Το «γλίστρημα» του Πικάσο

Γράφει η Μαριάνθη Δ. Καφετζή - Ραυτοπούλου*

Όπως ήταν ο συγκεκριμένος χώρος υστερούσε σημαντικά για να φιλοξενεί διάσημα έργα τέχνης και πολιτισμού. Μετά από εννέα χρόνια οι πίνακες βρέθηκαν. Μια μεγάλη επιτυχία της ΕΛΑΣ που εξιχνίασε την υπόθεση κλοπής των πινάκων. Μια υπόθεση που δεν ήταν μόνο ελληνική, αφού υπήρξε διεθνές ενδιαφέρον. Με το ίδιο ενδιαφέρον βέβαια ο διεθνής τύπος σχολίασε και το «γλίστρημα» του Πικάσο.

Λίγο πριν τις ανακοινώσεις του υπουργού Προστασίας του Πολίτη και της υπουργού Πολιτισμού για την εξιχνίαση της υπόθεσης κλοπών των έργων του Πικάσο και Μοντριάν, τοποθετήθηκαν οι πίνακες σε έναν πάγκο για να εξυπηρετηθούν οι φωτογράφοι. Δυστυχώς η τοποθέτηση ήταν πολύ πρόχειρη κι ο πίνακας του Πικάσο με «το γυναικείο κεφάλι» βρέθηκε στο πάτωμα. Κι ενώ η ουσία ήταν η εξιχνίαση της κλοπής, όλα τα μέσα ασχολήθηκαν με το συγκεκριμένο επεισόδιο.

Οι άνθρωποι της τέχνης, έξαλλοι για την χαλαρή αντιμετώπιση ενός τόσο σημαντικού έργου, σχολίαζαν ότι θα έπρεπε ακόμα και να φορούν γάντια όσοι έπιαναν τον πίνακα. Τρολάρισμα για το γεγονός με παρομοιώσεις ταινιών του Mr Bean και βούτυρο στο ψωμί όσων υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να επιστρέψουν τα μαρμαρα της Ακρόπολης στην Ελλάδα με την αιτιολογία ότι «δεν είμαστε ικανοί να τα προστατέψουμε».

Ο κύκλος κλείνει, αφού τα έργα «Γυναικείο Κεφάλι» και «Ο ανεμόμυλος Στάμμερ» επιστρέφουν στην ανακαινισμένη Εθνική Πινακοθήκη, απ' όπου τα άρπαξε ο artfreak ελαιοχρωματιστής μέσα σε επτά λεπτά το 2012, θυμίζοντας κινηματογραφική ταινία, αφήνοντας ερωτήματα και απορίες για την ευκολία της κλοπής για έναν άνθρωπο, που όπως ομολογεί, έδρασε μόνος του.

Διαρρήξεις και κλοπές σημαντικών έργων τέχνης έχουν σημειωθεί στο πέρασμα των αιώνων στα πιο γνωστά μουσεία και μεγάλες γκαλερί του κόσμου και με τα καλύτερα συστήματα ασφαλείας. Οπότε η κλοπή στην Εθνική Πινακοθήκη δεν μπορεί να θεωρείται ως το γεγονός του αιώνα, ούτε να αφορίζουμε την Ελλάδα ως χώρα μη ικανή να κατέχει και να φιλοξενεί έργα τέχνης και πολιτισμού και ειδικά να τίθενται ερωτήματα με επιτήδειο τρόπο και να συνδέεται το γεγονός με την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα.

Για την ιστορία του θέματος κάποιες διάσημες κλοπές είναι αυτές της «Μόνα Λίσα», από το Λούβρο, η «Τελική Κρίση» - η πρώτη κλοπή στην ιστορία της τέχνης, η «Κραυγή», ο συγκεκριμένος πίνακας κλάπηκε δύο φορές από το Όσλο. Το Εθνικό Μουσείο της Σουηδίας έχασε 2 Ρενουάρ κι 1 Ρέμπραντ, ενώ ένας Πικάσο και Ματίς εκλάπησαν από το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης στο Παρίσι και αναζητούνται μέχρι σήμερα.

Το «γλίστρημα» του Πικάσο μπορεί να θεωρηθεί ως ατόπημα, αλλά σίγουρα οι Ελλάδα είναι από τις χώρες που σέβονται και εκτιμούν την τέχνη. Εξάλλου πώς μπορούμε να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα έδωσε τα φώτα του πολιτισμού σε όλο τον κόσμο, με πολιτισμό και μνημεία σε εποχές που οι κάτοικοι της υπόλοιπης Ευρώπης ήταν σκαρφαλωμένοι στα δέντρα.

*Η Μαριάνθη Δ. Καφετζή - Ραυτοπούλου είναι Οικονομολόγος ΜΒΑ, Σύμβουλος Επιχειρήσεων και Πολιτευτής ΝΔ στο Βόρειο Τομέα Β1 Αθηνών