Χρήστος Μουλάς – Περικλής Στεφανίδης: Ο ουρανός φεύγει βαρύς…

Αλίμονο σε αυτούς που έφυγαν, στα παιδιά που αφήνουν πίσω, στις μανάδες και στις συζύγους τους. Ο πόνος τους δεν απαλύνεται με μεγάλες κουβέντες περί θυσιών και περί ηρωισμού. Αυτή την κρίσιμη στιγμή δεν έχουν καμία απολύτως σημασία. Ο θρήνος είναι βουβός και δύσκολα διαχειρίσιμος ειδικά για όσους έχουν ταχθεί να προστατεύουν το κοινό καλό.

Ήρωες είναι έτσι κι αλλιώς. Δεν χρειάζεται να πεθάνουν για να τους χαρακτηρίσουμε ΉΡΩΕΣ.

Ο Σμηναγός Χρήστος Μουλάς 34 ετών και ο Ανθυποσμηναγός Περικλής Στεφανίδης 27 ετών ήταν και είναι πραγματικοί Έλληνες.

Ο καθημερινός τους αγώνας να σώζουν ζωές, να σώζουν τις περιουσίες των Ελλήνων και το περιβάλλον είναι πράξη ιερή, πράξη αυτοθυσίας.

Η Πολιτεία οφείλει να σταθεί με σεβασμό στο πλευρό των οικογενειών. Εμείς οι υπόλοιποι είμαστε πολύ μικροί για να σχολιάσουμε το ο,τιδήποτε από το μικρόκοσμο του πληκτρολογίου μας. Καλό θα ήταν να σκύψουμε το κεφάλι μας ευλαβικά και σεμνά και να αφουγκραστούμε τον πόνο των δικών τους ανθρώπων.

Από την ειδησεογραφία κρατάω μόνο το πλάνο με την δημοσιογράφο της ΕΡΤ, Ελένη Μπουγά, η οποία «λύγισε» στον αέρα, ενώ έδινε το ρεπορτάζ για την πτώση του μοιραίου Canadair στην Κάρυστο.

Η δημοσιογράφος που κατέγραψε την τραγωδία έβαλε τα κλάματα στην απευθείας σύνδεση και τα λόγια της ήταν μια μαχαιριά στην καρδιά όλων μας.

«Με αυτοθυσία τα παλικάρια έπεφταν στην πλαγιά»… Αυτό μόνο.

Αρκεί ένας στίχος του Σταύρου Κουγιουμτζή:

«Δεν έχω μάτια να σε δω

Καρδιά να σου μιλήσω

Πέσαν τα χέρια μου νεκρά

Και πώς να σε κρατήσω».

Τα υπόλοιπα είναι περιττά…