Σήμερα ένα παιδί, αύριο το δικό σου;

Τον άνδρα που μήνυσε το 2020 για απόπειρα βιασμού. Φοβούμενη για την σωματική της ακεραιότητα κατευθύνθηκε προς το αστυνομικό τμήμα. Η αξιωματικός υπηρεσίας την προέτρεψε να κάνει μήνυση. Κάτι το οποίο αρνήθηκε, αφού είχε προβεί στην συγκεκριμένη ενέργεια 4 χρόνια πριν και οι αρχές έμειναν άπραγες.

Έφυγε από το τμήμα, καλώντας την Άμεση Δράση για να φτάσει το 100. Την στιγμή που μιλάει με το τηλεφωνικό κέντρο και έχει απομακρυνθεί λίγα μέτρα από το φυλάκιο, αντικρίζει τον πρώην της ξανά. Ουρλιάζει, τρέχει προς στο τμήμα να σωθεί, ο άνδρας την προλαβαίνει μαχαιρώνοντας την θανάσιμα. Η 28χρονη κείτεται νεκρή στο έδαφος ακριβώς έξω από το αστυνομικό τμήμα. Οι συγγενείς της άτυχης γυναίκας ειδοποιήθηκαν από δημοσιογράφους ώρες μετά για την τραγωδία.

Πρώτον πως διαφυλάσσεται κάποιος που κάνει μήνυση, «σπάει την σιωπή» όπως λέει το σύνθημα του κράτους, από τον κατηγορούμενο; Πως αισθάνεται ασφάλεια το άτομο που μηνύει για κάτι τόσο σοβαρό όσο ο βιασμός, τον άλλον, όταν οι αρμόδιες αρχές μένουν θεατές; Γιατί στο τμήμα υπήρχαν μόνο η αξιωματικός υπηρεσίας και ο φύλακας; Γιατί δεν υπήρχε περιπολικό;

Γιατί η αξιωματικός υπηρεσίας, συμβούλεψε την κοπέλα να φύγει και να καλέσει την άμεση δράση;

Γιατί δεν προσπάθησε να την προστατέψει, κρατώντας την κοντά της και παράλληλα ειδοποιώντας το φυλάκιο να ελέγξει την περίμετρο; Γιατί δεν κλήθηκε η Άμεση Δράση από την αξιωματικό υπηρεσίας; Το περιπολικό αν ερχόταν που θα την πήγαινε; Σπίτι; Αφού σπίτι αρχικά, την περιμένει ο θύτης; Ένα άτομο διαταραγμένο, όπως εκείνος ο άνδρας, που έχει κατηγορηθεί για βιασμό, γιατί δεν είναι υπό παρακολούθηση; Γιατί δεν υποχρεώθηκε να εποπτεύεται από ειδικό;

Ακούμε για στελέχωση και ενισχύσει του αστυνομικού σώματος, έξω εδώ εκπέμπεται εικόνα της παθογένειας της αστυνομίας. Τι εμποδίζει κάποιον να σκοτώσει οπουδήποτε; Ποιος φραγμός φόβου δημιουργεί η υποστελέχωση των τμημάτων; Με πενιχρά χρήματα κάτω από δυσμενείς συνθήκες, εργάζονται οι αστυνομικοί για να τους προστατέψουν και το κράτος τους απαξιώνει πλήρως. Οι εκδηλώσεις, οι ενημερώσεις, το panic button, αφανίζονται από τέτοια περιστατικά.

Υπάρχουν δομές ώστε να φυλάσσουν τους καταγγέλοντες για ένα διάστημα; Που πρέπει να πάει σε αυτή την χώρα ένας πολίτης για βρει μια ασπίδα; Η οικογένεια αποτελεί την βάση μας, την πυξίδα μας. Σε τέτοιες περιπτώσεις όμως, και με γονείς στην επαρχία, που μπορείς να απευθυνθείς; Γιατί πρέπει να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, παρακαλώντας να μην σκοντάψουν σε κάποιον άρρωστο; Σε άτομο που χτίζει ιδιοκτησιακή σχέση με άλλους, θεωρώντας τα αντικείμενά του;