Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω Αντετοκουνμπο
Όποιος όμως έχει παρακολουθήσει έστω και λίγο τη ζωή του Γιάννη ξέρει ότι είναι βασιλιάς εδώ και χρόνια. Βασιλιάς της ζωής, βασιλιάς του ήθους, βασιλιάς των θετικών αξιών.
Μιλάμε για έναν 26χρονο ο οποίος αν και έχει φτάσει πλέον στη θέση να μπορεί να βγάζει έως και 40 εκατομμύρια δολάρια χωρίς να κάνει τη δουλειά του, να παίζει, δηλαδή, μπασκετ, δεν έχει ξεχάσει ούτε τη στιγμή την παλιά του γειτονιά ενώ μόνιμη επωδός στις δηλώσεις του είναι ο πατέρας του, η μητέρα του, η οικογένεια του.
Μιλάμε για έναν αθλητή που δεν δίστασε να μιλήσει και να τοποθετηθεί κατά του ρατσισμού όταν η αμερικανική κοινωνία "εβραζε" για τη δολοφονία του αφροαμερικανου Τζορτζ Φλόιντ από τον λευκό αστυνομικό Ντέρεκ Τσοβιν.
Μιλάμε για έναν άνθρωπο όλο χαμόγελο που όταν τον πλησιάζουν παιδιά για να του ζητήσουν το οτιδήποτε το κάνει με την καρδιά του και όχι γιατί του το επιτάσσει κάποια λογικη μάρκετινγκ.
Μιλάμε για έναν άνθρωπο που μιλάει με περηφάνια για την Ελλαδα όπου βρεθεί κι όπου σταθεί πάρα τις δυσκολίες που πέρασε στην πατρίδα μας και πάρα τις "ανορθογραφίες" που έχουν εκστομίσει κατά καιρούς διάφοροι δημοσιολογούντες, ορισμένοι εκ των οποίων έχουν το θράσος τώρα να διεκδικούν μέρος της χαράς του. Και ο Γιάννης επειδή έχει καρδιά μάλαμα θα τους ανεχτεί και θα τους χαμογελάσει.
Η μεγαλύτερη, όμως, πρόκληση για τον Αντετοκουνμπό είναι αυτή που υψώνεται μπροστά του και δεν είναι μπασκετική.
Είναι η πρόκληση του να παραμείνει αναλλοίωτος από τη δόξα που φέρνει το δαχτυλίδι του πρωταθλητή του ΝΒΑ, να γίνει το επόμενο role model έξω από τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου, ώστε να εξακολουθεί να "υπηρετει" αυτό που λένε ακόμα και ανθρωποι όπως ο γράφων στα 42 του: Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω Αντετοκούνμπο...
Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.