Τι ένα τι δυο τι τρία δάχτυλα…

Σε ορισμένες φορές μάλιστα ονομάζονται ηθικοί φραγμοί , που είναι ανεπίτρεπτο να ξεπεραστούν εις βάρους τρίτου. Γενικά, η βουλιμία αποτελεί θανάσιμο αμάρτημα. Ποιος μπορεί , όμως , να φάει μία μπουκιά από το σουφλέ σοκολάτας; Ή δεν το ακουμπάς ή το τρως. Τα ημίμετρα είναι ανούσια και δύσκολο να τηρηθούν.

Κυκλοφόρησαν τα πόθεν έσχες των πολιτικών και αναρωτιέμαι ποιον ενδιαφέρει; Τώρα θα πέσετε να με φάτε αλλά πόσες φορές δεν ευχηθήκατε, «αχ να είχα πολιτικό μέσο για να…» Πόσοι από εσάς ζητάτε από δημάρχους, πολιτικούς , να συνεισφέρουν ώστε να λυθεί ένα θέμα σας. Εσείς θα στείλετε ένα καλάθι , κάποιος άλλος μπορεί να δώσει τεράστιο χρηματικό ποσό. Δε μου ακούγεται μεμπτό και ούτε που με νοιάζει.

Αυτό , όμως ,που έπρεπε να νοιάζει όλους μας και να μπαίνει πάνω από το κουτσομπολιό και την περιέργεια , είναι το έργο που παράγουν. Αν ένας πολιτικός βοηθάει στην εξέλιξη του τόπου μας, αδιαφορώ για την προσωπική του ζωή.

Το ερώτημα «γιατί εκείνος και όχι εγώ», είναι συνώνυμο του «γιατί σε μένα θεέ μου». Ποτέ δεν θα απαντηθεί. Το να κλέβει από τα ταμεία του κράτους , να κοροϊδεύει τον πολίτη , να αγγίζει τις συντάξεις , να μη μεριμνά για το καλό του έθνους , είναι αυτά που θα με κάνουν να εύχομαι να τιμωρηθεί.

Ας μην γελιόμαστε! Σχεδόν όλοι, αν βρισκόμασταν σε μεγάλες θέσεις, θα φροντίζαμε όχι μόνο για εμάς αλλά και για το μέλλον των παιδιών μας να εξασφαλίσουμε τον πολλαπλασιασμό των περιουσιακών μας στοιχείων. Είναι απολύτως λογικό και αποδεκτό αρκεί πρώτα απ’ όλα να κάνεις τη δουλειά σου , προασπίζοντας τα συμφέροντα του έλληνα πολίτη.

Να σέβεσαι όλα τα στρώματα και να βοηθάς τους αδύναμους όντως αυστηρός με τους δυνατούς και τους φοροφυγάδες. Αν όλα αυτά γίνονται, το πόθεν έσχες, θα έπρεπε να είναι το τελευταίο άρθρο που θα διαβάζαμε.