Η αποχή από τις εκλογές και η ατιμωρησία των κακών πολιτικών

Aπό τη μία είναι οι αδιάφοροι. Εκείνοι που δεν τους ενδιαφέρει, δεν τους απασχολεί η πολιτική. Που θεωρούν την πολιτική βρώμικη και τους πολιτικούς αποτυχημένους επαγγελματίες και παιδιά του κομματικού σωλήνα. Η αποχή τους είναι επιλογή απάθειας.

Από την άλλη, είναι οι αγανακτισμένοι, οι αηδιασμένοι εκείνοι που φρίττουν από την εξαθλίωση του δημόσιου βίου και θεωρούν όλα τα κόμματα υπεύθυνα για αυτή την κατάπτωση και κανέναν ικανό για να την γιατρέψει. Όσο οι πρώτοι είναι αφασικοί τόσο η δεύτεροι είναι ευαίσθητοι και αποφατικοί.

Για τους πρώτους, τους αδιάφορους, έχουν γραφτεί από παλιά πολλά. Αν δεν ασχολούνται αυτοί με την πολιτική, ασχολείται η πολιτική μαζί τους.

Η αποχή των δεύτερων, των αγανακτισμένων, αλλά και συνειδητών πολιτών, δύο ενδεχόμενους στόχους έχει. Είτε να συνετίσει τους ανάξιους πολιτικούς, είτε να τους αποδοκιμάσει. Αλλά και στις δύο περιπτώσεις είναι άστοχη.

Οι ήρωες των πολιτικών αθλιοτήτων ακριβώς επειδή είναι άθλιοι δεν συνετίζονται με την αποχή των ψηφοφόρων, απλούστατα διότι δεν την λογαριάζουν. Μετράνε μόνο τις θετικές ψήφους. Γνωρίζουν πως θα υπάρξουν άπειρες τέτοιες θετικές ψήφοι.

Αντίθετα η αποχή αφήνει ακόμα πιο ελεύθερο το πεδίο στους κακούς και διεφθαρμένους πολιτικούς, αφού δε συμβάλλει στην αποπομπή τους, αλλά στην ατιμωρησία τους και στην επικράτηση τους. Το μαύρο σε όλους μεταφράζεται τελικά σε μπράβο στους χειρότερους.

Λέμε συχνά πως οι Έλληνες δεν ψηφίζουν υπέρ κάποιου κόμματος ή πρόσωπού, αλλά εναντίον κάποιου. Αυτό μαρτυρά όχι την αβαθή κρίση του εκλογικού σώματος, αλλά πόσο απογοητεύτηκα είναι συνήθως τα κόμματα και σε πρόσωπα σε προγράμματα.

Αλλά για να υπάρξει η αποδοκιμασία των κακών πολιτικών και η επιδοκιμασία των καλών ή των λιγότερων κακών, θα πρέπει οι ψηφοφόροι να προσέλθουν στις κάλπες. Και ειδικά οι νέοι ψηφοφόροι, στους οποίους ανήκει το μέλλον και οι οποίοι έχουν μεγαλύτερο λόγο για την πορεία του τόπου, διότι θα ζήσουν περισσότερο επάνω σε αυτόν..