Κι αν αύριο το παιδί δεν έχει σχολείο;
Εμείς που υπερηφανευόμαστε, για το πως μια μικρή χώρα, έχει καταφέρει να αφήσει την πινέζα της σε όλο τον πλανήτη, θα μπούμε εμπόδιο στην εκπαίδευση των παιδιών της διασποράς;
Κάθε φορά πριν ταξιδέψω, νιώθω πως το μυαλό μου δημιουργεί έναν ιστό αράχνης. Αναπτύσσει σε δευτερόλεπτα σενάρια επιστημονικής φαντασίας, με κυρίαρχο το χείριστο. Κι αν αρρωστήσω, κι αν δεν μπορώ να συνεννοηθώ, κι αν χρειαστώ βοήθεια, κι αν, κι αν. Απατηλές εντυπώσεις δημιουργούνται, οι οποίες επισκιάζονται από το ελληνικό στοιχείο.
Όπου κι αν πας στον κόσμο, κάποιον Έλληνα θα συναντήσεις. Οι Έλληνες του εξωτερικού, μόνοι τους μεγαλώνουν τον ελληνικό σπόρο κάνοντας το φουντωτό δέντρο. Κάθε γενιά, στην επόμενη παραδίδει τις αξίες και τα έθιμα του τόπου. Το πιο σημαντικό; Η γλώσσα.
Σε μια πόλη της Γερμανίας, το Μόναχο, παιδάκια με ρίζες ελληνικές, ανάβουν καθημερινά το κεράκι της διασποράς, πηγαίνοντας σε ελληνικό σχολείο. 891 στον αριθμό, ανυπομονούν κάθε χρόνο για τον αγιασμό. Και δεν είναι μόνο εκείνα. Άλλα 400, κάθε Σάββατο αντί να σκορπίσουν την μέρα τους στο tablet ή τον καναπέ, παρακολουθούν τμήματα ελληνικής γλώσσας.
Το σχολείο στο οποίο στεγάζονται τα όνειρα των μαθητών, ανήκει σε ιδιώτη ο οποίος το νοικιάζει.
Φέτος το ποσό ανέβηκε, ακολουθώντας την πορεία της γερμανικής αγοράς. Στην αποπληρωμή του ενοικίου συνεισφέρει μάλιστα, σε μεγάλο βαθμό η Βαυαρία. 1.500 ευρώ προσφέρει για κάθε μαθητή.
Δηλαδή μία άλλη πόλη, βοηθά τους κατοίκους της να κρατούν ανοιχτή την πόρτα της Ελλάδος. Και η χώρα μας τι κάνει; Φαίνεται πως κωλυσιεργεί να δώσει το απαραίτητο χρηματικό ποσό, ώστε να εξασφαλιστεί το ενοίκιο. Με αποτέλεσμα, το αποκρουστικό σενάριο τα παιδιά να πρέπει να πάνε σε γερμανικό σχολείο, να πλησιάζει απειλητικά.
Θα μου πείτε, γιατί να πηγαίνουν τα λεφτά έξω και να μην αξιοποιούνται στην χώρα; Τόσες εκκλήσεις δέχεται το ελληνικό κράτος, για κενά που εντοπίζονται σε πόλεις και χωριά! Θεωρώ πως έχει μεριμνήσει η κυβέρνηση, να υπάρχει ταμείο που αφορά αποκλειστικά τους έλληνες της διασποράς. Άλλωστε εμείς που υπερηφανευόμαστε, για το πως μια μικρή χώρα, έχει κατάφερε να αφήσει την πινέζα της σε όλο τον πλανήτη, θα μπούμε εμπόδιο στην εκπαίδευση των παιδιών μας; Των ελληνόπουλων της διασποράς;