Ποιος ξέρει αύριο, ίσως και να μην υπάρχει αύριο

Ψάξαμε λεπτομερώς το βιογραφικό του Στέφανου Κασσελάκη; Κοιτάξαμε με μεγεθυντικό φακό τις στιγμές της ζωής του; Γιατί σε κανένα πρωινό δεν μίλησε για τον πρόεδρο του ΣύΡιζΑ κάποιος φίλος του; Μήπως επειδή θα φανερωνόταν μία άτυπη συνεργασία; Σοβαρές υποψίες έχουν επισκεφτεί το μυαλό μου, πως επιστήθιος συνοδοιπόρος του, είναι ο... ιδρυτής του Luben.

Προσπαθώ κάπως αλλιώς να ερμηνεύσω την ταινία με τίτλο «ό,τι να ναι», που προβάλεται στον κινηματογράφο της Κουμουνδούρου. Σε λίγη ώρα οι αγρότες φτάνουν με περίπου 200 τρακτέρ στο κέντρο της Αθήνας. Οι φοιτητές στην συμπρωτεύουσα, συγκρούονται μετωπικά με τις αρχές. Το ελαιόλαδο με την φέτα τρέχουν σκυταλοδρομία, για το ποιος θα αγγίξει πρώτος το μπλε χαρτονόμισμα των 20 €. Παρ όλα αυτά, στον ΣύΡιζΑ, ασχολούνται με την ονοματοδοσία και το σήμα της παράταξης.

Το καλύτερο είναι, πως ο πρωταγωνιστής της ταινίας, απολαμβάνει το τσάι του με τον Τάιλερ. Απελπισμένοι, βαριά ακουμπούν τον αγκώνα τους στο τραπέζι, και στηρίζοντας το κεφάλι τους στην ανοιχτή παλάμη τους, ξεφυσούν στα γραφεία του κόμματος. Εκείνος που την φωτιά έβαλε, σηκώθηκε και έφυγε. Καταπληκτικό!

Και όταν θελήσει θα τους απαντήσει. Μήπως η συγκεκριμένη στάση τους μειώνει επιδεικτικά, όχι μόνο πολιτικά πρόσωπα, αλλά και ως ανθρώπους;

Θέλει μαεστρία συνειδητά να ταξιδεύεις στην ατίμωση, αφήνοντας πίσω σου την θαλπωρή της ομάδας. Απορώ με εκείνους που τον στηρίζουν! Αν πιστεύουν ότι θα κερδίσουν κάτι, να αναμένουν μόνο δωρεάν Σκ στις Σπέτσες. Γιατί σε πολιτικό επίπεδο, πιο πολύ θα τους εξελίξει ο κουλουράς στο απέναντι πεζοδρόμιο.

Έχοντας όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά αναρωτιέμαι, «κι αν φύγει, μετά ποιος». «Ο οποιοσδήποτε», αναφωνούν ενδόμυχα τα στελέχη. Κάποιος μεταβατικός που θα σταθεροποιήσει την τραμουντάνα. Μετά την αποχώρηση του Αλέξη Τσίπρα, ο ΣύΡιζα είχε ως στόχο να αποκαταστήσει την φήμη του, όχι να την κατεδαφίσει. Από συνώνυμο του Πινόκιο, έγινε ο αιδώς του άσματος, «βαρέσαμε διάλυση και αυτό δεν θέλει ανάλυση».

Προσωπικά δυσκολεύομαι να θυμηθώ, πέρα από την ανάβαση στα τρακτέρ, κάποια στιγμή που ο πρόεδρος έδρασε ως αντιπολίτευση. Ίσως τελικά έτσι όπως εμφανίστηκε στην αντάρα, έτσι και να εξαφανιστεί ένα βράδυ που θα βρέχει, πριν τις Ευρωεκλογές…