#TolisLovedMaria: H ιστορία αγάπης που συγκλόνισε το ελληνικό Twitter και θα θυμόμαστε για πάντα
Από το 2012 και μετά υπάρχει ένα hashtag που γίνεται trend στο Twitter κάθε χρόνο, στις 23 Σεπτεμβρίου. Πρόκειται για το #TolisLovedMaria στο οποίο εξυμνείται η αγάπη μιας άλλης εποχής, πιο ρομαντικής και πιο αθώας. Η αγάπη του Τόλη που πέθανε από καρκινο για τη Μαρία του που τόσο λάτρεψε!
Πόσες φορές άραγε διαβάζουμε ένα άρθρο το οποίο πραγματικά μας αγγίζει στο αχανές -πλέον- διαδίκτυο; Σε ένα διαδίκτυο που οι άσχημες ειδήσεις, τα σοκαριστικά νέα και οι εύπεπτες αναρτήσεις έχουν γίνει must, είναι λίγες οι στιγμές που μπορούμε να πιάσουμε τον εαυτό μας να δακρύζει διαβάζοντας κάτι σε μία λευκή οθόνη!
Κάτι τέτοιο (μου) συνέβη όταν διάβασα για την ιστορία του Αποστόλη Γκανά, ο οποίος έφυγε πρόωρα από τη ζωή τον Σεπτέμβριο του 2012, νικημένος από μία σπάνια μορφή καρκίνου. H τελευταία επιθυμία του Αποστόλη ήταν να μάθει όλος ο κόσμος πόσο πολύ αγαπούσε τη Μαρία, κάτι το οποίο έγινε πραγματικότητα...
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...
Ο Αποστόλης, ήταν γνωστός στον στενότερο κύκλο του Twitter στις αρχές της περασμένης δεκαετίας με το όνομα @moloch82. Συνήθιζε να αναρτά πολύ συχνά τις απόψεις του, ενώ από τη διάγνωσή του με καρκίνο και μετά περιέγραφε την «περιπέτειά» του και στο προσωπικό του ιστολόγιο. Παράλληλα συνέχιζε τα tweets, τα οποία αφορούσαν τη σύντροφό του που στεκόταν «βράχος» δίπλα του.
Ο Τόλης και η Μαρία γνωρίζονταν από μικρά παιδιά και ήταν ερωτευμένοι από το σχολείο, με την αγάπη τους να παίρνει μυθικές διαστάσεις μετά τον πρόωρο θάνατο του πρώτου, μόλις στα 30 του χρόνια.
Το προτελευταίο κείμενο του Αποστόλη στο προσωπικό του ιστολόγιο ήταν μία πραγματική γροθιά στο στομάχι... Σε αυτό έλεγε:
«Φυσικά και σκέφτομαι το θάνατο. Τυπικά τουλάχιστον οι πιθανότητες επιβίωσης στον αγώνα μου είναι σημαντικά εναντίον μου. Σε στιγμές φιλοσοφίας όμως καταλαβαίνω το εξής: είμαστε όντα περίεργα αγαπητέ. Ο θάνατος μου θα έρθει -μάλλον- είτε στον ύπνο μου, είτε σε κάποιο κώμα, είτε με κάποια ανακοπή, στα πλαίσια του καρκίνου. Μάλλον. Υπάρχουν ελπίδες να σκάσω από το φαγητό νωρίτερα. Μετά το θάνατό μου όμως για μένα μαύρο. Ένας βαθύς ασυνείδητος ύπνος. Μετά τίποτα. Ούτε ανησυχία, ούτε σκέψεις, ούτε πόνος, ούτε φόβος, ούτε αγάπη, ούτε έρωτας, ούτε γέλιο, ούτε κλάμα. Τίποτα.
Τότε τι φοβόμαστε; Τι μας νοιάζει το μετά αν δεν θα είμαστε εκεί για να το αντιληφθούμε; Καταλήγω ότι απλώς κάποιους τους αγαπάμε πιο πολύ από εμάς. Φοβάμαι περισσότερο πια για το τι θα απογίνουν οι άλλοι, κάποιοι περισσότερο από άλλους. Για τον πόνο που θα τους προξενήσω, το ότι δεν θα μπορώ να κάνω τίποτα για να το πάρω πίσω. Δεν είμαστε τόσο εγωιστικά όντα τελικά. Υπάρχει και η άλλη βέβαια όψη, άκρως εγωιστική. Γιατί να συνεχίζει η ζωή να "ζείται" -παθητική κι ας μην υπάρχει- αν δεν είμαι εγώ στον κόσμο.
Τι μέρες, νύχτες, χαμόγελα, στιγμές με πλεγμένα χέρια, παιχνίδια στην κουζίνα, αδιάφορους καυγάδες, βόλτες στην καλοκαιρινή Αθήνα, ταινίες, βιβλία, μουσικές θα χάσω. Γράφοντας το παραπάνω, βούρκωσα στις δύο τελευταίες σειρές. Τελικά είμαστε εγωιστές. Θέλω να μείνω κι άλλο εδώ».
Τα πανέμορφα και ταυτόχρονα τόσο συγκινητικά κείμενα του Αποστόλη, σε συνδυασμό με τον πρόωρο θάνατό του, αλλά και τον έρωτα που δεν πρόλαβε να ζήσει με τη Μαρία του, έκαναν το «δέσιμο» των Twitter-άδων με την ιστορία του τεράστιο κι έτσι κάθε χρόνο, στις 23 Σεπτεμβρίου το hashtag #TolislovedMaria κατακλύζει το ελληνικό διαδίκτυο και μας θυμίζει πόσο ευάλωτοι και μικροί είμαστε μπροστά στο αναπόφευκτο.
Μερικά μηνύματα από τις περασμένες χρονιές στο Twitter...
Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.
Trending
