Το πάθος για το σκι

Μπορεί το πάθος σου να σε σκοτώσει; Μπορεί το κράτος να σκοτώσει το
πάθος σου; Ο Νίκος Λαζανάς και ο Γιώργος Σταυρινός με έκαναν να θέλω
να δω το σκι μέσα από τα μάτια τους αλλά και μέσα από τις ελλείψεις του…

Γεμάτη λαχτάρα κάθε χειμώνα που συναντώ τον μετεωρολόγο του open
Κλέαρχο Μαρουσάκη, πέφτω κατά πάνω του ρωτώντας «πότε θα χιονίσει».
Όχι ότι είμαι σκιέρ. Ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων, που
απολαμβάνουν τις νιφάδες από το τζάμι. Ευφραίνει την ψυχή μου όμως
κάθε άσπρη μπάλα που πέφτει από τον ουρανό. Πολλοί ειναι εκείνοι,
που όταν ανοίγουν την ντουλάπα τους καταπλακώνονται από τα σκι τους.
Έτοιμοι να ορμήσουν στις πίστες της χώρας μας. Η Ελλάδα όμως μεριμνά
επαρκώς για εκείνους τους ανθρώπους;

Στην Ιταλία ένας 16χρονος έχασε την ζωή του. Πριν λίγους μήνες την ίδια
κατάληξη είχε στην Βουλγαρία ακόμη ένας νεαρός Έλληνας άνδρας. Πάνω
από 20 διασώστες βουνού με τέσσερις σκύλους αναζητούσαν τον
αγνοούμενο σκιέρ μέχρι που εντοπίστηκε νεκρός. Τι θα γινόταν σε
αντίστοιχη περίπτωση στην Ελλάδα; Μπορώ να σας πω, πως δύο χρόνια
πριν, ένας νεαρός άνθρωπος ξεψύχησε από αιμορραγία στα χέρια του
πατέρα του στα Τζουμέρκα, περιμένοντας πέντε ώρες για το ελικόπτερο. Ποιο
ελικόπτερο, θα αναρωτηθούν οι γνώστες; Δυστυχώς στη χώρα μας δεν
υπάρχει οργανωμένη διάσωση. Τότε είχαν γίνει δεσμεύσεις από την
κυβέρνηση πως άμεσα θα υπάρξει ελικοδιάσωση στη χώρα. Δύο χρόνια
μετά δεν έχει γίνει τίποτα.

Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει επωμιστεί η ΕΜΑΚ (και κάποιες εθελοντικές
ομάδες διάσωσης ή ΜΚΟ). Πόσες παράλληλες αρμοδιότητες όμως, να
αναλάβει αυτή ομάδα; Σε άλλες χώρες της Ευρωπαΐκής Ένωσης, ακόμη και
σε εκείνες - που όταν στο στόμα μας της πιάνουμε, το σάλιο μας οξύνεται
περιφρονητικά, υπάρχει επίσημος φορέα ορεινής διάσωσης εδώ και
χρόνια. Ένας φορέας που στην Ελλάδα αγνοείται. Το «εντάξει μωρέ», έχει
γίνει σύνθημα. Ένα σύνθημα που οδηγεί ανεκπαίδευτους ανθρώπους να
αναλάβουν το ρόλο του πιστέρ. Οι πιστέρ είναι κάτι σαν τους
ναυαγοσώστες. Εποχιακή δουλειά, που στα χέρια τους κρατούν ζωές ή
εξαρτόνται ζωές από τις ικανότητέςτους . Οι ναυαγοσώστες περνούν από
ειδική εκπαίδευση σε αντίθεση με τους πιστέρ που συμβιβάζονται στο
«εντάξει μωρέ» απλά να ξέρεις σκι. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι είναι
υπεύθυνοι για την ασφαλή διεξαγωγή της χιονοδρομίας στα χιονοδρομικά.

Ακολούθως, να δώσουν τις πρώτες βοήθειες στους τραυματίες. Όπως
επίσης και να τους μεταφέρουν με το φορείο μέχρι κάτω στο ιατρείο (ακόμα
και αυτός ο τρόπος ελέγχεται για την ορθότητά του, καθώς είναι κάπως βίαιος και «άγριος».

Να ελέγξουν τις πλαγιές για χιονοστιβάδα κι αν
υπάρχει κίνδυνος να προβούν σε ελεγχόμενη πυροδότηση της και σε
περιπτώσεις που δεν είναι εφικτό να αποκλείσουν αυτές τις πλαγές. Σε
περίπτωση εμπλοκής κάποιου εναέριου αναβατήρα θα πρέπει να
κατεβάσουν των κόσμο με ασφάλεια από αυτούς.

Είναι δυνατόν, ο καθένας να βρίσκεται στο συγκεκριμένο πόστο; Είναι
δυνατόν να μην έχει δημιουργηθεί πλήρης σχολή για το συγκεκριμένο
επάγγελμα; Είναι δυνατόν να μην είναι αναγνωρισμένο επάγγελμα με
επαγγελματικά δικαιώματα; Βέβαια, κάθε μας πράξη βρίσκεται στην
αγκαλιά της προσωπικής ευθύνης. Τα λάθη που έγιναν στην Βουλγαρία
είναι δύο. Οι σκιέρ βρίσκονταν εκτός πίστας και δεν έφεραν τον απαραίτητο
ειδικό εξοπλισμό. Το μεμπτό δεν είναι πως κατευθύνθηκαν εκτός
πίστας στην συγκεκριμένη περιοχή. Αλλά ότι αψήφισαν το δείκτη
επικινδυνότητας που υπήρχε εκείνη τη στιγμή. Με τον αριθμό πέντε
καθορίζονται ο υψηλότερος δείκτης επικινδυνότητας για
χιονοστιβάδα συνθηκες που πρέπει να σε κρατήσουν μακριά από το
πάθος σου ή αυστηρά εντός των πιστών των χιονοδρομικών.

Όσον αφορά τον εξοπλισμό , το σακίδιο που έχει έναν αερόσακο
κρατώντας σε στην επιφάνεια, όταν συναντήσεις την χιονοστιβάδα , έλειπε
από την ομάδα. Και δεν ήταν το μόνο. Ο πομποδέκτης βοηθά στην
ανεύρεση του θύματος από την χιονοστιβάδα. Όπως μου είπε και ο Νίκος
δεν αρκεί να έχεις πάρει έναν ακριβό πομποδέκτη αλλά να ξέρεις και να τον
χρησιμοποιήσεις . Μπορεί να έχεις τα καλύτερα αλλά εσύ επαφίεσαι στις
γνώσεις και τις ικανότητες του φίλουσου. Το κράνος και ο αερόσακος
είναι κάτι που μπορούμε να έχουμε και να προστατέψει έμας

Στην ουσία εκπαιδευόμαστε για να σώσουμε τον συνάνθρωπο μας, κάτι
σαν τις α' βοήθειες. Κάτι άλλο εξίσου σημαντικό είναι το φτυάρι, για να
μπορείς να ξεθάψεις το θύμα. Το να το έχεις, όμως, δε σε κάνει διασώστη.
Οφείλεις να εκπαιδευτείς στην τεχνική. Να ξέρεις πως να σκάψεις
αποδοτικά , ώστε να μην κουραστείς σε λίγα μόλις λεπτά. Τέλος η ράβδος
ανεύρεσης θύματος έχει εξίσου μεγάλη σημασία. Με όσα προαναφέραμε
και την σωστή εκπαίδευση χρειαζόμαστε 11-15 λεπτά για να
απεγκλωβίσουμε κάποιον. Χωρίς την ράβδο , θα χρειαστείς 25 λεπτά.
Χωρίς την ράβδο και το φτυάρι τα 25 λεπτά θα γίνουν 1 με 2 ώρες . Όπως
κατάλαβα, μετά την συζήτηση μου με τον Νίκο Λαζανά, το να κάνεις σκι στο
βουνό εκτός χιονοδρομικού μπορεί να σου δώσει μοναδικές στιγμές, αλλα
μία λάθος εκτίμηση, μία λάθος απόφαση, μπορεί να σου στερήσει τη ζωή
σε λίγα μόλις λεπτά.