Στήριξη στις επιχειρήσεις για να σταθεί η κοινωνία όρθια

Η αρχή έγινε με την οικονομική κρίση που μας οδήγησε στο δυσβάσταχτο – και σε κάποιες περιπτώσεις άδικο – πλαίσιο των μνημονίων, ακολουθεί η προσφυγική και μεταναστευτική τραγωδία, ο αναθεωρητισμός της Τουρκίας, η πανδημία που συνεχίζει το καταστροφικό της έργο, η εισβολή στην Ουκρανία, που είναι σε εξέλιξη και η ενεργειακή κρίση που κορυφώνονται στις μέρες μας.

Γεγονότα που όλοι κατανοούμε πως οι συνέπειές τους θα είναι πολυεπίπεδες και μακράς διάρκειας. Ένας διαρκής εφιάλτης που δεν άφησε και δεν αφήνει ανεπηρέαστο, κανέναν Έλληνα και καμιά Ελληνίδα. Η κόπωση, η αμφισβήτηση, η απελπισία και ο θυμός μας επισκέπτονται όλους, είτε για λίγο, είτε για περισσότερο, καθώς η μια κρίση διαδέχεται την άλλη.

Κι αν στα χρόνια των μνημονίων δεν ήταν λίγες οι φορές που νιώσαμε απελπιστικά μόνοι, δε συνέβη το ίδιο και με την πανδημία. Από τη μια, η διεθνής κοινότητα συνεργάστηκε με τους επιστήμονες προκειμένου σε χρόνο ρεκόρ να ανακαλυφθούν εμβόλια και θεραπείες και από την άλλη, η Ευρωπαϊκή Ένωση έδρασε με πρωτόγνωρη, για τα δεδομένα της, ταχύτητα και αποφασιστικότητα. Πέρα από την υγειονομική συνεργασία, χαλάρωσε το δημοσιονομικό πλαίσιο λειτουργίας, στήριξε τις ευρωπαϊκές οικονομίες και δημιούργησε το Ευρωπαϊκό ταμείο Ανάκαμψης.

Στο πλαίσιο αυτό η κυβέρνηση, και μάλιστα στη φάση που ελάχιστα γνωρίζαμε για τον κορονοϊό, αντέδρασε άμεσα και αποτελεσματικά, λαμβάνοντας δύσκολα μέτρα για να προστατεύσει τους πολίτες. Παράλληλα, κινητοποίησε οικονομικούς πόρους δισεκατομμυρίων για να υποστηρίξει την χειμαζόμενη ελληνική οικονομία και να στηρίξει την μεγάλη πλειονότητα των Ελλήνων. Και όλα αυτά με σεβασμό στην δημοσιονομική σταθερότητα και επιτυγχάνοντας τον περασμένο χρόνο εντυπωσιακούς ρυθμούς ανάπτυξης.

Το 2022 όμως και ενώ περιμέναμε πως θα ήταν το έτος απελευθέρωσης από την πανδημία, ήρθε με καταστροφική ορμή αφού απειλεί τη σταθερότητα στην Ευρώπη και υπονομεύει δραματικά την κοινωνική της συνοχή και την ευημερία. Ο συνδυασμός ενεργειακής κρίσης, γεωπολιτικών εντάσεων, κερδοσκοπικών παιγνίων, ισχυρών πληθωριστικών πιέσεων και ελλείψεων στην τροφοδοτική οικονομική αλυσίδα αποτελούν ένα καταστροφικό και διαλυτικό μείγμα.

Η αρχική αντίδραση της Ευρώπης στο οικονομικό επίπεδο δεν είναι η αναμενόμενη και είναι σαφώς αναντίστοιχη του μεγέθους του προβλήματος. Δυστυχώς, ο κυνισμός του Βορρά επανέρχεται και απειλεί και πάλι να διχάσει. Η ενεργειακή και διατροφική εξάρτηση της Ευρώπης, η έλλειψη ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής ασφαλείας –μη λησμονούμε πως η Ελλάδα καταβάλει ιδιαίτερα υψηλό κόστος για να προστατεύεται από την Τουρκία – οι οικονομικές και θεσμικές της ανισορροπίες, και η διεθνής αδυναμία να παίζει εξισορροπητικό ρόλο και να προασπίζεται τα οικονομικά της συμφέροντα, δεν προκλήθηκαν από το Νότο όπως με ασυγχώρητη ευκολία αποδίδονταν στην κρίση χρέους.

Η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε για άλλη μια φορά, να ενισχύσει τα πιο ευάλωτα νοικοκυριά που βλέπουν να εξαφανίζονται τα ελάχιστα εισοδήματά τους. Και ορθώς, γιατί είναι οι πιο αδύναμοι και δεν έχουν κανένα χρονικό περιθώριο αντοχής.

Είναι όμως ξεκάθαρο πως αυτή η παρέμβαση δεν αφορά το σύνολο των πληττομένων και δεν είναι ικανή να αντιμετωπίσει το τσουνάμι της ακρίβειας που έρχεται κατά πάνω μας. Ιδιαίτερα για τη μεσαία τάξη και τον κόσμο των επιχειρήσεων -επιχειρηματίες και εργαζόμενοι- που απειλούνται αυτή τη φορά με οριστικό αφανισμό. Όλους εκείνους δηλαδή που παράγουν και στηρίζουν την ελληνική οικονομία και ταυτόχρονα κρατούν την κοινωνία όρθια. Η επιβίωσή τους μας αφορά όλους γιατί χωρίς αυτούς δεν μπορεί να υπάρξει κανένα μέλλον.

Γι’ αυτό και η κυβέρνηση πρέπει να εξαντλήσει την επινοητικότητα της και τις δυνατότητές της για να τους στηρίξει. Είναι σαφές ότι τα παλιρροϊκά κύματα της νέας πολλαπλής κρίσης θα μας ταλαιπωρήσουν για αρκετό χρονικό διάστημα και καμιά εθνική κυβέρνηση δεν μπορεί από μόνη της να τα αντιπαλέψει. Τώρα είναι η ώρα η Ευρωπαϊκή Ένωση να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να στηρίξει στην πράξη, με οξυδέρκεια και γενναιότητα, το σύνολο των μελών της. Να κατανοήσει πως αυτό αφορά και την δική της επιβίωση. Πολλοί μιλούν για την αφύπνιση της Ευρώπης, ας ελπίσουμε θα την δούμε άμεσα.

Η δικαιολογία για την Ευρώπη που αργεί αλλά προχωρεί, έχει αξία μόνο αν έστω και την τελευταία στιγμή προλαβαίνεις να ακολουθείς τα γεγονότα. Και σήμερα ο κόσμος μας αλλάζει ταχύτατα…