα αυξανόμενες τάσεις αυταρχικής διακυβέρνησης, σπρώχνουν την Τουρκία στη δίνη της ακροδεξιάς και του εθνικισμού. Είναι λοιπόν πολλοί αυτοί που υποστηρίζουν ότι το «φίδι» του φασισμού όχι μόνο υπάρχει αλλά και τροφοδοτείται με νέες ενέργειες. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει την παρέλαση της νεολαίας του κόμματος του Μπαχτσελί στη Σμύρνη τον περασμένο Σεπτέμβριο σε μία έκφραση εθνικιστικού παραληρήματος.

Ακόμη πιο πρόσφατα όμως, τον περασμένο Νοέμβριο, ο δήμος της Κωνσταντινούπολης έδωσε το όνομα του Νιχάλ Ατσίζ σε ένα πάρκο της πόλης! Ο Ατσίζ (1905-1975) θεωρείται ρατσιστής αντισημίτης και μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες στην Τουρκία. Σύμφωνα με την ιδεολογία του, το τουρκικό έθνος αποτελείται από μέλη της τουρκικής φυλής και οι Εβραίοι δεν μπορούν να αποτελούν μέρος αυτού. Ο Ατσίζ κατηγόρησε τους Εβραίους ότι είναι άπληστοι, ανέντιμοι και κομμουνιστές. Έφτασε μάλιστα στο σημείο να υποστηρίξει τον Νοέμβριο του 1933 ότι «η Γερμανία έχει γίνει η πρώτη χώρα που έλυσε το εβραϊκό πρόβλημα» και ότι οι Εβραίοι είναι ο μυστικός εχθρός όλων των εθνών. Όπως είναι λογικό αυτή η ακραία ρητορική βρήκε υποστηρικτές με αποτέλεσμα τις βιαιότητες εναντίον των Εβραίων της Ανατολικής Θράκης το καλοκαίρι του 1934, με μποϊκοτάζ επιχειρήσεων και λεηλασίες σε εβραϊκά κτίρια, που ακολούθησαν.

Δυστυχώς η επιρροή των ιδεών του Ατσίζ φαίνεται ότι αγγίζει και τη σύγχρονη Τουρκία και σε τέτοιο σημείο μάλιστα που κάποιοι να υποστηρίζουν ότι ο πραγματικός κίνδυνος δεν είναι ο ισλαμοφασισμός που προωθεί το κόμμα ΑΚP του Προέδρου Ερντογάν, αλλά ο υπερεθνικισμός των Γκρίζων Λύκων και των υποστηρικτών του Ατσίζ. Σε κάθε περίπτωση το μείγμα είτε προέρχεται από την θρησκεία είτε από το φυλετικό διαχωρισμό, το μόνο που προκαλεί είναι πάθη και μίση.

Όπως βλέπουμε η Τουρκία έχει μπει σε περίεργα μονοπάτια που την απομακρύνουν συνεχώς από τον σύγχρονο Ευρωπαϊκό και Δυτικό τρόπο σκέψης. Από τη μία η Πατρίδα μας που τιμά την μνήμη των θυμάτων του Ολοκαυτώματος και φροντίζει να μην αναδεικνύονται οι ζηλωτές του ναζισμού, και από την άλλη η «σύγχρονη» Τουρκία που διολισθαίνει σε εκδηλώσεις και πράξεις που φέρνουν στη μνήμη μερικές από τις πιο μαύρες σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας. Αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι ο μεγαλύτερος αριθμός του πληθυσμού της γείτονος είναι νέοι κάτω των 30, που εκ της φύσεως τους είναι πιο ευάλωτοι σε εθνικιστικές κορώνες, τότε μπορούμε να αντιληφθούμε το μέγεθος του προβλήματος και τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την Ευρώπη όταν κάτι τέτοιο συμβαίνει στο κατώφλι της.

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.