Το μπάζωμα της αλήθειας
6:00, τέτοια ώρα έναν χρόνο πριν, οι αρχές ανακοινώνουν πως 32 άτομα μέχρι στιγμής έχουν χάσει την ζωή τους. 23:20 η επιβατική αμαξοστοιχία συγκρούεται με την εμπορική. 6 δέκατα του δευτερολέπτου μετά, δημιουργείται το μανιτάρι που όλοι βλέπουμε στο πλάνο, το οποίο δόθηκε στην δημοσιότητα.
Έτσι και αλλιώς είναι η μοναδική εικόνα από κάμερες που κατάφεραν να έχουν οι συγγενείς. Που είναι το υλικό, στο οποίο φαίνεται τι φορτώθηκε στην εμπορική αμαξοστοιχία; Που είναι το βίντεο για να μάθουμε ποια η διαδρομή των τριών βαγονιών της ίδιας αμαξοστοιχίας, τα οποία εξαφανίστηκαν. Ποτέ δεν εξετάστηκαν. Ποτέ δεν βρέθηκαν. Σε κάθε ερωτηματικό, ακολουθεί η σιωπή. Μια λέξη συνώνυμο της συγκάλυψης.
23:55 στο σημείο έχει φτάσει ο αντιδήμαρχος Τεμπών. Μυρίζει θάνατος. Θάνατος που με το πρώτο φως του ηλίου, θα είναι και ορατός. Ασθενοφόρα από το πάνω μέρος του δρόμο προσπαθούν να βρουν ζωή. Ο σταθμάρχης, με βάση τα ηχητικά ντοκουμέντα, δεν έχει συνειδητοποιήσει την τραγωδία. Γονείς ουρλιάζοντας με το βλέμμα χαμένο ψελλίζουν το όνομα του παιδιού τους.
Βλέποντας την άμορφη μάζα, γροθιά κάνουν την παλάμη τους, χτυπώντας την στο στήθος. «Που είναι το παιδί μου, το παιδί μου»… ποιος θα τους απαντήσει; Αναπάντητο το ερώτημα. Όπως και το μήνυμα που τους έστειλαν, «Πάρε με όταν φτάσεις».
Οι γονείς της Κλαούντια, ακόμη περιμένουν το Σαββατοκύριακο που θα ερχόταν η κορούλα τους. Στέκονται στην πόρτα και αδημονούν να χτυπήσει. Έστω μια φορά. Έβαλαν τους συγγενείς τους στο τρένο για να ταξιδέψουν με ασφάλεια. «Εγώ του είπα να πάει με το τρένο και όχι με το λεωφορείο», είπε ένας πατέρας. Πώς θα ζήσει εκείνος ο πατέρας; Πώς θα κοιμηθεί ξανά ήσυχος; Και τι τους επέστρεψαν; Μαύρες σακούλες. Ένα κουτί με στάχτες. Ή τίποτα.
Υπάρχει οικογένεια που δεν έχει πάρει ούτε μια τρίχα από το παιδάκι της. Μυρίζει όσα ρούχα στην ντουλάπα του απέμειναν. Σφιχτά επιμένει να τα αγκαλιάζει, για να αισθανθεί κάτι.
Έτρεχαν εκείνη την νύχτα, από το ΑΧΕΠΑ, στο Γεννήματα, στην Καρδίτσα και πάλι πίσω. «Κάπου θα είναι το παιδί μου», όσο πατούσαν το γκάζι ψιθυρίζαν. Εκεί στα σίδερα ήταν. 57 άνθρωποι. Και ο Γεράσιμος, που έναν χρόνο μετά παλεύει για την ζωή του. Θα είχαμε λιγότερα θύματα αν δεν είχε γίνει η έκρηξη; Ναι! Τι κουβαλούσε το εμπορικό; Κανείς δεν ξέρει, λένε στην εταιρία.
«Η έκρηξη οφείλεται στα υγρά ψύξης μετασχηματιστών», απαντάει ο CEO της Hellenic Train. Είναι τόσο απλό να αναζητήσετε στο διαδίκτυο, πως τα συγκεκριμένα υγρά με βάση την λίστα της ευρωπαϊκής ένωσης, δεν προκαλούν την φωτιά που σκότωσε τα παιδιά μας! Το ξυλόλιο, όμως; Αυτό ναι! Ξέρετε τι είναι; Ουσία που νοθεύει την βενζίνη.
Σενάρια επιστημονικής φαντασίας; Όχι. Αλλά πως να το αποδείξεις! 7 χρόνια μέχρι την μοιραία νύχτα, η σύμβαση 717 που κουβαλούσε 41 εκατομμύρια ευρώ, ποτέ δεν έγινε πράξη. Πού πήγαν τα λεφτά; 7 χρόνια από παράταση σε παράταση, για να δημιουργηθεί ασφαλής τηλεδιοίκηση.
Κι όμως σε 3 μέρες, ήρθαν οι μπουλντόζες, τα μάζεψαν όλα και μπάζωσαν την αλήθεια! Συγνώμη, για να σπάσω το πεζοδρόμιο του σπιτιού μου, χρειάζεται να πάρω άδεια από δήμο, περιφέρεια και να περιμένω ένα μήνα τουλάχιστον. Πως σε 3 μέρες σκάψατε 70 πόντους, στρώσατε χαλίκι και αλλοιώσατε κάθε στοιχείο; Ποιος έδωσε την εντολή; Ποιος τα χρήματα; Αυτό δεν είναι συγκάλυψη
Η κ. Καρυστιανού δήλωσε πως η καθημερινότητα, θα ακουμπάει πιο απαλά πάνω της, αν δικαιωθούν οι ψυχές των 57 συμπολιτών μας. Και όχι μόνο. Τόσοι άνθρωποι μέσα στα βαγόνια του θανάτου βλέπουν ακόμη εφιάλτες. Δεν μπορούν να μπουν στο αμάξι.
Η οσμή του καμένου, δάκρυα ζωγραφίζουν στο πρόσωπο τους; Ποιος νοιάζεται για όλους εκείνους; Σήμερα πήγα στα Τέμπη. Ο μπαμπάς μου, με παρακάλεσε να τον πάρω μόλις φτάσω. Εγώ τον πήρα, 58 οικογένειες, όμως, θα περιμένουν κάθε λεπτό της μέρας…