Γιατί οι εκτεταμένες αστυνομικές επιχειρήσεις αποδίδουν

Ιδιαίτερη ακόμα και για τα δεδομένα του N.Y.P.D. που η παρουσία του είναι αισθητή όλο τον χρόνο σε κάθε σημείο της μητρόπολης.

Η Νέα Υόρκη τον Μάρτιο δεν είναι ανοιξιάτικη. Δεν έχουν ακόμα λιώσει τα χιόνια ούτε οι πάγοι. Γιατί άραγε τέτοια κινητοποίηση με -9 βαθμούς;

Πλησίασα έναν αστυνομικό, του δήλωσα την ιδιότητα μου και τον ρώτησα, τι συμβαίνει. Με διστακτικότητα στην αρχή και με μεγαλύτερή άνεση στη συνέχεια, μου εξήγησε, ότι πρόκειται για μια εκτεταμένη επιχείρηση πολυεπίπεδου αστυνομικού ελέγχου.

Όταν εγώ απάντησα, ότι πρόκειται για «σκούπα», με παρατήρησε. Μιλάμε για ανθρώπους, κύριε. Μπορεί πολλοί εξ αυτών να είναι κακοποιοί, αλλά είναι άνθρωποι και δε τους… «σκουπίζουμε».

Μάθημα ανθρωπιάς, που δεν λησμόνησα έκτοτε. Μια έννοια που μας θύμισε σε όλους ο υπουργός Θεοδωρικάκος καταρρίπτοντας τον μύθο, ότι η ανθρώπινη προσέγγιση δεν είναι συμβατή με την αποτελεσματική αστυνόμευση.

Τι είναι λοιπόν αυτές οι αστυνομικές επιχειρήσεις και γιατί είναι ιδιαιτέρως χρήσιμες για την ευταξία, την ισονομία και την γενικότερη αίσθηση κοινωνικής δικαιοσύνης και ασφάλειας;

Όπως έχουμε αναλύσει πολλάκις, η σύγχρονη εγκληματικότητα δρα πολυεπίπεδα. Ούσα απολύτως σύμφυτη με την ανθρώπινη ύπαρξη από καταβολής κόσμου, υφίσταται παράλληλα με τις νόμιμες δραστηριότητες και συχνά έχει παρεισφρήσει σε αυτές με αποτέλεσμα πολύ δύσκολα, να μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει την νομιμότητα από την παρανομία.

Η αστυνομία, ενώ δεν ελέγχει τους παράγοντες που «γενούν» το έγκλημα, καλείται να προλάβει την εκδήλωση του.

Να προστατεύσει.

Να υπηρετήσει.

Τον πολίτη και το Πολίτευμα.

Ας ξεκινήσουμε με τον σκοπό αυτών των επιχειρήσεων.

Με δι-υπηρεσιακή συνεργασία και την ταυτόχρονη εξόρμηση πολλών αστυνομικών υπηρεσιών (ασφάλεια, ναρκωτικά, τροχαία κλπ.) τα σώματα ασφαλείας πετυχαίνουν τον υπ. αριθμόν 1 στόχο τους.

Το να φαίνονται πανταχού παρόντα. Αυτό που στις ΗΠΑ αποκαλούν omnipresence.

Η αστυνομία είναι φύσει αδύνατον να βρίσκεται παντού, αλλά πρέπει να δημιουργείται αυτή η εντύπωση στους κακοποιούς. Είναι ένας από τους λόγους που υιοθετήθηκε ο φάρος στα περιπολικά. Για να είναι ορατά από μεγάλη απόσταση και να δημιουργείται η αισθητή ότι πάντα βρίσκονται κοντά.

Αυτή λοιπόν η αίσθηση, οδηγεί στην εδραίωση της πεποίθησης, ότι το κράτος επαγρυπνεί. Ότι βρίσκεται παντού ως ένας «σπιτονοικοκύρης» που φροντίζει και προφυλάσσει την περιουσία του.

Περνά το μήνυμα της σοβαρότητας και του συνεχούς ελέγχου.

Αυτός ο συμβολισμός εμπεριέχει μεγάλη ουσία.

Οι αρχές αστυνομεύσουν τους δρόμους. We own the streets, λένε με υπερηφάνεια οι Αμερικανοί αστυνομικοί.

Οι δρόμοι επιτηρούνται από την αστυνομία και παραδίδονται στους νόμιμους χρήστες τους, τους νομοταγείς πολίτες, οι οποίοι έχουν νόμιμες δραστηριότητες.

Αυτονόητο; Καθόλου. Δεν είναι μακριά οι εποχές που οι δρόμοι αυτής της χώρας είχαν εκχωρηθεί σε κάθε λογής περιθώριο….

Δεύτερο πλεονέκτημα αυτών των επιχειρήσεων είναι το άμεσο και αποτελεσματικό χτύπημα σε πολλά είδη παραβατικότητας και εγκληματικότητας ταυτοχρόνως.

Η ευταξία και η δημιουργία ενός ευνομούμενου κράτους επιτυγχάνεται μόνο όταν χτυπηθεί στη ρίζα του κάθε εγκληματικό φαινόμενο, το οποίο διαταράσσει την ομαλή κοινωνική ζωή.

Από το εμπόριο ναρκωτικών, την παράνομη μετανάστευση και το παραεμπόριο μέχρι τη διακίνηση οπλών και τα ανεκτέλεστα εντάλματα που συντηρούν μια νοσηρή αίσθηση ατιμωρησίας.

Ένα άλλο πλεονέκτημα των επιχειρήσεων αυτών είναι η επιστροφή στο θεμελιώδες αστυνομικό έργο. Στις βασικές πρακτικές πάνω στις οποίες βασίστηκε και εξελίχθηκε το έργο της αστυνόμευσης παγκοσμίως.

Όσο και αν η τεχνολογική πρόοδος βοηθά το έργο της εφαρμογής του Νόμου, η καρδιά της συνεχίζει να χτυπά στην δια ζώσης επαφή.

Στο πεδίο της δράσης. Εκεί που ο παράνομος συναντά τον κρατικό λειτουργό που φυλάει Θερμοπύλες.

Εκεί που ο αστυνομικός εκπροσωπώντας όχι μόνο την Πολιτεία αλλά και τον Ελληνικό λαό, σηκώνει το ανάστημα του απέναντι στη παρανομία και επιβάλει τον νομό απέναντι σε όλους.

Στον παράνομο μετανάστη αλλά και στον Έλληνα κακοποιό. Στο παραεμπόριο που διαλύει την εθνική οικονομία αλλά και στον πονηρό επιχειρηματία που εξαπατά τους πολίτες.

Χωρίς διακρίσεις, χωρίς διαχωρισμούς. Χωρίς αναφορές σε θρησκεία ή σε φυλή.

Είναι εκατομμύρια οι περιπτώσεις που απλοί τροχονομικοί έλεγχοι έχουν αποκαλύψει σκληρά κυκλώματα παρανομίας.

Όταν λοιπόν οι έλεγχοι είναι πολυεπίπεδοι και γίνονται από αστυνομικούς πολλών και διαφορετικών υπηρεσιών, το χτύπημα στο έγκλημα γινεται καθολικό! Το αίσθημα δικαιοσύνης αναπτερώνεται. Κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο. Κανείς δεν καλύπτεται.

Η εξάλειψη της εγκληματοφοβίας είναι άλλη μια σημαντική παράμετρος.

Ανεξαρτήτως της καταγεγραμμένης εγκληματικότητας, ο φόβος που έχει ο μέσος πολίτης, ότι θα πέσει θύμα εγκληματικής πράξης είναι σημαντικός, διότι διαταράσσει την ζωή του. Εν ολίγοις, ακόμα και αν δε κινδυνεύει, ζει σαν να κινδυνεύει και είναι απολύτως το ίδιο.

Τον αποτρέπει απ’ το να κινείται, να εργάζεται, να διασκεδάζει. Έτσι, θα συμμετέχει όλο και λιγότερο στα κοινωνικά δρώμενα και ίσως ακόμα, δια του περιορισμού των δραστηριοτήτων του, δημιουργήσει εγκληματικότητα δίνοντας περισσότερο «ζωτικό χώρο» σε κακοποιά στοιχεία.

Οι μαζικές αυτές επιχειρήσεις με την αστυνομία να επαναφέρει την τάξη και την κανονικότητα σε δοκιμαζόμενες από τη παρανομία περιοχές, ανεβάζει το ηθικό του μέσου πολίτη που κατοικεί εκεί.

Αισθάνεται, ότι το κράτος μεριμνά και τον φροντίζει.

Το αίσθημα της εγκατάλειψης που βιώνει λόγω της διαβρωτικής αίσθησης που αφήνει η εγκληματικότητα, εξαφανίζεται.

Ο κοινωνικός ιστός αποκαθίσταται.

Η εμπιστοσύνη στην οργανωμένη πολιτεία αποκαθίσταται.

Η κυβέρνηση και ο υπουργός Θεοδωρικάκος έχουν δουλέψει εδώ και 7 μήνες σε ένα νέο μοντέλο αστυνόμευσης, το οποίο είναι απαραίτητο στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε.

Η σύγχρονη κοινωνία δε σηκώνει καουμποϊλίκια. Δεν δέχεται ανούσια επίδειξη δύναμης. Απαιτεί επαγγελματισμό από την αστυνομία και διαφορετικές συμπεριφορές που προσαρμόζονται στην κατάσταση που αντιμετωπίζουν και στον βαθμό επικινδυνότητας.

Η κοινωνία απαιτεί αστυνομία σκληρή με τους κακοποιούς και ανθρώπινη με τους πολίτες.

Απαιτεί την αποκατάσταση ξεχασμένων εννοιών, όπως το αίσθημα τιμής και η αξιοπρέπεια.

Η σύγχρονη αστυνομία της χώρας κάνει ακριβώς αυτό. Με ένα κράμα επαγγελματισμού, αίσθησης καθήκοντος και κοινωνικής ευαισθησίας δίνει και κερδίζει τον πόλεμο του εγκλήματος και της ασφάλειας.

Με στατιστικά που δεν αμφισβητούνται. Με μείωση σε ληστείες, κλοπές και διαρρήξεις που αγγίζει το 30% σε σχέση με το 2019. Στους δείκτες δηλαδή του τύπου της εγκληματικότητας που απασχολεί τον μέσο πολίτη και το μέσο νοικοκυριό.

Με την τοποθέτηση 1.000 νέων αστυνομικών στους δρόμους της Αθήνας όπου παρουσιάζονται τα μεγαλύτερα προβλήματα παραβατικότητας.

Οι πολίτες απαιτούν ασφάλεια για να διασφαλιστεί η ευημερία τους.

Η εμπέδωση του αισθήματος της ασφάλειας είναι ένα μεγάλο στοίχημα που κερδίζει αυτή η κυβέρνηση.

Μέρα με τη μέρα. Με προσήλωση, υπομονή, επιμονή και σχέδιο.

Και πάνω από όλα, με πατριωτισμό και φιλότιμο.

Δυο λέξεις που κάνουν την διαφορά.

Δυο έννοιες που κάνουν την πατρίδα μας να ξεχωρίζει.

*Ο Κωνσταντίνος Δούβλης είναι εγκληματολόγος, διδάκτωρ κοινωνιολογίας της αστυνόμευσης.