Γιατί τόση αρρώστια;

Πραγματικά ορισμένες φορές προσπαθώ να καταλάβω κάποιους ανθρώπους. Από τα πολύ μικρά μέχρι τα μεγάλα, διακρίνω ανεξήγητες συμπεριφορές. Γιατί να υψώσεις τοίχο «κακομουτσουνιάς» , στην χαμογελαστή καλημέρα του άλλου;

Πνιγμένος στο δικό σου δράμα, έχεις βραχεί από την καταιγίδα που εσύ έχεις δημιουργήσει στον εαυτό σου. Αγνοώντας τα πάντα τριγύρω προχωράς σέρνοντας το κουφάρι σου , δίχως να αφήνεις έστω μια ρωγμή , για να χωρέσει το ενδιαφέρον του άλλου. Πόσοι άνθρωποι δε λένε καλημέρα ; Πόσοι δεν απαντούν;

Αναφέρθηκα σε ένα σουσάμι μιας κατάστασης αφού , μέσω και της εκπομπής που συμμετέχω, δυστυχώς έχω αρχίσει και συνηθίζω. Πόσο τραγικό από εκεί που υποβασταζόμενα τα δάκρυα μου , στεκόντουσαν στο μάγουλο μου , βλέποντας ένα γονιό να κακοποιεί ένα παιδί ή κάποιο ζώο να θανατώνεται , τώρα πλέον συνήθισα.

Κάποιος μου είπε προ ημερών «οφείλουμε να δεχόμαστε τις συνέπειες των πράξεών μας». Άραγε πριν το χέρι μας στο πρόσωπο του άλλου σταματήσει, πρώτου η κλωτσιά τραυματίσει κάθε σχέση που έχεις δημιουργήσει με το παιδί σου , σκέφτεσαι τις συνέπειες;

Πόσους ανθρώπους καθημερινά πληγώνουμε ψυχολογικά ή σωματικά στη ζωή μας; Πόσοι από μας νομίζουμε ότι είμαστε στο απυρόβλητο , μέχρι να έρθει η ώρα των συνεπειών; Και όταν έρθει; Που είναι η μαγκιά η οποία μας έκανε να φανταζόμαστε πως είμαστε οι άρχοντες του τόπου; Που είναι η μαεστρία με την οποία κοροϊδεύαμε τους άλλους και τον ίδιο μας τον εαυτό; Τρέχουμε να σωθούμε από τα πεπραγμένα μας . Φωτογραφίζουμε την δειλία σε κάδρο που πρωταγωνιστεί το πρόσωπο μας.

Πόση αρρώστια μπορεί να έχεις φυτέψει μέσα σου για να δολοφονήσεις και να τεμαχίζεις 5 άλογα; Πόσες πληγές έχεις αφήσει ανοιχτές δίχως να τις γιατρέψεις; Πόσα βράδια ζούσες στα σκοτάδια σου, με μόνο φως την οθόνη του κινητού; Γιατί ποτέ δεν προσπάθησες να γίνεις άνθρωπος; Γιατί δέχτηκες και πότισες τη σαπίλα που κυλάει στο αίμα σου;

Πίστεψε με , μια μαχαίρια δεν διαγράφεται από μια καλή πράξη. Κάθε κακό , θέλει πολλή πολλή δουλειά για να σβηστεί και ακόμη περισσότερη για να μην επαναληφθεί.

Αντί λοιπόν να κρεμάς στη ζωή σου στιγμές που βιώνεις μέσα από μια οθόνη ή να θες να λέγεσαι σωστός γονιός με το να δίνεις απλά δώρα στα παιδιά σου , φρόντισε να γίνεις καλύτερος άνθρωπος ακόμη κι αν πιστεύεις ότι είναι αργά. Ίσως για κάποιους να είναι νωρίς ακόμη…