Ο Πολύφημος, ο Οδυσσέας και ο Κανένας

στο νησί των Κυκλώπων, κατοικούσε ο παντοδύναμος Πολύφημος. Οι αυλικοί του ολημερίς έραβαν σπουδαίο πάπλωμα για εκείνον, που χρωμάτιζε τις ατέλειες του, έκρυβε τα λάθη του και αναδείκνυε τα προσόντα του. Θαρρώ πως ήταν 41% ετών. Ισχυρός, αποφασιστικός και γοητευτικός. Ζούσαν και άλλοι κύκλωπες τριγύρω. Το εκτόπισμα του Πολύφημου όμως, έκανε τους άλλους να φαίνονται μικροί. Ίσως ο Κύκλωπας αφέντης να αποκάλυπτε την πραγματική τους ταυτότητα. Μπορεί πράγματι, να έτρεφαν μυαλό σε μέγεθος μυρμηγκιού και να άξιζαν την απομάκρυνση τους 13-15% μέτρα μακρυά από την πόλη. Θαρρώ ρίζες ξένες είχε ο ένας, ενώ ο άλλος… δεν κατέω τι ήταν.

Στην σπηλιά του ο Πολύφημος αιχμαλώτισε τον Οδυσσέα. Κούρμπα στην πλάτη του είχε από το βάρος της φήμης σου. Θαρρώ εκείνος γέννησε την Δημοκρατία. Στους γείτονες δώρισε όλες τις αποχρώσεις του μπλε. Έκοψε περιμετρικά την αλφάβητο, όπου χτίστηκαν κολοσσοί επάνω της. Σπουδαίος ο Οδυσσέας. Όχι άτρωτος. Έχει χτυπηθεί μα ποτέ δεν πεθαίνει. Επανέρχεται στην ζωή με μια ελιά, ένα αμπέλι και ένα καράβι.

Μαζί του στην σπηλιά η Ακρίβεια, η Καθημερινότητα, η Δικαιοσύνη και η Εξωτερική πολιτική. Λίγο πιο δίπλα καθόταν ένας νέος, με έναν μεσήλικα κι έναν ηλικιωμένο. Ο νεότερος αμφισβητούσε την σιγουριά. Πήρε το σακίδιο του να φύγει για τα ξένα. Τα δευτέρα, τα τρίτα. Πόσο ευκολόπιστος. Η λάμψη του καινούργιου, αμάραντος για τις ψυχές, πτώχευση για το μέλλον. Από τα άκρα της σπηλιάς έφτασαν οι μεσήλικες. Κάποιοι έμειναν, άλλοι έψαχναν περίπτερο επιστολές να αγοράσουν.

Που να τρέχουν οι ηλικιωμένοι. Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, επέλεξαν την σιγουριά. Μα για σταθείτε. Ποιος είναι ετούτος; Ο κανένας, νομίζω. Ρουφά το αίμα που στάζει από την δικαιοσύνη και με ισότητα την φτύνει. Ανυψώνει την καθημερινότητα. Φτερά της βάζει και μακρυά μόνη της πετά. Βουτάει και την ακρίβεια μέσα στην δικαιοσύνη, πρώτη ύλη από την φίλη της να αρπάξει. Τυφλώνει έτσι τον Πολύφημο και μοναχά την εξωτερική πολιτική του αφήνει. Μα ακόμη και τυφλός μπροστά στους συγχωριανούς του, δήμαρχος θα παραμείνει για πολλά πολλά χρόνια…

ΥΓ Ευχαριστώ τις δημοσκοπήσεις που μου δανείζουν τους χαρακτήρες