Διδακτορικό στην υποκρισία
Δεν καταδικάζω το γεγονός ότι εξέφρασε μια άποψη, με την οποία διαφωνώ, άλλωστε δημοκρατία έχουμε. Θεωρώ καταδικαστέα την υποκρισία σε κάθε περίπτωση που ένας πολιτικός ανασκευάζει, για λόγους επηρεασμού της κοινής γνώμης, όταν την ίδια στιγμή, παύει να υπερασπίζεται την πολιτική του θέση.
Η θέση που εξέφρασε ο εν λόγω πολιτικός ήταν απόλυτα ειλικρινής και συνάδει με το οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο που υπερασπίζεται η ΝΔ.
Αφορά μια οικονομία έντασης εργασίας και όχι γνώσης. Αφορά μια οικονομία που θα στηρίζεται, κυρίως, στην παροχή υπηρεσιών. Οι θέσεις εργασίας που θα προκύπτουν θα είναι φθηνές και θα απευθύνονται στη συντριπτική πλειοψηφία των μελλοντικών και νυν εργαζόμενων.
Από την άλλη, θα υπάρχει μια ελίτ η οποία θα έχει τη δυνατότητα να σπουδάζει ό,τι επιθυμεί, να εξελίσσεται και να ασκεί υψηλού επιπέδου καλοπληρωμένη εργασία ανήκοντας στη στελεχιακή αφρόκρεμα του ιδιωτικού και όχι μόνο, τομέα.
Η έρευνα και η ακαδημαϊκή καριέρα θα αφορά επίσης εκείνους που οικονομικά θα μπορούν να την υποστηρίξουν
Θα είναι ξεκάθαρος ο δρόμος που θα ακολουθήσει ο καθένας από τη στιγμή της γέννησής του, καθώς η κοινωνική κινητικότητα θα αποτελεί την εξαίρεση που θα επιβεβαιώνει τον κανόνα της παγίωσης των κοινωνικών ανισοτήτων και της ανισότητας των ευκαιριών και των δυνατοτήτων μεταξύ των πολιτών.
Αυτό είναι το πρόβλημα με τη δεξιά παράταξη στη χώρα μας. Ποτέ δεν είχε την κουλτούρα να προτείνει μια πολιτική που θα αφορούσε άμεσα την πλειοψηφία της κοινωνίας κι ας είχε στον πυρήνα της την υπεράσπιση της ελεύθερης αγοράς. Γιατί στην ουσία, την οικονομία και την κοινωνία των «ημετέρων» υπερασπίζεται. Για αυτό το παραγωγικό μοντέλο που προτάσσει απευθύνεται σε λίγους και με ανοικτή την κάνουλα του τραπεζικού δανεισμού για αυτούς. Για αυτό και το εκπαιδευτικό σύστημα που διαμορφώνει οδηγεί σε αποκλεισμό σημαντικό τμήμα της νέας γενιάς από την ανώτατη βαθμίδα. Για αυτό και τα εργασιακά νομοσχέδια που συντάσσει θεμελιώνουν τη φθηνή κι ελαστική εργασία.
Έχουν όμως την αυταπάτη ότι η συνολική τους πρόταση αποτελεί εκσυγχρονιστική τομή; Ότι ένα μοντέλο ανάπτυξης που δεν αφορά την κοινωνία ως σύνολο μπορεί να είναι αποτελεσματικό;
Αυτό που σήμερα χρειάζεται είναι ένα πολιτικό όραμα για την Ελλάδα των επόμενων δεκαετιών. Και για να είναι εφαρμόσιμο και επιτυχημένο πρέπει να εμπερικλείει την κοινωνική πλειοψηφία. Για αυτό αποτελεί προϋπόθεση για τη συλλογική ευημερία η πολιτική αλλαγή και η προοδευτική διακυβέρνηση. Ιδιαίτερα μετά από μια μεγάλη υγειονομική και οικονομική κρίση.
Άλλωστε, κανείς ατομικά δεν ευδαιμονεί αν συνολικά η κοινωνία δεν ευδαιμονεί.