«Στη σωστή πλευρά της ιστορίας ή μέρος του προβλήματος;»
Γράφει ο Ιωάννης Αθ. Σαρακιώτης*
Επιπροσθέτως, επαλήθευσαν την απουσία μακρόπνοης στρατηγικής θέασης των ισορροπιών και από πλευράς της χώρας μας, η οποία έσπευσε να αποστείλει πολεμικό υλικό στην ουκρανική εμπόλεμη ζώνη και τώρα παρατηρεί κράτη που περιορίστηκαν στην αποστολή αποκλειστικά ανθρωπιστικού υλικού, όπως η Τουρκία και το Ισραήλ, να κατέχουν θέσεις αξιόπιστων διαμεσολαβητών και να επιβραβεύονται από όλες τις πλευρές.
Είναι ενδεικτικό ότι, μετά τη λήξη της συνάντησης του Ρώσου Υπουργού Εξωτερικών Σεργκέϊ Λαβρόφ με τον Ουκρανό ομόλογό του Ντμίτρο Κουλέμπα στην Αττάλεια κατόπιν τουρκικής πρωτοβουλίας ο, «απομονωμένος» κατά τον κ. Μητσοτάκη, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επικοινώνησε με τον Πρόεδρο των Η.Π.Α. Τζο Μπάϊντεν για να τον ενημερώσει για το ρόλο της Άγκυρας, ζητώντας καταληκτικά την αγορά πολεμικών αεροσκαφών F16 και τον εκσυγχρονισμό των ήδη υπαρχόντων της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας. Με άλλα λόγια, ο Τούρκος Πρόεδρος έθεσε αμέσως τα ανταλλάγματα, τα οποία επιζητεί, για το διαμεσολαβητικό ρόλο του στο ουκρανικό, ενώ λίγες μέρες νωρίτερα λάμβανε τις θερμές ευχαριστίες του Προέδρου Ζελένσκι και ταυτόχρονα κωλυσιεργούσε χαρακτηριστικά όσον αφορά το κλείσιμο των Στενών του Βοσπόρου, «κλείνοντας το μάτι» και στη Μόσχα!
Με αυτήν την κλασική τουρκική τακτική του «επιτήδειου ουδέτερου», η οποία χρονολογείται από την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου όταν η Τουρκία του Ισμέτ Ινονού παζάρευε τόσο με τους Άγγλους όσο και με τους Γερμανούς τη συμμετοχή της στον πόλεμο, η Κυβέρνηση Ερντογάν έχει επιτύχει να μεγιστοποιήσει τα οφέλη της προβαλλόμενη ως ένας «αξιόπιστος» διεθνής παράγοντας, χάριν στις πρωτοβουλίες του οποίου προχωρούν οι ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ των εμπόλεμων μερών. Και αυτό το πράττει, την ίδια στιγμή, με το «αζημίωτο» για τα τουρκικά εθνικά συμφέροντα, χωρίς να διατυμπανίζει ότι είναι «δεδομένος» και «προβλέψιμος» σύμμαχος, ο οποίος θέτει ως προτεραιότητα την εκπλήρωση των νατοϊκών συμφερόντων και δευτερευόντως των εθνικών.
Την εν λόγω ορθολογική, πολυδιάστατη και αμφίπλευρη πρακτική στη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής, έχει απωλέσει η Ελλάδα τα τελευταία 2,5 έτη διακυβέρνησης της Ν.Δ.. Αρνούμενη να εμείνει αποκλειστικά στη συμπαράταξή της με τη σωστή πλευρά της ιστορίας, την πλευρά της ειρήνης και προχωρώντας σε ανεύθυνες κινήσεις, κατ’ ουσία μετατρέπεται σε μέρος του προβλήματος. Το γεγονός ότι η χώρα μας δεν περιορίστηκε στην καταδίκη της ρωσικής εισβολής και στην αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στον ουκρανικό λαό, αλλά επέδειξε έναν πρωτοφανή υπερβάλλοντα ζήλο εναντίον της Ρωσίας, αφενός θέτει σε κίνδυνο τους δεκάδες χιλιάδες Έλληνες ομογενείς της Ουκρανίας και αφετέρου αποκόπτει κάθε γέφυρα επικοινωνίας με την άλλη πλευρά.
Είναι σαφές ότι η Κυβέρνηση της Ν.Δ. έχει δυστυχώς επιλέξει το δρόμο του πρόθυμου, χωρίς όρους και ανταλλάγματα, συμμάχου, γεγονός το οποίο καθιστά τη χώρα μας παντελώς αναξιόπιστη στην αρένα των διακρατικών ανταγωνισμών ισχύος. Ο κ. Μητσοτάκης είναι πλέον αποκλειστικός υπεύθυνος για την υιοθέτηση της συγκεκριμένης εξαρτησιακής λογικής κατά τη χάραξη της ελληνικής στρατηγικής, αντί της υλοποίησης πολυδιάστατης και ενεργητικής διπλωματίας, ως θα όφειλε ένα κράτος όπως η Ελλάδα με τα διλήμματα ασφαλείας και τις απειλές, τα οποία καλείται να διαχειριστεί.
*Ο Ιωάννης Αθ. Σαρακιώτης είναι Δικηγόρος – Βουλευτής Φθιώτιδας ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Προοδευτική Συμμαχία - Αναπληρωτής Τομεάρχης Ανάπτυξης και Επενδύσεων