«112»...φορές ισόβια στους εμπρηστές, μήπως και σωθούμε απ’ τον πύρινο όλεθρο!

Έχουμε αναγάγει το «112» σε πανάκια που «θεραπεύει», πάσαν αδυναμία αποτελεσματικής πρόληψης και προστασίας από τις φωτιές και πάσαν δημόσια και ιδιωτική υπαιτιότητα επειδή τάχα δεν θρηνήσαμε ούτε μία ανθρώπινη ζωή.

Και το οξυγόνο μας που μειώνεται κάθε φορά που καίγεται ένας πνεύμονας πρασίνου; Και τα χρόνια που αφαιρούνται από τη ζωή μας, όταν βλέπουμε να γίνεται στάχτη η περιουσία μας, που με κόπους αποκτήσαμε; Αυτά δεν λογίζονται «ως ζωή»;

Κάθε χρόνο τα ίδια, τέτοια εποχή… Το ανέκδοτο της αντιπυρικής προστασίας μόνο κλάματα προκαλεί. Και προβληματισμό έντονο, οι δηλώσεις περί ετοιμότητας του κρατικού μηχανισμού να προστατεύσει βασικά έννομα αγαθά μιας ευνομούμενης πολιτείας, όταν κάθε χρόνο φτάνει η φωτιά μια ανάσα από την πρωτεύουσα και οι εικόνες της Ακρόπολης με φόντο τις φλόγες, ταξιδεύουν στην υφήλιο.

Ως πότε οι ευθύνες κρατικών και τοπικών παραγόντων θα γίνονται «μπαλάκι του τένις» ανάμεσά τους, σ’ ένα παιχνίδι με ξεκάθαρα ηττημένο το φυσικό περιβάλλον και τους πολίτες που βιώνουν τον πύρινο όλεθρο να καταστρέφει τα πάντα στο πέρασμά του;
Ως πότε θα κατηγορούμε την ΕΜΥ και τον κακό μας τον καιρό που δεν προέβλεψε τη σφοδρότητα του φαινομένου και ήταν η αιτία που δεν είχαν αποτέλεσμα τα μέτρα που ποτέ δεν λάβαμε; Από το πιο απλό, το να καθαριστούν έγκαιρα τα δάση και τα οικόπεδα, έως τα πιο δύσκολα.

Και το κυριότερο.

Ως πότε θα αφήνουμε ατιμώρητο τον κάθε «Νέρωνα», να κατακαίει τη γη μας, τον κάθε «ασυνείδητο» που αποφάσισε τα κάψει τα ξερόχορτα στον κήπο του, τον κάθε υπεύθυνο από πολιτικούς μέχρι Τοπικούς και Αυτοδιοικητικούς άρχοντες, αρχηγούς σωμάτων ασφαλείας, που παρέλειψαν να πράξουν το καθήκον τους, όπως επιτάσσει το Σύνταγμα και ο όρκος τους;

«Ο φόβος φυλάει τα έρμα», λέει ο θυμόσοφος λαός μας και ίσως η ετυμολογία αυτής της παροιμίας, που έρχεται από την αρχαιότητα, και αφορούσε στους άρχοντες, πολιτικούς στρατιωτικούς, οι οποίοι θεωρούνταν «ποιμένες του λαού», δίνει και τη λύση στο «φλέγον» ζήτημα.

Η πιθανότητα ενδεχόμενης τιμωρίας δρα αποτρεπτικά ακόμα και αν δεν υπάρχει άμεσος, ορατός κίνδυνος αποκάλυψης μιας παράνομης πράξης.

Η αυστηροποίηση των ποινών, με πρόβλεψη ακόμη και ισοβίων για τους εμπρηστές αλλά και αναβάθμισης των αδικημάτων που σχετίζονται με την προστασία πολιτών και περιβάλλοντος από πυρκαγιές και άλλα φυσικά φαινόμενα (πλημμύρες), από πλημμέλημα σε κακούργημα, προς όφελος όλων θα είναι, καθώς θα επιδράσει αποτρεπτικά.

Όταν κάποιος γνωρίζει εκ των προτέρων ότι δεν θα τιμωρηθεί γιατί δεν μπορεί να αποδειχθεί η ενοχή του ή θα εισπράξει ποινή χάδι, όταν και όποτε γίνει η δίκη του -τρανό και συνάμα τραγικό παράδειγμα η φονική φωτιά στο Μάτι με 103 νεκρούς- δεν πρόκειται να λάβει τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα, που αναλογούν στο πόστο που κατέχει (υπουργός, δήμαρχος, περιφερειάρχης), ούτε και τα Σώματα Ασφαλείας (Πυροσβεστική- Αστυνομία) θα πάρουν ... «φωτιά», όταν λάβουν μια κλήση για πυρκαγιά, όπως έγινε με το Μάτι!

Με βάση το ισχύον νομικό καθεστώς, μόνο ο εμπρησμός από πρόθεση είναι κακούργημα, και η προβλεπόμενη ποινή είναι μέχρι 10 χρόνια κάθειρξη, αν οι αστυνομικές αρχές σταθούν τυχερές και συλλάβουν τον εμπρηστή. Και λέμε τυχεροί, γιατί είναι πολύ δύσκολο να τον εντοπίσεις και ακόμα δυσκολότερο να αποδείξεις ότι είναι ο υπαίτιος.

Όλα τα λοιπά αδικήματα που αφορούν στην προστασία του περιβάλλοντος είναι πλημμελήματα.

Εμπρησμός από αμέλεια, ανθρωποκτονία από αμέλεια, σωματική βλάβη από αμέλεια, συνοδεύονται και από τη «μαγική» λέξη, «δια παραλείψεως», που σε λυτρώνει από κάθε ουσιαστική ποινική τιμωρία!

Και όμως πληθώρα εγκλημάτων, πολλά εξ αυτών πολύ βαριά, τελέστηκαν «δια παραλείψεως»! Όλοι οι κατηγορούμενοι στην τραγωδία που συντελέστηκε στο Μάτι, διώκονται για αδικήματα πλημμεληματικού χαρακτήρα, χάρη στη λέξη «δια παραλείψεως».

Μια αλλαγή της κείμενης νομοθεσίας που θα εξίσωνε την «παράλειψη» με την «πρόθεση», ή θα τη μετέτρεπε σε κακούργημα, θα έθετε τον καθένα προ των βαρύτατων ποινικών ευθυνών του.

Διότι δεν είναι παράλειψη, όταν κάθε χρόνο ως υπεύθυνος της Πολιτικής Προστασίας, δεν έχεις φροντίσει να είναι ετοιμοπόλεμα στην πράξη και όχι στα λόγια τα πυροσβεστικά μέσα, δεν έχεις φροντίσει να τοποθετήσεις πύργους ελέγχου στα δάση, δεν έχεις εξασφαλίσει drones που θα ελέγχουν τα δάση, δεν έχεις προσλάβει και εκπαιδεύσει εποχιακούς πυροσβέστες και κάθε χρόνο παθαίνεις τα ίδια και χειρότερα.

Διότι δεν είναι παράλειψη, όταν κάθε χρόνο ως περιφερειάρχης ή ως δήμαρχος αφήνεις ακαθάριστα από ξερόχορτα και κλαδιά της περιοχή σου, δεν φτιάχνεις εθελοντικές περιπολίες κατοίκων, δεν έχεις τοποθετήσει κρουνούς, δεν έχεις διαθέσιμες και πλήρως εξοπλισμένες υδροφόρες.

Όταν η πιθανή παράλειψή σου, γνωρίζεις εκ των προτέρων πως θα σε στέλνει στο εδώλιο ως κατηγορούμενο για κακούργημα και θα επαπειλείσαι με βαρύτατες ποινές, που δεν θα έχουν μάλιστα ανασταλτικό χαρακτήρα, τότε μόνο θα τρέχεις με... «112» χιλιόμετρα το λεπτό για να λάβεις εγκαίρως προληπτικά μέτρα και να εξασφαλίσεις αποτελεσματική αντιπυρική προστασία, στον πολίτη και στη χώρα σου!