Μήπως είμαστε συνένοχοι στη δολοφονία του Άλκη Καμπανού;

Ήταν 31η Ιανουαρίου όταν η μηριαία αρτηρία του Άλκη Καμπανού κόπηκε, μαζί με το νήμα της ζωής του από μια παρέα χούλιγκαν που βγήκαν παγανιά θανάτου στη Θεσσαλονίκη. Όμως ο θάνατός του είχε έρθει πολύ νωρίτερα.

Ναι, θα δικαστούν και θα καταδικαστούν οι 12. Το ότι το σπίτι της οικογένειας Καμπανού έκλεισε για πάντα, δεν αλλάζει. Ο Άλκης δεν γυρίζει πίσω. Αυτά τα ξέρουμε, είναι κλισέ, τετριμμένα, είναι μια πραγματικότητα που οι πηχυαίοι τίτλοι θα πουλήσουν για τους χούλιγκανς, τα τάγματα θανάτου και όλα τα υπόλοιπα.

Υπάρχει όμως και η κυνική πραγματικότητα. Σοκαρίστηκε τόσο η ελληνική κοινωνία; Μια κοινωνία που εδώ και χρόνια στα σχολεία μαθητές παίζουν μπουνιές με εξωσχολικούς, που γυναίκες δολοφονούνται επειδή θέλουν να χωρίσουν τους συντρόφους τους, που άνθρωποι τυφλωμένοι από το οπαδικό πάθος τους καθοδηγούνται σαν... βοοειδή να μπήξουν μαχαίρια σε καρδιές και αρτηρίες χωρίς να σκέφτονται το μετά; Πέσαμε τελικά από το σύννεφο;

Τον Άλκη Καμπανό δεν τον δολοφόνησε η 12άδα τον χούλιγκανς, ή τουλάχιστον όχι μόνο αυτή. Τον δολοφόνησα εγώ. Τον δολοφόνησες εσύ. Τον δολοφόνησε η Θεσσαλονίκη, η Αττική, η Κρήτη, η Θεσσαλία, η Εκκλησία, το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, όλη η ελληνική κοινωνία. Αν θέλουμε να βρούμε τους πραγματικούς ενόχους τότε το μόνο που έχουμε να κάνουμε, είναι να κοιταχτούμε σε έναν καθρέφτη.

Γιατί αν φτάσαμε στο 2022 για να σοκαριστούμε για το αυτονόητο, τότε αποτύχαμε. Όλοι.

Ο Άλκης δεν θα είναι το τελευταίο θύμα της οπαδικής βίας στην Ελλάδα. Όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο ονειροβατεί. Η ελληνική κοινωνία δεν είναι άρρωστη. Άρρωστη ήταν χρόνια. Δεν είναι καν σε κώμα. Η ελληνική κοινωνία έχει πεθάνει.

Η έλλειψη παιδείας είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ετούτος ο τόπος. Η έλλειψη παιδείας σε μια χώρα με σαθρά θεμέλια, βάζει μαχαίρια σε νεαρούς που περπατάνε σε δρόμους για να πιούν το ποτό τους. Η έλλειψη παιδείας ξεκινάει από το σπίτι μας. Από τους γονείς μας. Και από τους γονείς των γονιών μας.

Τελικά ο Άλκης Καμπανός σκοτώθηκε σε ένα πεζοδρόμιο στου Χαριλάου ή όταν έκανε τα πρώτα του βήματα σε μια κοινωνία που ανά πάσα ώρα και στιγμή κινδυνεύεις να βρεθείς στη θέση του;

Καλά τα ευχολόγια. Καλά τα δάκρυα. Καλά τα αναθέματα. Καλύτερα όμως τα μαχαίρια να κάθονται στις κουζίνες, οι γυναίκες να έχουν δικαίωμα να χωρίσουν και τα σχολεία να έχουν μόνο ανοιχτά μυαλά και όχι κεφάλια.

Ειδάλλως, η αποτυχία θα βαρύνει και τις πλάτες των παιδιών μας.

Το αντέχεις αυτό;

Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.