Το χειρότερο δεν είναι να νοσείς…

Πάσχα Πάρος. Το πάρτυ την Κυριακής του Πάσχα ξεκινάει το μεσημέρι. Η ορχήστρα υψωμένη στο μπαλκόνι, σταδιακά κλιμακώνει το πρόγραμμα της. Από κάτω όλοι μια παρέα. Ο χώρος μπροστά από τις ταβέρνες έχει σκεπαστεί από τραπέζια, όπου το ένα αγκαλιάζει το άλλο. Τσούγκρισματα, γέλια, μαχαιροπήρουνα είναι οι μόνοι ήχοι που ακούς. Αφού το «στην υγειά μας» έχει επαναληφθεί, κάτω από το έντονο ήλιο , πάνω από 50 φορές, καλωσορίζουμε το ελαφρύ μεθύσι.

Για κάποιους βέβαια δεν είναι τόσο ελαφρύ. Ο έλεγχος ορισμένες φορές χάνεται. Αρκεί ένα σκούντημα για να ξεκινήσει ο τσακωμός. Φυσικά υπάρχουν εκείνοι, που σε συνδυασμό με το φαγητό, έχουν μετριάσει την επιβολή του αλκοόλ πάνω τους. Εκείνοι αναμένεται να είναι οι ορθολογικοί, που θα ηρεμήσουν τα πνεύματα.

Αν τα αίματα ανάψουν, και οι νηφάλιοι χασκογελούν στο θέαμα, έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης. Γιατί αν μετά ο πιωμένος θέλει να οδηγήσει, εκείνοι θα τον αφήσουν; Κι αν το τιμόνι του δώσουν τότε θα είναι δολοφόνοι.

Ποια η διαφορά λοιπόν ενός ανθρώπου που κακοποιοί άτομα με ειδικές ανάγκες στο διαδίκτυο, με εκείνους που πληρώνουν για να τον δουν. Με τους 25.000 συνδρομητές που παρακολουθούν όλα του τα βίντεο, χωρίς να αντιδρούν. Με τους χρήστες που σχολιάζουν από κάτω, με γελάκια. Καμία διαφορά.

Και το χειρότερο δεν είναι να είσαι άρρωστος. Το χείριστο είναι να νομίζεις ότι είσαι καλά. Να πιστεύεις ότι τα πεπραγμένα σου ανήκουν στο πεδίο του φυσιολογικού. Εκεί δεν θα γιατρευτείς ποτέ. Και πιθανόν να πάρεις στο βούρκο μαζί σου κι άλλους. Γιατί όλοι αυτοί οι θεατές μπορεί να έχουν παιδιά, ανηψιά ή να είναι ενδυνάμει γονείς. Φανταστείτε, πως μπορούν να συμπεριφέρονται στους γύρω τους. Σκεφτείτε, τις αρχές που θα μεταφέρουν. Αναρωτηθείτε, πως δρουν μέσα στην κοινωνία.

Η τιμωρία δεν είναι μόνο τα ονόματα τους να βγουν στο φως της δημοσιότητας. Ούτε να τους επιβληθεί κάποιο χρηματικό πρόστιμο. Χρειάζονται βοήθεια άμεσα, για να μην εξαπλωθεί αυτή η λοίμωξη. Να σταματήσει το κακό σε αυτούς και με άτομα γύρω τους, αρχικά να αντιληφθούν την πάθηση που έχουν και στη συνέχεια να προσπαθήσουν να την γιατρέψουν. Μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα…