Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κηρύξει «ιερό πόλεμο» στην ομαλότητα

Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση λέει ο θυμόσοφος λαός κι έχει απόλυτο δίκιο. Και ακριβώς όταν κάτι επαναλαμβάνεται μονότονα με τον ίδιο ρυθμό και στο ίδιο μοτίβο, παύει πλέον να αποτελεί έκπληξη.

Υπό το πρίσμα αυτό η δήλωση της τομεάρχου Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ κυρίας Αχτσιόγλου ότι «η πανδημία είναι ευκαιρία για την Αριστερά, η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία», υπό κανονικές συνθήκες δεν θα έπρεπε να ξαφνιάζει κανέναν.

Κανέναν πολίτη αυτής της χώρας που έζησε τον ΣΥΡΙΖΑ τόσο ως κυβέρνηση όσο και ως αντιπολίτευση. Οι μόνοι ίσως που δικαιούνται να εκπλήσσονται είναι αυτοί –οι ελάχιστοι θέλω να πιστεύω- που επιμένουν να υπολαμβάνουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως ένα κόμμα που, έχοντας ωριμάσει έπειτα από την καταστροφική θητεία του στα κυβερνητικά έδρανα, δύναται πλέον να ασκήσει υπεύθυνη αντιπολίτευση. Φευ όμως.

Η, έτσι και αλλιώς, πρωτοφανής δήλωση της κυρίας Αχτσιόγλου, λίγες ημέρες μετά και σε συνδυασμό με την επιεικώς απαράδεκτη τοποθέτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Πέτρου Κόκκαλη ότι «δεν είναι πολύ σοβαρό να λέμε στους τουρίστες να έρθουν εδώ την ώρα που είμαστε στη θέση που είμαστε όσον αφορά στην πανδημία», είναι η επιτομή του πολιτικού αμοραλισμού, ξεκάθαρη ομολογία εργαλειοποίησης της πανδημίας και απόλυτα δηλωτική της πραγματικής πολιτικής ταυτότητας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και της ξεκάθαρης στόχευσης που έχει από την αρχή της υγειονομικής κρίσης.

Κατά γενική ομολογία και παραδοχή ο κύριος Τσίπρας και οι συν αυτώ επένδυσαν στην απορρύθμιση της κοινωνίας, στον αποσυντονισμό της οικονομίας και στον πλήρη ευτελισμό της πολιτικής σκηνής, ελλείψη προγράμματος και αδυναμίας άρθρωσης αξιόπιστου πολιτικού λόγου.

Είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας προ πολλού παραιτηθεί από την προοπτική λειτουργίας ως ένα σύγχρονο κόμμα που υπηρετεί πιστά τους αδιαπραγμάτευτους κανόνες της δυτικής αστικής δημοκρατίας, έχει κηρύξει ένα είδος ιερού πολέμου απέναντι σε ο,τιδήποτε συνδέεται με τις έννοιες της κανονικότητας και της ομαλότητας.

Από την αιδήμονα σιωπή μέχρι το πονηρό κλείσιμο του ματιού στις πορείες υπέρ του πολυισοβίτη Δημήτρη Κουφοντίνα, από τις διαδηλώσεις κατά της δήθεν αστυνομοκρατίας, για τις οποίες ο κύριος Τσίπρας δήλωσε δημοσίως ότι αναλάμβανε το ρίσκο εξάπλωσης της νόσου, από τις άναρθρες κραυγές για «εμπόριο ελπίδας με ένα ανύπαρκτο εμβόλιο», από την ειρωνική στάση απέναντι στα περιοριστικά μέτρα και το «ξεστοκάρισμα», μέχρι την στοχοποίηση στα όρια του κανιβαλισμού των μελών της επιτροπής των λοιμωξιολόγων.

Όλα τα παραπάνω είναι μερικοί μόνο σταθμοί της πολιτικής διαδρομής του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δείχνει να μην μπορεί να απεξαρτηθεί από το αμαρτωλό παρελθόν του, το οποίο φαίνεται ότι εξακολουθεί να ορίζει το παρόν του και να υποθηκεύει το μέλλον του, εγκλωβίζοντάς τον σε πρακτικές και ρητορικές απόλυτα ξεπερασμένες.

Τότε δηλαδή, που εκκινώντας αρχικά από μονοψήφια ποσοστά ανήλθε στην εξουσία εκμεταλλευόμενος την απογοήτευση του κόσμου από τα μνημόνια, υποσχόμενος σκίσιμο των μνημονίων με ένα νόμο και ένα άρθρο, διαγραφή του δημοσίου χρέους, σεισάχθεια, κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και άλλα ανέξοδα τσιτάτα. Η συνέχεια γνωστή, όσο και τραγική. Κλείσιμο τραπεζών, capital controls, αναστροφή του αποτελέσματος ενός δημαγωγικού και επικίνδυνου δημοψηφίσματος και τέλος το τρίτο και χειρότερο όλων μνημόνιο!

Αλήθεια οι οικογένειες όσων νόσησαν, νοσούν και όσων τελικά έχασαν τη μάχη με τον αόρατο εχθρό, πώς θα νιώθουν άραγε αντιλαβανόμενοι ότι ένα κόμμα που φιλοδοξεί να επανέλθει στην εξουσία, ποντάρει προς διασφάλιση της πολιτικής του επιβίωσης στην εξάπλωση της πανδημίας και στην επιδείνωση όλων των υγειονομικών δεικτών;

Ποια θα είναι η αίσθηση όσων βιοπορίζονται από τον τουρισμό, ακούγοντας έναν έλληνα ευρωβουλευτή, που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται τα ελληνικά συμφέροντα, να ρίχνει σκιά αμφιβολίας στο προφίλ της χώρας ως ασφαλούς προορισμού, σαμποτάροντας την εθνική προσπάθεια επανεκκίνησης της βαριάς βιομηχανίας της ελληνικής οικονομίας; Οι μάσκες έχουν πέσει από καιρό.

Όλοι πλέον γνωρίζουν ποιος επενδύει στην ομαλότητα, τη νομιμότητα και την πρόοδο και ποιος στο χάος, στην ανομία και στην οπισθοδρόμηση. Άπαντες ξέρουν ποιος είναι ο «φιλολαϊκός» ΣΥΡΙΖΑ, που μέσω της υπερφορολόγησης γονάτισε τη μεσαία τάξη στο πλαίσιο μίας ταξικής αντίληψης οικονομικής πολιτικής και ποια στον αντίποδα είναι η «νεοφιλελεύθερη» Νέα Δημοκρατία που ήδη έχει διαθέσει πάνω από 35 δισεκατομμύρια για την στήριξη της οικονομίας σε διάστημα 14 μηνών.

Συνεπώς, όσοι επιμένουν να προσφέρουν στον ΣΥΡΙΖΑ κολυμβήθρες του Σιλωάμ προς εξαγνισμό των αμαρτιών του, θα πρέπει να έχουν κατά νου την ρήση του Γάλλου ποιητή και συγγραφέα Charles Péguy: «Ο θρίαμβος των δημαγωγών είναι βραχύβιος. Τα ερείπια όμως είναι αιώνια».

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.

Διαβάστε επίσης:

Γλυκά Νερά: Επικήρυξαν με 300.000 ευρώ τους δολοφόνους της Καρολίνας - Από εκεί μπήκαν στο σπίτι