Γιατί η δωρεάν χορήγηση rapid test είναι λάθος

Το μέτρο σχεδιάσθηκε με επικοινωνιακά κριτήρια και όχι με επίκληση της οικονομικής λογικής και με επιστημονική τεκμηρίωση. Το παράδοξο είναι πως το κυβερνητικό σχέδιο δίνει σε ένα τεστ με χαμηλή αναλυτική ευαισθησία, ειδικό ρόλο στη στρατηγική αντιμετώπισης του κορωνοϊού, σε μια περίοδο που το βάρος θα έπρεπε να πέσει στους εμβολιασμούς.

Κάποιες από τις δυσκολίες του εγχειρήματος έχουν ήδη αναδειχθεί από τους φαρμακοποιούς, τα καταστήματα των οποίων κινδυνεύουν να θυμίζουν σε λίγο καιρό ΑΤΜ σε εποχές capital controls και ενδεχομένως να γίνουν και εστίες υπερμετάδοσης του ιού.

Το λογικό θα ήταν τα rapid test να διατεθούν με ένα ενδεικτικό κόστος 1 -2 ευρώ, μέρος του οποίου θα κάλυπτε και τη διανομή τους από τα φαρμακεία και το κόστος προμήθειας τους.

Η μη δωρεάν χορήγησή τους θα φρέναρε κάποιους που δεν το έχουν ανάγκη από το να τρέξουν να στηθούν στις ουρές για να το προμηθευτούν. Θα απέτρεπε δε περιπτώσεις – που με μαθηματική ακρίβεια θα υπάρξουν- , κάποιοι να προμηθεύονται δωρεάν το test και ύστερα να το «νομισματοποιούν», είτε πουλώντας το, είτε ανταλλάσσοντάς το με κάτι άλλο.

Για να μην φανεί πως μηδενίζουμε την αξία του rapid test, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως είναι εξαιρετικά χρήσιμο στο να ανιχνεύει τα θετικά άτομα, που θα μπορούσαν να μεταδώσουν τον ιό εν αγνοία τους. Αυτό όμως αποτελούσε προτεραιότητα στη πρώτη φάση της πανδημίας, πριν τους εμβολιασμούς και όχι στη φάση της υγειονομικής κρίσης που είμαστε σήμερα.

Τέλος, δεν πρέπει να παραβλέπεται πως τα rapid test δίνουν και πολλά ψευδώς αρνητικά αποτελέσματα, κάτι που σημαίνει πως μπορεί να αυξηθεί η μετάδοση του ιού από άτομα που ψευδώς θεωρούν ότι είναι αρνητικά στον ιό. Και σε αυτή την περίπτωση οι ασθενείς θα είναι αναγκασμένοι να καταφεύγουν στα μοριακά τεστ, το κόστος των οποίων δεν έχει προβλεφθεί να καλύπτεται πλήρως από τους ασφαλιστικούς φορείς.