Θα μείνει όρθιο ή θα σκορπίσει;

Σίγουρα θα θυμάστε συζητήσεις , από τα παιδικά σας χρόνια με τους γονείς σας, για το που θα πάτε καλοκαιρινές διακοπές. Όσοι έχετε ήδη δημιουργήσει οικογένεια, δυο τρεις φορές τον χρόνο, θα συσκέπτεστε για το συγκεκριμένο θέμα.

Η αλήθεια είναι , ότι προσωπικά δεν με ενδιέφερε ιδιαίτερα πού θα πάμε, αλλά πόσο θα μείνουμε. Βαριόμουν να βρίσκομαι στο ίδιο μέρος για περισσότερες από τέσσερις, οριακά πέντε μέρες.

Ο μπαμπάς μου , προτιμούσε χωριά ή νησιά , τα οποία δεν ήταν γνώριμα στον κόσμο. Ήθελε την ησυχία του. Να είναι κοντά η ταβέρνα με το ψάρι που μόλις κατέφθασε από την τράτα και να μπορεί να παίρνει την μεσημεριανή του σιέστα με την συντροφιά των τζιτζικιών.

Από την άλλη η μαμά μου , έμοιαζε με την Ντένη Μαρκορά , από την σειρά «Δυο ξένοι»! Δεν καταδεχόταν να πλησιάσει η σάρκα της νησί , που δεν ήταν κοσμοπολίτικο. Πώς θα άγγιζαν τα οπίσθια της την άμμο; Πώς η πετσέτα θα απλωνόταν στα βοτσαλάκια; Άντε τώρα να βρούμε προορισμό.

Στόχος ήταν να περάσουμε καλά όλοι μαζί. Έτσι, κάναμε βήματα πίσω , συμβιβαζόμασταν, και συζητούσαμε τις προτάσεις μας. Ο μπαμπάς μου κυρίως, έψαχνε τρόπους να μείνουμε δεμένοι, ενισχύοντας τον θεσμό της οικογένειας. «Τώρα ειλικρινά, τι μας νοιάζει τι κάνατε σπίτι σου», θα σκεφτεί κάποιος.

Συνοψίζοντας, ατάκες δια στόματος κ. Κασσελάκη, όπως «τις εκλογές εγώ τις κέρδισα» , μόνο τοξικότητα κερδίζουν! Αντιπάθεια σπείρουν και στην συνέχεια, διχόνοια θα θερίσουν. Το κόμμα είναι σαν την οικογένεια. Παλεύουν όλοι για την ίδια ιδέα. Αν κάποιος παρεκκλίνει, έχει την επιλογή να φύγει. Θα είναι μόνος; Ίσως. Μπορεί να γλιτώσει από λάθος γονείς; Πιθανόν.

Το να γίνουμε σκορποχώρι, όμως , είναι η τελευταία επιλογή. Αποτελεί επιλογή , αλλά την τελευταία. Καλό είναι ο κ. Κασσελάκης , με τις δηλώσεις του να ενώνει και όχι να χωρίζει. Γιατί οποίος έχει στόχο, όνειρα και πιστεύει σε αυτά, κρατάει το σπίτι του όρθιο, κι ας χρειαστεί να πατήσει τον εγωισμό του. Κι αν θελήσει να φτιάξει καινούργιο σπίτι, το κάνει με σεβασμό στο παρελθόν, και ταπεινότητα!