Βία, ύβρεις και οικογένεια  

Σαν μια ρόμπα λειωμένη σε σκουρόχρωμο καλόγερο μοιάζει η Βουλή να πέφτει πάνω στον ώμο της Δημοκρατίας. Μια Βουλή που σε κάθε άνεμο εκλογών σαν καλαμόφυλλο τρέμει, από τα ουρλιαχτά των βουλευτών. Βουλευτές που ορκίζονται να υπηρετούν το Σύνταγμα μα γίνονται δούλοι του κέρδους και της φήμης. Στον δρόμο προς την προσωπική τους επιτυχία γίνονται πειθήνιο όργανο της δόξας. Δόξα που ξέβρασε κάποια σπασμένη βάρκα των προγόνων μας.

Μάνα έγινε η σκάλα για να φέρει τον Θεό στον κόσμο. Μέσω εκείνης ο Υιός ήρθε της αμαρτίες μας να ξεπλύνει και εμείς λάσπη σπείραμε σε άκαρπο χωράφι. Ποιος τολμά με τρόπο ντροπιαστικό στο στόμα του να βάλει την οικογένεια του άλλου; Κι όμως. Εκλεγμένοι από τον λαό, το έπραξαν. Καλοί είμαστε και εμείς. Ή απέχουμε ή εκδικούμαστε; Τους ίδιους μας τους εαυτούς φαίνεται πως εκδικούμαστε με ότι ψηφίζουμε. Κανένα ιερό πλέον. Όλα έγιναν αραιές ανταύγειες στην δίψα για μια θέση.

Βρίζουν μάνες, χτυπάνε, απειλούν και την μεθεπόμενη μέρα συζητούν για την βία μεταξύ ανηλίκων. Ίσως ο Σεφερλής θα έπρεπε στα θεωρεία μόνιμη θέση να έχει. Ψηφίζουν για το μέλλον μας άνθρωποι που ψήφους αναζητούν στο όνομα της πίστης μας. Πρωτόγονες καταστάσεις που ακόμη και homo sapiens θα ζήλευε. Εμπρός πίσω λοιπόν. Πίσω από καθετί που σεβασμό θυμίζει. Ας επενδύσουμε σε ότι μας απέμεινε. All in στην οικογένεια μας. Σε ατσάλινους δεσμούς που πλέκονται από αγάπη, ευγένεια και παιδεία.

ΥΓ Α και πριν ξανά ψηφίσουμε, ας αναζητήσουμε βίντεο στο luben, γιατί τραγελαφική σειρά μοιάζει πλέον η Βουλή των Ελλήνων.