Αντιγράφοντας τον Μπολτ

Τα κόκκινα γάντια του μποξ φόρεσαν το δημογραφικό, η δικαιοσύνη, η ακρίβεια, η βία και η αρρώστια, μπαίνοντας στο ρινγκ και την Ελλάδα ρίχνουν κάτω. Έχουν περάσει λίγες ώρες που τα μάτια μου άνοιξαν και με κάθε τρόπο να ξανακλείσουν προσπαθούν. Ρίχνω δίχτυα μήπως γραπώσω μια στιγμή ελπίδας, μα η φουρτούνα είναι τόσο δυνατή που τα τρυπάει.

Ξεκινάω με την ακρίβεια, μιας και πλέον πρωταγωνιστεί στην ζωή μας. Το ταμείο είναι μείον, που λέγαν οι παλιοί. Ο ανασχηματισμός δεν έχει δύναμη να τραβήξει κάτω τις τιμές. Αρχές Ιουλίου περιμένουμε 20% αύξηση στο ρεύμα. Αλλά τι μας νοιάζει; Διακοπές θα πάμε, δεν θα έχουμε ανοιχτά τα κλιματιστικά.

Όταν μια οικογένεια για τρεις νύχτες χρειάζεται 1.200€, το σπίτι μοιάζει εξοχικό για πολλούς. Ας μην αναφερθώ στα ακτοπλοϊκά γιατί το αστείο έγινε πλέον τραγωδία.

Εθελοτυφλούμε στην πληγή που δημογραφικό ονομάζεται. Στην σκέψη της οικογένειας δυστυχώς η καρδιά μας σφίγγεται. «Θα καταφέρω να προσφέρω στο παιδί μου όσα θέλω». Σαν πεισματάρα μύγα τον Αύγουστο, μας τριγυρνάει η συγκεκριμένη φράση. Ξέρετε ότι στην Νορβηγία, μαρκαδόροι, τετράδια, τάμπλετ είναι εξασφαλισμένα από το δημόσιο σχολείο;

Πως το κράτος καλύπτει τα οδοντιατρικά έξοδα ενός παιδιού μέχρι την ενηλικίωση του; Δεν αναφέρομαι σε σφράγισμα. Γράφω για σιδεράκια, εξαγωγές, τα πάντα. Εδώ οι γονείς μεταφέρουν ανεμιστήρες από το σπίτι σε ετοιμόρροπα σχολεία που δίνουν απόδοση 1.01, για το αν θα πέσουν οι σοβάδες. Την ίδια στιγμή στην Νορβηγία, τα δημόσια σχολεία έχουν εγκαταστάσεις κολλεγίου.

Λένε πως αν γίνεις στόχος ληστών, ο καλύτερος συναγερμός, ο πιο εκπαιδευμένος σκύλος, ο πιο γυμνασμένος σωματοφύλακας δεν σε προστατεύει. Εγώ πάλι λέω, πως η βία έγινε διαρρήκτης στις ζωές μας και αντί για ασφάλεια μας ψεκάζουν με αηδία και φόβο. Βαθιά αρρωστημένοι άνθρωποι, που πετούν ζωάκια σε κάδους, εκπορνεύουν παιδιά, απειλούν συνανθρώπους τους και διαπομπεύουν ψυχές. Γίνεσαι Μπολτ, κυνηγώντας το δίκιο σου και πάλι δεν το φτάνεις. Αχ βρε Ελλάδα