Επάγγελμα χούλιγκαν

Η εποχή μας χαρακτηρίζεται από την έλλειψη ευαισθησίας. Για την ακρίβεια από την «επιλεκτική ευαισθησία». Κάτι που συγκλονίζει ορισμένους για άλλους είναι ασήμαντο. Και ένα ζήτημα που «αγγίζει» κάποιους αφήνει παγερά αδιάφορους τους υπόλοιπους.

Επάγγελμα χούλιγκαν
Ώρα να αντιδράσουμε...
INTIME
4'

Του Ιωάννη - Αλέξανδρου Ιωαννίδη*

Η διαφορετική οπτική γωνία, η κοινωνική ποικιλομορφία στην προσέγγιση κάθε ζητήματος, το συμφέρον και τα ενδιαφέροντα του καθενός καθορίζουν τις ευαισθησίες μας. Και καταλήγουν να μας διχάζουν.

Το οξύμωρο είναι ότι ως κοινωνία χωριζόμαστε σε στρατόπεδα ακόμη και σε ζητήματα που μας αφορούν όλους. Η πανδημία με τους νεκρούς της, οι φόροι, οι εισφορές, οι συντάξεις, η Παιδεία, η Δικαιοσύνη, το Περιβάλλον, οι ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες. Αντί να μας ενώνουν μας οδηγούν να πολεμούμε - κυρίως διαδικτυακά - στα χαρακώματα.

Το θέμα των ημερών είναι η στυγερή δολοφονία ενός 19χρονου παιδιού που το μόνο του «αμάρτημα» ήταν να απαντήσει στην ερώτηση ποια ποδοσφαιρική ομάδα υποστηρίζει.

Διαβάζοντας κάνεις στο διαδύκτιο κάτω από ειδήσεις σχετικές με την εξέλιξη της υπόθεσης - τη σύλληψη του φερόμενου ως δράστη, το «ένδοξο» χουλιγκανικό του παρελθόν, τις αστυνομικές εφόδους σε συνδέσμους οργανωμένων οπαδών - τις απόψεις των συμπολιτών φρίττει.

Ο απόλυτος παραλογισμός συναντά τον υπέρτατο εκβαρβαρισμό. Λες και έχουμε βαλθεί να δικαιώσουμε όσους πιστεύουν ότι αυτή η χώρα εξακολουθεί ακόμα να υπάρχει εντελώς κατά τύχη. Εκτέλεση με φρικιαστικά βασανιστήρια είναι κατά το φιλοθεάμον κοινό ο μόνος δρόμος για την τιμωρία του δολοφόνου. Λες κι αυτό θα απαλύνει τον πόνο των γονιών που έχασαν το παιδί τους τόσο άδικα και πρόωρα.

Ο φερόμενος ως δράστης θα αντιμετωπίσει τις συνέπειες του νόμου. Το εάν αυτές δεν ικανοποιούν το διαδικτυακό «Κολοσσαίο» των Ελλήνων οπαδών δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίζει.

Επαγγελματίες χούλιγκαν υπάρχουν παντού. Εντός και εκτός γηπέδων. Ειδεχθή εγκλήματα είτε το θελουμε είτε όχι γίνονταν, γίνονται και - όπως φαίνεται - θα γίνονται ακόμη περισσότερα στο μέλλον.

Βία κατά των γυναικών, κατά των εξαρτημένων από ουσίες, κατά των αδύναμων ή διαφορετικών γενικώς (σχολικό bulling, συμμορίες ανηλίκων στις γειτονιές αλλά και παραδοσιακές περιπτώσεις νταήδων στους δρόμους και τα φανάρια). Βία παντού στην καθημερινότητά μας. Το θέμα είναι πως αντιδρούμε εμείς.

Η απάντηση είναι μπροστά μας. Μια κοινωνία με λιγότερες ανισότητες είναι μια κοινωνία με λιγότερη βία. Κινούμαστε άραγε προς αυτήν την κατεύθυνση; Αμφιβάλω βάσιμα. Εξάλλου, όταν από τη φύση μας χωριζόμαστε σε στρατόπεδα πως είναι δυνατόν να πατάξουμε τις ανισότητες;

Και τότε τι κάνουμε; Επιχειρούμε να δώσουμε τη δική μας απάντηση στο δίλημμα «έκανε η κότα το αυγό ή το αυγό την κότα». Αφού αδυνατούμε να φτιάξουμε «μια καινούργια κοινωνία άλληνε» τουλάχιστον ας βελτιώσουμε αυτή που μας έλαχε να ζήσουμε.

Και πως θα γίνει αυτό; Με τόλμη και ρεαλισμό. Είμαστε σε θέση να συζητήσουμε αυστηροποίηση των ποινών για μια σειρά από έκνομες ενέργειες; Είμαστε σε θέση να πιέσουμε όλο το κοινοβουλευτικό πολιτικό τόξο να δεσμευτεί προς αυτήν την κατεύθυνση; Ή θα παραμείνουμε διχασμένοι να επικροτούμε τυφλά ότι κι αν μας σερβίρουν είτε από αριστερά είτε από δεξιά είτε από το κέντρο;

Τα ισόβια πρέπει να γίνουν ισόβια. Και πρέπει να επιβάλλονται για ένα φάσμα εγκλημάτων. Δολοφονία με δόλο. Βιασμός κατά συρροή. Σεξουαλική κακοποίηση παιδιών.

Και οι ποινές για βίαιες συμπεριφορές - όπως η πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης με πρόθεση για να μην ξεχνάμε και τις ανατριχιαστικές επιθέσεις με βιτριόλι - πρέπει να γίνουν πολύ πιο αυστηρές. Το μενού περιλαμβάνει οργανωμένο έγκλημα, διακίνηση και εμπορία ναρκωτικών και όπλων αλλά και το σινάφι των «γνωστών - αγνώστων» επαγγελματιών χούλιγκαν με επεισόδια εντός και εκτός γηπέδων, καταστροφές ιδιοκτησιών δημοσίων ή ιδιωτικών. Μόνο όταν το κόστος είναι υψηλό για τον δράστη, θα περιοριστεί η δράση του.

Η Δημοκρατία δεν επιτίθεται. Ούτε στη βία την ίδια. Όταν όμως θέλει, μπορεί να την κοιτάξει κατάματα και να την καταδικάσει. Επί της ουσίας. Όχι με βίαια παραληρήματα στο διαδύκτιο περί «παραδειγματικής τιμωρίας του δράστη», γκιλοτίνες, τουφεκισμούς, ηλεκτρικές καρέκλες και ενέσεις με «κοκτέιλ» αναισθητικών ουσιών.

Εν κατακλείδι, για να θυμηθούμε και τον αξεπέραστο - δυστυχώς για τους σύγχρονούς του διανοούμενους - Αλμπέρ Καμύ, «όταν στην βία απαντάς με βία καταργείται η έννοια της λογικής»…

* Ο Ιωάννης - Αλέξανδρος Ιωαννίδης είναι δημοσιογράφος του ΑΠΕ - ΜΠΕ

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.

Διαβάστε επίσης:

Θεσσαλονίκη: Πώς φτάσαμε στη δολοφονία του Άλκη - Πού στρέφονται οι έρευνες της ΕΛΑΣ

Ροή Ειδήσεων Δημοφιλή